Gini schreef:En dan kan je je nog de vraag stellen of een trainingsmethode die niet in jouw straatje past meteen als slecht bestempeld moet worden.
Zo ken ik ook wel een paar mensen die hun paard opvoeden op een manier waarop ik het niet doe en niet zou willen doen. Maar uiteindelijk hebben die mensen ook resultaat en hebben die mensen ook gewoon een braaf, correct opgevoed en rustig paard. Wie ben ik om dan met de vinger te gaan wijzen en te beschuldigen van een slechte methode?
Je moet je niet altijd zo laten kennen. Maak niet van alles in de wereld een tweestrijd waarbij je dan wel voor dan wel tegen bent. Leven en laten leven, een cliché, maar potverdekke, ik wou dat mensen er meer naar zouden gaan leven en zich zouden focussen op de echte perikelen in de wereld.
Heel mooi verwoord

Wel wil ik dit nog kwijt: Ik denk dat véééél mensen alleen de rehabilitatie kant van Cesar zien. Zijn programma draait natuurlijk om de rehabilitatie van honden, niet het trainen. Je ziet dus altijd de 'slechte' honden. Maar ik denk niet dat iemand daadwerkelijk ooit bij hem in huis heeft gekeken? Of een dag meegelopen? (Ik ook niet hoor! Haha) Als je veel afleveringen gezien hebt, zie je héél af een toe een glimp van zijn andere kant. Namelijk de kant van knuffelen, hoge stemmetjes en spelen. Cesar weet gewoon erg veel van de psychologie van honden af, en dat is wat je terug ziet

Bovendien: er is niemand die je vertelt dat het per se zo moet? Als je het vervelend vind hoe hij is, waarom kijk je er dan naar? Wat Gini zegt: leven en laten leven. Die eeuwige welles-nietes discussies, wat schiet je ermee op? Behalve dan dat je gefrustreerd raakt omdat mensen het niet met je eens zijn. Is het niet waard, lijkt me? Ga lekker leven in plaats van je druk maken om dit soort dingen. Cesar doet zijn ding, jij doet jouw ding. Je doet wat je goed lijkt en je ziet vanzelf wel of het fout gaat of niet. Alleen maar leermomenten

