Ha, ha, Mazzeltje, ik zou het ook doen. Als het echt de hond was die bij mij hoort dan zat ik al in het vliegtuig.
Het blijft grappig om te zien dat mensen met een houding als Spatter geen poot aan de grond krijgen. In de kern van de zaak ben ik het eigenlijk gewoon met haar eens, alleen de manier waarop ze het brengt... daar krijg ik stekels van! Hoezo word je 'moe van iedereen die een hond vanaf een foto kiest'? Natuurlijk schuilt daar een gevaar in, maar dat gevaar is er ook als je een hond bij een opvangadres kiest. Je weet nooit hoe de hond bij jou thuis zal zijn... Is net als bij paarden: bij de ene eigenaar is het een draak (want geen leiding) en bij de ander het makkelijkste dier op aarde.
Het heeft volgens mij meer te maken met verantwoordelijkheidsgevoel. Een tweede-ronde-hond vraagt doorzettingsvermogen en heel veel geduld en dat heeft niet iedereen... Heeft niks te maken met stichtingen, asiels, opvangadressen of wat dan ook. Ik kan alleen voor mezelf spreken en ik wist echt niet waar ik aan begon toen ik Noel in huis haalde. Ik DACHT het te weten... maar dat is heel wat anders!