Geplaatst Resumé van 9 volle pagina's:
Onze kater Charlie (9 jaar, komt uit het asiel en was nooit de gezondste kat) stopte eind 2014 ineens met eten. We deden veel onderzoeken (foto's, bloed, echo's, endoscopie, etc etc), bezochten veel dierenartsen, maar vonden geen oorzaak. We probeerden veel medicijnen. Charlie's toestand bungelde steeds tussen het randje van de dood en een herstellende kat, dus meerdere keren stonden we op het punt in te laten slapen. Uiteindelijk werkte een darmabces zich naar buiten en toen dat in een paar uur open klapte, begon hij te eten en knapte razendsnel op.
Dan naar de huidige situatie:
Charlie eet sinds een tijd weer erg weinig, maar heeft duidelijk wel eetlust. Hij braakt in één dag plots heel veel: 5 keer, waarvan de laatste keer een soort diepbruin gal was. De dierenarts zouden we op de hoogte houden vanwege zijn labiele gezondheid, dus we belden hierover. Hij blijkt van "voor tot achteren" vol te zitten met ontlasting. Hij krijgt een klysma en een stroperig goedje dat we hem moesten voeren om de doorstroming te bevorderen. De dierenarts voelt wel wat bulten waarvan ze twijfelt of het ontlasting was, of tumoren. We spreken af morgen langs te komen voor controle.
Charlie knapt thuis meteen op, duidelijk opgelucht dat het grootste gedeelte eruit was.
De volgende dag was bijna alle ontlasting weg. De dierenarts voelt ook niks raars meer. We gingen opgewekt naar huis. We maakten wel een afspraak bij een andere DA om een echo te laten maken om zijn buik vanbinnen goed te bekijken, want een oorzaak vinden zou toch prettig zijn.
Hij blijft eten en drinken, maar niet van harte en maar mondjesmaat. Hij was wel vrolijk en speels en lijkt geen pijn te hebben.
Sprongetje naar vandaag
Charlie heeft vannacht ons bed ondergeplast en gepoept. Hij mauwt als hij poept en in de uren daarvoor is hij rusteloos, eet niet en heeft geen aandacht voor je. Als het eruit is, is hij weer zichzelf. Oftewel, hij heeft veel pijn als hij aandrang heeft. De DA maakt zich zorgen en geeft weer een klysma omdat het hem in ieder geval de dag weer doorhelpt. Ze voelt iets ondefinieerbaars in zijn darm en denkt ook aan een darmontsteking.
De echo hebben we vervroegd naar morgenochtend.
Als daar niks uitkomt, gaan we aan de slag met Prednison. Als dat niet (snel) aanslaat, laten we Charlie gaan. Het gesleep en aanrommelen is niet katwaardig meer. De DA wilt hem met liefde openhalen om een biopt te nemen, maar we willen hem zo'n zware buikoperatie niet meer aandoen in dat geval.
Als er wel iets uit de echo komt, tja, dan zien we verder. Dan hangt het er vanaf wat eruit komt. We verwachten tumoren of verklevingen of andere narigheid. Eigenlijk zie ik het somber in.
Enige lichtpuntje is dat we misschien de onderliggende oorzaak van dit gerotzooi vinden en daardoor hopelijk ook beter weten waar we nou precies staan met zijn gezondheid.
Sorry voor de lange update
) toch nog lezen.
