Bokt.nl

**Geplaatst**: 17-01-19 21:58

Geplaatst: 17-01-19 21:58

Ik lees vooral dat ts bang is dat er wat gebeurd als het kind gaat kruipen, dit vind ik nogal raar want dat opletten moet je bij elke hond, hoe lief ook. Ook een goedzak kan schrikken van een peuter en bijten. Met honden en kinderen moet je nu eenmaal opletten, constant..volgens mij is dat algemeen bekend. Stukje TS:Het zal vast 1000 keer goed gaan. We houden ze netjes gescheiden, letten goed op, zijn supervoorzichtig. Maar het hoeft maar één keer goed mis te gaan. Eén keer een oor vastgegrepen door de spijlen van de box; één keer de hond aaien door de spijlen van het traphek waar hij toevallig tegenaan ligt; één keer chaos omdat de deurbel gaat, of bezoek de keuken inloopt, of ik kotsend boven de wc hang. En dan is de straf een hondenbeet voor ons ( dit stuk is gewoon een normaal iets met kinderen en honden en daarom moet je ook altijd opletten, ook met een goedzak zat je dus met dit probleem !)

Laatst bijgewerkt door luffwinny op 17-01-19 22:05, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 17-01-19 22:04

Re: Moeilijke hond herplaatsen, hoe?

Geplaatst: 17-01-19 22:04

Mijn eerlijke mening is dat ik dit een verschrikkelijk verhaal vind... Je wist hoe de hond was qua karakter en koos toch voor adoptie. In dat geval zorg je er met alle liefde en plezier voor totdat de hond te oid of ziek word voor een dierwaardig leven. En niet nu ineens "dumpen" omdat je toch voor een kind koos.
Mijn mening maar dat zal de hond niet helpen.
Wat hopelijk wel helpt : contact opnemen met dierenthuis

Die nemen ongewilde en onherplaatsbare dieren op.

**Geplaatst**: 17-01-19 22:10

Geplaatst: 17-01-19 22:10

Nikass schreef:
Dan neem je contact op met de stichting waar hij vandaan komt en/of met het asiel en dan regel je een herplaatsing.
Een topic op bokt is daarbij niet nodig.

Dit dus. Waar blijft de stichting waar je een contract mee hebt? Dit probleem zou je als eerste met hun moeten bespreken. Herplaatsen zonder dat hun erbij betrokken zijn mag niet.

**Geplaatst**: 17-01-19 22:14

Geplaatst: 17-01-19 22:14

KimD schreef:
ZoZenn schreef:
Ik zou kijken naar stichting animal's faith. Zij zijn een speciaal soort asiel, dat probleemgedrag aanpakt en vervolgens een passend baasje zoekt met behulp van consulten/proefmiddagen enzovoorts. Je hebt op facebook ook 'Asielhond zoekt mandje', een mevrouw met een hondenhotel die voor 1 niet-huishond een plek heeft en met behulp van verhalen een nieuw baasje zoekt, haar zou je ook kunnen vragen. Ze maakt wel eens een uitzondering bij een lastig te plaatsen hond.

Doe dat asjeblieft niet! Die vrouw spoort niet!

Dit inderdaad.. En gewoon de werking van de stichting in het algemeen. Ze maken je hond gewoon dood vanbinnen, zal hij zich zeker niet meer slacht gedragen inderdaad...

Alleszins veel succes met je keuze TS... Ik hoop dat een gedragstherapeut wat advies kan geven. Is je hond gewend aan een muilkorf?

**Geplaatst**: 18-01-19 12:01

Re: Moeilijke hond herplaatsen, hoe?

Geplaatst: 18-01-19 12:01

Ik keek vroeger graag naar de hondengedragstherapeut Cesar Milan.Er kwamen daar wel eens mensen met een moeilijke hond die niet bij hun leven\situatie paste. Soms hield Cesar die hond dan zelf in zijn roedel en gaf die mensen een andere hond mee,die wel bij hun paste.Het is natuurlijk duidelijk dat je geen risico moet nemen met een baby en een bijtgrage hond. Waarschijnlijk is de hond jaloers op de baby,terecht, want de hond is nu zijn positie kwijt.Maar die baby kan er ook niets aan doen en is kansloos als de hond gaat bijten.

**Geplaatst**: 18-01-19 13:36

Geplaatst: 18-01-19 13:36

Wat zegt de stichting hier van ?

**Geplaatst**: 18-01-19 13:59

Re: Moeilijke hond herplaatsen, hoe?

Geplaatst: 18-01-19 13:59

TS, Ik heb niet alles even goed gelezen, dus excuus alvast. Maar hoe erg zijn jullie zelf verandert? Ik snap heel goed dat een baby voor de hond een grote en moeilijke verandering is. Maar ik denk ook dat jullie vooral erg zijn verandert. Sowieso voelt de hond dat jij anders bent, nu je moeder bent. En je hond voelt ook dat je anders naar hem bent, omdat je bang bent voor een incident. ( laten we het even zo noemen...)

Ik twijfelde ook over onze hond toen onze zoon werd geboren. Het ging goed, maar heb ze nooit met elkaar alleen gelaten en hond ging gewoon op zijn plaats.
Mijn moeders hondje deed jaren later pas een keer lelijk naar onze zoon. Klein hondje, geen schade, maar wel onverwacht. Was enige keer, zoon was verder gek op haar en nooit meer gebeurt.

Onze zoon was 5 dat ik een border collie kocht en trainde ermee. Als volwassen hond super lief, maar als er vriendjes speelde, kroop ze steeds meer naar ze toe. Met stoeien van de jongens een reactie, dus daar later altijd rekening mee gehouden.
Zoonlief kreeg later een klein hondje die echt niet tegen stoeien kon en ook echt wat hapte dan. Klein hondje, geen schade, maar wel reactie.

Ik wil alleen aangeven dat honden op heel veel dingen reageren en je altijd moet opletten.

Is het geen idee dat je baby 1 of 2 nachtjes bij opa en of oma gaat logeren en je even het gedrag bekijkt als kindje uit huis is?? En vooral ook naar jezelf kijken, want ik denk eigenlijk dat de grootste verandering in jullie zit ipv de baby.

**Geplaatst**: 18-01-19 14:06

Geplaatst: 18-01-19 14:06

superpony schreef:
En vooral ook naar jezelf kijken, want ik denk eigenlijk dat de grootste verandering in jullie zit ipv de baby.

Dat is absoluut waar.
Maar eenmaal (net) moeder geworden met daarbij behorende hormonen, kun je jezelf niet even veranderen.
Je bent/wordt nu eenmaal anders als je een baby hebt.

**Geplaatst**: 18-01-19 14:14

Geplaatst: 18-01-19 14:14

Brainless schreef:
superpony schreef:
En vooral ook naar jezelf kijken, want ik denk eigenlijk dat de grootste verandering in jullie zit ipv de baby.

Dat is absoluut waar.
Maar eenmaal (net) moeder geworden met daarbij behorende hormonen, kun je jezelf niet even veranderen.
Je bent/wordt nu eenmaal anders als je een baby hebt.

Absoluut waar, maar als je dat niet herkend en er niks aan doet, wordt een dergelijke hond ook onzeker en dat vind ik het sneue aan dit verhaal.
Buiten de hormonen die ook langzaam aan weer veranderen, is de angst voor wat er kan gebeuren echt een groot probleem. Die spanning voelt de hond de hele tijd. Ik denk echt dat daar heel veel winst te behalen is. Naast hond en baby niet onbeheerd bij elkaar laten, want dat moet gewoon nooit.

**Geplaatst**: 18-01-19 14:37

Geplaatst: 18-01-19 14:37

Nikass schreef:
Kijk voor mij persoonlijk geen haar op mijn hoofd die eraan zou denken mijn honden weg te doen. Maar niet iedereen is hetzelfde.
Ik denk: je neemt weloverwogen een kind terwijl je een hond in huis hebt waar dat dikke kans niet goed mee gaat.
Je weet dat de consequentie dan is dat hond weg moet (want kind gaat uiteraard niet)
Dan neem je contact op met de stichting waar hij vandaan komt en/of met het asiel en dan regel je een herplaatsing.
Een topic op bokt is daarbij niet nodig.

Zou mijn advies ook zijn, contact opnemen met de stichting waar de hond vandaan komt, meestal wordt er toch met contract herplaatst en is dit ook een van de opgenomen voorwaarden?

Sneu ook voor de hond, maar de mensen die dit soort hond kunnen en willen handlen liggen niet voor het oprapen, zijn leeftijd en medische mankementjes maken het er niet beter op

Denk dat een stichting/asiel meer mensen kan bereiken, lijkt de kans dat je nog een nieuwe plek voor hem kan vinden groter eerlijk gezegd.

**Geplaatst**: 18-01-19 14:40

Geplaatst: 18-01-19 14:40

Mijn instructrice op de hondenschool is gespecialiseerd in hond/kind relaties. Ze had zelf een moeilijke hond, is in haar zoektocht hoe hiermee om te gaan zo geïntrigeerd geraakt dat ze er haar specialiteit van heeft gemaakt.

Haar facebook: https://www.facebook.com/joniesschool4dogs/
https://dierbareontmoetingen.nl/hond-ki ... -frencken/

ze is alleen nu even met ...... zwangerschapsverlof van haar tweede. En de hond, die heeft ze nog steeds!

Doe er je voordeel mee.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-01-19 15:27

Geplaatst door de TopicStarter : 18-01-19 15:27

tamaramt schreef:
Je wist hoe de hond was qua karakter en koos toch voor adoptie.

Nou, dat wisten we dus niet.

Bedankt voor de tip Amaris, ik heb haar een berichtje gestuurd.

Adviezen zijn nog steeds heel welkom, qua discussie laat ik het er even bij.

Het is onmogelijk om zijn gedrag en onze houding t.o.v. hem exact goed over te brengen via tekst, dus dat ga ik ook maar niet proberen.

Wat ik wel nog wil benadrukken, het bijtrisico is niet het enige hè. Als dat zo was hadden we er waarschijnlijk anders tegenaan gekeken. Onze hond is de afgelopen maanden veranderd van een blij ei naar een sippe, lusteloze hond en dát is minstens zo'n groot probleem. We willen hem veel liever houden dan wegdoen maar niet als hij daar doodongelukkig bij is en, mede door die stress, ook een risico vormt voor ons kindje. Misschien had ik dat zelf beter moeten verwoorden in de OP.

Bedankt voor de waardevolle tips, steunende woorden en de zinvolle kritische reacties. We gaan eerst het overleg met de gedragstherapeute afwachten, en dan óf alles op alles zetten om het voor hond, kind én ons prettig en veilig te maken; of rustig zoeken naar een fijne plek waar hij terecht kan. En geen zorgen, dat doen we niet stiekem achter de rug van de betrokken stichting om.

**Geplaatst**: 18-01-19 15:32

Geplaatst: 18-01-19 15:32

TS, in december schreef je nog dat jullie denken dat hij dement aan het worden is en geregeld in huis plast.
Is dit dezelfde hond? [BB] Hond plast ineens binnen, ideeën?
Want dan zou ik hem sowieso nog eens goed laten nakijken. Bij dementie denk ik dat inslapen echt een betere optie is als herplaatsen.

**Geplaatst**: 18-01-19 15:38

Geplaatst: 18-01-19 15:38

Heb je al eens gekeken naar de stichting KFAAF? Zij herplaatsen ook honden, maar honden waarvan ze verwachten dat ze lastiger te herplaatsen zijn komen bij hun op de boerderij te wonen.
Overigens wél met een groep andere honden.

Het lijkt me echt een vreselijke beslissing die je moet maken. Dus ik wens jullie veel kracht toe, wat de beslissing ook wordt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-01-19 15:51

Geplaatst door de TopicStarter : 18-01-19 15:51

Cayenne schreef:
TS, in december schreef je nog dat jullie denken dat hij dement aan het worden is en geregeld in huis plast.
Is dit dezelfde hond? [BB] Hond plast ineens binnen, ideeën?
Want dan zou ik hem sowieso nog eens goed laten nakijken. Bij dementie denk ik dat inslapen echt een betere optie is als herplaatsen.

Oh dat zal ik nog even toelichten: ja dat is dezelfde hond, hij is uitgebreid medisch onderzocht en zeer waarschijnlijk is stress ook de oorzaak van die klachten. Hij is inmiddels (met flink bijvoeren) weer aangekomen en ziet er beter uit, dementie zijn geen andere tekenen van. Voordat we een definitieve knoop doorhakken gaan we sowieso nog overleggen met de dierenarts. Als zij toch een medisch probleem vermoedt gaan we uiteraard niet herplaatsen, laat dat duidelijk zijn.

Kaitlyn bedankt, ik ga bekijken of zij ons misschien kunnen helpen!

**Geplaatst**: 18-01-19 17:01

Re: Moeilijke hond herplaatsen, hoe?

Geplaatst: 18-01-19 17:01

Maar zijn verandering is een reactie op jullie.

Eerst vond ik het ook een hele rotte situatie voor jullie, maar nu vind ik ook wel echt dat je niet naar jezelf wil kijken en dat is gewoon niet eerlijk.

De hond is ongelukkig door de situatie, maar hij is afhankelijk van jullie. Jullie bepalen zijn leven.

Een hond herplaatsen is echt niet zo fijn voor een hond. Ons reutje is in zijn eerste 6 maanden al 2keer verhuisd en daarna bij ons gekomen. Die is super bij ons, maar echt niet 100% normaal zoals zijn zus die vanuit nest bij ons is. En dan hebben we het over een hond die heel jong herplaatst is en het nu prima heeft.
Als ik bedenk hoe het voor onze honden zou zijn als die van baas moeten veranderen, zou ik dat echt nooit kiezen.
En mijn BOrder Collie bijv, is 15 geworden, maar deed het uit logeren echt niet geweldig. Ze kende mijn moeder haar hele leven, maar was daar niet 100% op dr plek.

Wel zij onze hondjes met muilkorf getraind en daar zou ik eerder voor kiezen. Had ze heel lang niet gebruikt, maar toen onze kitten kwam, wel even 2 weken om gehad als er niemand was. Ze kunnen ermee spelen en drinken, vrij bewegen door huis......

Ze zijn pas 4 en onze zoon is bijna 22, dus zij gaan misschien nog kleinkinderen meemaken, terwijl ze niet super sociaal zijn. Moeten we tegen die tijd echt wel aan de slag. Vooral oudere hondjes kunnen dat dan moeilijker handelen misschien.

**Geplaatst**: 18-01-19 17:03

Geplaatst: 18-01-19 17:03

Ik vind het idee dat iemand hierboven opperde nog niet zo slecht: is het een optie om baby eens een weekendje uit logeren te doen en eens te kijken naar zijn gedrag? (Dan niet het bijtgedrag, maar specifiek het stressgedrag. Meer in de zin van, als baby het huis verlaat, zie je dan per direct opluchting bij hem en wordt hij even later wel weer een blij ei => dan kun je ervan uitgaan dat de baby an sich wel effectief dé stressfactor is, en die kan je natuurlijk niet zomaar even verwijderen. Als je echter weinig verschil merkt, dan kan je er eerder vanuit gaan dat niet de baby dé oorzaak is, maar wel eerder de vibe of energie dat jullie uitstralen. (en dat kan prima zijn dat dat binnen enkele weken / maanden wel weer afneemt, minder hormonen, mss iets minder stress, baby die op zijn plooi komt, etc.)

Edit: eens kijken met een korf is ook geen slecht idee.

Ik refereer het even terug naar mezelf.
Mijn hond is niet sociaal naar vreemde mensen. Als we ergens gaan ben ik constant gefocussed, komt er niet iemand te dichtbij, wat zal dat kind daar doen, etc. (onze hond heeft nog nooit gebeten, ze valt uit en blaft maar bijt niet. het is echter een grote imposante hond die mij wel van mijn stoeltje kan aftrekken als ik niet voorbereid ben.)
Risico is natuurlijk, zodra ik iemand zie dichterkomen ik mij voorbereid, ik neem de leiband korter (ALS ze uitvalt dat ze niet ver raakt), ga uiteraard gespannen gaan zitten, etc (ook al probeer ik van niet.)
resultaat? 9 op de 10 keer valt ze uit.

Met een muilkorf "hoef" ik minder op te letten. ik hou natuurlijk alles in de gaten, maar ik weet als ik normaal blijf zitten ze 9 van de 10 keer niét uitvalt, en als ze die ene keer ev toch uitvalt, kan ze geen schade aanrichten. Met als gevolg dat ik minder spanning heb, zij minder uitvalt en ook relaxter blijft, en we wél ergens kunnen gaan.

Dit kunnen wel enkele dingen zijn dat je in de loop van de tijd kan uitproberen, maakt het geen verschil, dan is er nog niks verloren. Ik denk dat jullie ergens toch al besloten hebben om te herplaatsen maar dat is ook niet van dag op dag geregeld, dus in tussentijd moet je toch iets. En misschien komt alles alsnog op zijn plooi, en indien niet dan gaat het zoals het gaat.

**Geplaatst**: 18-01-19 20:33

Re: Moeilijke hond herplaatsen, hoe?

Geplaatst: 18-01-19 20:33

Een klap met een muilkorf kan bij een baby of zeer jong kindje zeer hard en verkeerd aan komen

**Geplaatst**: 18-01-19 20:53

Geplaatst: 18-01-19 20:53

Ik heb niet het hele topic gelezen vanwege tijdgesbrek. Maar wil toch even reageren. Ik heb dit zelf ook meegemaakt bij mijn 1e zoontje en mijn jack russel van toen 9 jaar oud.
Ik heb er een "hondenfluisteraar" bijgehaald en de adviezen opgevolgt. Maar omdat het je kind betreft en het blinde vertrouwen in je hond weg is kan dat bijna niet meer hersteld worden. Ik heb mijn jack russel nooit meer 100% vertrouwd met mijn kind en hij heeft dan ook de rest van zijn leven met een muilkorf gelopen toen mijn zoontje klein was, of inderdaad in een andere ruimte. Weg doen kon ik niet, heb het overigens wel geprobeerd en niemand gevonden en inslapen was voor mij geen optie.

Het werd wel beter toen mijn zoontje ouder werd. Toen werd het voor de hond ook makkelijker het kind in te schatten. Uiteindelijk heb ik hem toen mijn zoontje 4 was moeten laten inslapen.

Het is allemaal makkelijk praten voor mensen die de situatie niet hebben meegemaakt, maar als je er wel in zit is het gewoon zo moeilijk, bij mij ging het "gelukkig" nog om een relatief kleine hond maar je wilt het risico gewoon niet lopen. Sterkte ts met het vinden van een passende oplossing.

Edit: mijn jack russle heeft uiteindelijk alleen gegromt naat mijn zoon en nooit een poging tot bijten gedaan. Wel heeft hij het 3 jarig dochtertje van mijn vriend destijds zonder aanleiding en zonder waarschuwing gebeten.

**Geplaatst**: 19-01-19 02:43

Geplaatst: 19-01-19 02:43

dierenfan schreef:
Een klap met een muilkorf kan bij een baby of zeer jong kindje zeer hard en verkeerd aan komen

Dat is wel echt enorm zoeken. Onze zwarte muilkorfjes zijn niet keihard en hun eigen kop/bek is denk ik zelfs een stuk harder.
Als een hond echt gaat bijten en schudden is het echt erger.

Mensen moeten eigenlijk dit voorkomen en als het zover komt, op tijd actie ondernemen. Maar zoals algemeen bekend NOOIT kind en hond samen alleen laten. Hoe je dat wil doen, ze apart wil houden of waar de hond moet liggen, moet je van tevoren trainen.

**Geplaatst**: 19-01-19 06:58

Geplaatst: 19-01-19 06:58

superpony schreef:
dierenfan schreef:
Een klap met een muilkorf kan bij een baby of zeer jong kindje zeer hard en verkeerd aan komen

Dat is wel echt enorm zoeken. Onze zwarte muilkorfjes zijn niet keihard en hun eigen kop/bek is denk ik zelfs een stuk harder.
Als een hond echt gaat bijten en schudden is het echt erger.

Mensen moeten eigenlijk dit voorkomen en als het zover komt, op tijd actie ondernemen. Maar zoals algemeen bekend NOOIT kind en hond samen alleen laten. Hoe je dat wil doen, ze apart wil houden of waar de hond moet liggen, moet je van tevoren trainen.

Vind je het zoeken omdat je ervaring hebt of omdat je dat denkt?

Het ligt ligt uiteraard ook aan het formaat hond. De mijne weegt rond de 38 kg en kan met korf uiteraard niet bijten maar klapt alsnog met gebruik van al zijn kracht op hetgeen wat hij wil aanvallen. Ipv bijten doet hij dan klemmen uiteindelijk en ook dat is erg pijnlijk. Echt waar een hond die de intentie heeft te willen pakken en beetje van formaat isdie kan met korf om bij een zeer jong kindje nog steeds schade maken. Geen nare bijt wonden maar wel degelijk kneuzingen en dergelijke

Nooit hond en kind samen laten is in gemiddeld gezin onnodig en niet realistisch dat snapt toch iedereen wel. Ik liep met 4 jaar al met een Hollandse herder. De grootste sul aller tijden die zelf ook nog maar 4 jaar was. Ik liep gerust alleen met deze hond over straat en op mijn 8ste kreeg ik mijn eerste eigen hond (boxer). Nooit iets vreselijks gebeurd hoor dus beetje enorme onzin hond en kind volledig gescheiden houden. Mijn lust, leven en werk is altijd tussen de honden geweest vanaf dat ik dingen ging beseffen. Moet er niet aan denken dat mijn ouders dat genegeerd zouden hebben. Die herder was namelijk niet van mijn ouders maar woonde 2 straten verderop. Mijn ouders en broers en zussen hebben niets met honden maar ben blij dat ze mij mijn hobby gegunt hebben

**Geplaatst**: 19-01-19 11:33

Re: Moeilijke hond herplaatsen, hoe?

Geplaatst: 19-01-19 11:33

Op 4-jarige leeftijd lieten je ouders jou alleen over straat lopen?

**Geplaatst**: 19-01-19 12:43

Geplaatst: 19-01-19 12:43

Zo moeilijk, een situatie als deze...

Ik heb zelf al mijn hele leven honden. Momenteel hebben we er ook 2. Bij ons thuis draait bijna alles om dieren, we hebben ook een dierenartsenpraktijk thuis, alles aan zielige beestjes is welkom. Om maar even aan te geven hoe we erin staan.

Nu is er bij ons ook een baby op komst. En onze jongste hond is een zeer stress-gevoelige bouvier. We hebben hem als pup gekocht en zijn dus de eerste eigenaars. Expres voor een pup en een (showlijn) bouvier gekozen vanwege onze kinderwens en dat ik ook met (o.a.) een bouvier ben opgegroeid. Verder hebben we nl voornamelijk herplaatsers gehad, maar nu wilde ik zijn opvoeding en ervaringen zelf in de hand houden

. Als pup en puber enorm veel problemen met hem gehad en intensief eraan gewerkt met verschillende gedragstherapeuten. Hij was en bleef echt ZO gestrest en van daaruit onberekenbaar. Eindeloos ijsberen, snappen, overal bang voor. Verschillende dingen geprobeerd; meer buiten, minder buiten. Uiteindelijk nu een werkbare modus gevonden (hij is nu bijna 2): ieder deel van zijn dag is voorspelbaar tot op het kwartier (en op zondag slapen we uit en dan is hij dus al onrustig). De structuur is zoveel mogelijk iedere dag hetzelfde. Hij gaat mee naar het werk van mijn man (aan huis dus gelukkig) en ook daar alles hetzelfde. Met heel veel pijn in mijn hart ga ik er niet meer hele stukken mee lopen of mee sporten, want zijn stress-emmertje trekt het gewoon niet en ik heb de hele avond een ijsberende, onbereikbare hond. Nu gaat hij op vaste tijden de tuin in (gelukkig heel groot ivm buitenaf wonen) om zijn energie kwijt te kunnen. Prikkelarm, want anders hetzelfde probleem als met wandelen.

Heb echt heel erg met deze situatie gezeten, me heel erg voelen falen, er bloed zweet en tranen ingestoken. Maar het blijft een zeer angstgevoelige en neurotische hond. En uiteindelijk heb ik besloten dat ik mijn leven niet ga opofferen voor mijn hond. Dus ja hij zit wat vaker alleen ivm dat ik dan ga lopen met de andere hond, of dan maar alleen ga hardlopen, of zonder hem naar de paarden ga. En ja we hebben toch ervoor gekozen om zwanger te worden. Die wens is iets zoiets wezenlijks en levensbepalend, dat ga ik niet laten voor een hond.

Nu is hij momenteel een lieve en vrolijke clown, we zijn erin geslaagd zijn leventje zo klein en voorspelbaar te maken dat het voor hem leuk is. En dat vraagt heel wat management. Maar het is natuurlijk afwachten hoe het gaat worden als de kleine er straks is. Een kleine brengt prikkels met zich mee. Natuurlijk zoeken we er begeleiding bij en bij ons zijn er gelukkig wat meer mogelijkheden om ze gescheiden te houden (overdag is de hond mee naar het werk), maar als het écht niet gaat, dan gaat hij naar een ander huisje. Dan is het verschrikkelijk, maar je levenskoers wijzigen voor een hond vind ik niet realistisch.

TS ik zou in eerste instantie ook herplaatsing proberen... heb geen goede tips voor je maar zag er al wel enkele voorbij komen.

**Geplaatst**: 19-01-19 13:14

Geplaatst: 19-01-19 13:14

Gini schreef:
Op 4-jarige leeftijd lieten je ouders jou alleen over straat lopen?

Ja hoor geen enkel probleem. Iedereen kende iedereen echt dorps

**Geplaatst**: 19-01-19 16:12

Geplaatst: 19-01-19 16:12

Gini schreef:
Op 4-jarige leeftijd lieten je ouders jou alleen over straat lopen?

Ik liep toentertijd ook gewoon alleen naar de kleuterschool.
Net als bijna iedereen toen.