Temeraire schreef:Ik vind het een interessante discussie!
En er is voor meerdere kanten wat te zeggen. Natuurlijk wil je het beste huisje voor je hond, maar als je hem voor bijvoorbeeld 1000 euro kan verkopen aan een leuk persoon of gezin, waarom zou je hem dan gratis, of voor een deel van het aankoopbedrag, terugbrengen naar de fokker?
Naar mijn idee ben je dan niet 'met geld bezig', maar pak je het gewoon praktisch en logisch aan.
Hond heeft een goed baasje en jij hebt nog wat geld terug. Dan zou ik ook niet zo blij worden van een fokker die hem per se terug wil.
Maar goed, als je daar bij aankoop mee akkoord bent gegaan dan is het niet netjes als je dat niet doet. Ik zou dan ook niet zo snel met dat soort voorwaarden akkoord gaan.
Vragen mensen echt 1000 euro voor een herplaatser? Die vaak ook nog weggaan vanwege moeilijkheden? Ik heb mijn beide honden van mijn moeder gehad, dus ik zou dat oprecht niet weten. Maar het is wel nieuw voor me.
Als je voor 1000 euro een hond op een leuk plekje kunt plaatsen is dat heel fijn natuurlijk, en win-win. Niets op tegen. Maar wat ik moeilijker zou vinden is dat geld dan een bovengeschikte rol zou kunnen gaan spelen t.o.v. dierenwelzijn. 1000 euro is ook echt veel geld, dus ik kan me voorstellen dat mensen dan vanuit de verkeerde motieven gaan handelen.
Als wij een volwassen hond moesten herplaatsen - wat stukken lastiger is dan een eigenaar vinden voor een pup. Sterker nog, als we een pup met bv. 3 of 4 maanden terugkregen was het vinden van een nieuwe baas soms al een hele uitdaging - was de geschiktheid van het nieuwe adres echt absoluut de enige prioriteit. Misschien dat er wel een vergoeding werd gevraagd voor bepaalde kosten, maar winst maken speelde dan echt geen rol meer.
Geld heeft dus óók nog nooit een rol gespeeld bij het terug willen nemen van een hond... Ik kan me voorstellen als je denkt dat het daarmee te maken heeft, het heel cru voelt als hondeneigenaar dat je daar zelf geen zeggenschap meer over hebt, omdat de fokker dan "dubbel" verdient aan een product. Maar ik denk dat dat vrijwel nooit echt is wat er gebeurt.
Net zoals je wil voorkomen dat een paard dat als weidemaatje wordt aangeboden, met verdoving in de rijpaardenhandel terecht komt omdat er geen zicht meer is. Zo wil je ook voorkomen dat een hond met enige eigenaardigheden gaat rondzwerven in een herplaatsersmilieu, waarbij een hond verkeerd geplaatst wordt, de eigenaardigheden misschien wel uitgroeien tot gedragsproblemen, de hond steeds vaker opnieuw herplaatst wordt door mensen die een verkeerde inschatting maken en er ongelukken gaan gebeuren met nog meer trauma's en problemen tot gevolg. Wij hebben zo'n hond gehad van een andere fokker, die op die manier helemaal de weg was kwijt geraakt nadat zijn eigenaren waren overleden (die mss wel met zijn vlekjes konden leven, voordat het uitgroeide tot agressie en grote gedragsproblemen. Geen idee.). En dat was echt hartverscheurend. Wil je niet. Beest heeft er jaren over gedaan om op adem te komen en is kort daarna overleden...
Ik blijf erbij, dat je daar als fokker zicht op wil hebben zodat je kunt ingrijpen als het mis gaat (wat niet eens de schuld hoeft te zijn hè, van de nieuwe eigenaar. Als je als alleenstaande baas ineens ernstig ziek wordt spelen dit soort dingen ook...) vind ik eerder gezonde betrokkenheid dan bemoeizucht. En ik zou het zelf ook alleen maar fijn vinden dat ik 100% zeker weet dat mijn hond in bijna alle gevallen terecht kan bij de fokker die het beste met hem voor heeft . Dat ik dan mijn geld kwijt ben, soit. Geld zou ondergeschikt moeten zijn aan het geluk van je beestje.