Mira283 schreef:Dat van opvanggezinnen had ik al gelezen bij verschillende organisaties. Maar dat er een achteropvang is wist ik dus niet vroeg me af waar ze heen gingen als het niet klikte. Je moet als je een hondje wil dus het kaf van het koren scheiden. Weet nu even wat meer misschien dat ik in de toekomst eens ga kijken of een buitenlandertje iets voor mij en mijn andere hondje is.
@EllenB daar heb je ook gelijk in. Ik heb nu ook net mijn eerste hondje en ik heb ook de nodige kopzorgen gehad (kinderagressie en angst). Is allemaal wel over gegaan maar was bang dat ie voor altijd buiten ene muilkorfje om moest. We moesten in het begin ook elkaar aftasten en dit was een pup
Iedereen bedankt voor de uitleg(Als ik meer vragen heb mag ik ze hier wel stellen?
)
Zoek wel op een stichting die dat ook echt allemaal regelt en vastlegt

Onze Simba komt van een 'stichting' in Brabant die ook hondje uit Spanje haalt en hier niet aan doet, achteraf hebben we het getroffen met de hond en zijn karakter maar dat kan ook anders uitpakken.

)

. Maar gelukkig wist ik wel waar ik aan begon, omdat ik hem verplicht twee weken in huis had voordat ik hem definitief mocht adopteren.
Een redelijk stabiele hond zal niet 'doorslaan' door een nieuwe omgeving. Een doodsbange onstabiele hond mogelijk wel, maar goede stichtingen plaatsen zo'n hond niet of alleen bij iemand die daar heel goed mee overweg kan. En die doodsbange honden zitten natuurlijk ook wel in Nederlandse asielen, als je gaat zoeken. Al zullen dat er wel minder zijn dan in het buitenland, er zijn daar nu eenmaal meer mensen dan hier die slecht omgaan met honden. Er zijn wel stichtingen die alles willen herplaatsen en de zieligste hondjes het eerst. Dat is zonde, want die dragen behoorlijk bij aan het beeld wat jij had over honden uit het buitenland: getraumatiseerd, wegloperig, lastig.