Bij ons thuis kwamen jaarlijks ook altijd gemiddeld 2 katten aanlopen, katers, mager, zielig, achter eten mauwen, enz. De eerste dagen kijk je het aan, en dan breekt je hart en geef je die knul een schaaltje voer. En voor je het weet heb je een nieuwe kat. Soms blijven ze, en soms verdwijnen ze weer. Ik heb vaak genoeg gedacht dat ze meerdere huizen hadden of eigenlijk een goed baasje hadden maar zelf de hort op gingen.
De dag van vandaag kun je je dieren veel bewuster houden. Er zijn mogelijkheden om je tuin af te zetten of je kat zelfs binnen een prettig leven te bieden. Als je echt overtuigd bent dat je kat los moet voor zijn eigen welzijn, neem je daar ook de acceptatie van heel wat risico's bij. Je kat kan platgereden worden, gegrepen door een hond, vergiftigd, .... of een nieuw baasje vinden.
Ik snap die dame dus wel hoor... bij al die katten hebben wij ook niet altijd instanties verwittigd (moet wel zeggen dat we ze ook nooit echt in huis namen, ze kwamen wel eten maar het bleven buitenkatten). Laatst vond ik echter een kat in ons appartement en aangezien hier die optie niet is om haar te voeren terwijl ze buiten blijft heb ik wel hemel en aarde verzet om de baasjes te vinden.
Sja, er gaan altijd zoveel katten verloren, en als hij er dan al mager uitziet, gaan mensen er soms (te) snel vanuit dat er geen baasje is.
Ik denk niet dat deze kat per sé ongelukkig is van het binnenblijven, maar dat kan ik van hieraf niet zien.
Wel weet ik dat als die mensen die kat al zolang met alle liefde verzorgen, het normaal is dat ze hem niet zomaar meer willen afgeven aan iemand die 'verwaarloosde', ook al is dat niet zo.
Je voorstel vind ik goed (kat laten kiezen, niemand die hem opsluit) alleen dat van die bezoekjes vind ik echt gigantische onzin, dat blijft niet duren
