Ik ben er erg verdrietig onder nu, al realiseer ik het me nog niet helemaal, zo onwerkelijk gevoel ook. Het komt toch ineens nogal hard aan. Het was echt zo'n ontzettend lieve kat en echt mijn poezemeid. Vanaf allereerste moment in het asiel dat ze me gelijk zovele kopjes gaf tot aan laatst aan toe, ik had me geen beter katje kunnen wensen. Tot op laatst miauwde ze naar me nog altijd ter begroeting en gaf me regelmatig likjes, kwam naast me op de bank en bed liggen. Het leven is soms wreed dat het niet zo mocht gaan waar je op hoopte. Ze heeft helaas maar 8 jaar mogen worden, met ongeveer 1 jaar kreeg ik haar. Ik zal haar gezelschap erg gaan missen en het zal nu wel komende tijd erg stil zijn zonder haar gezelschap in huis. Het was mijn enige huisdier en ik woon verder alleen.
Nogmaals dank voor de vele steunreacties en meelezen in dit topic!
Laatst bijgewerkt door Sabri op 17-09-18 15:36, in het totaal 1 keer bewerkt