Niet jezelf een schuldgevoel aanpraten voor de keren dat je iets minder of meer tolerant was dan jouw gewone maatstaf. Zo zijn we allemaal, werkelijk waar. Net als dat Tibeau soms anders op een hond reageerde, zo reageerde jij soms anders op hem.
En dan, hoe 'verknipt' was Tibeau toen je hem net kreeg? NOU??
Als jij een slecht baasje was geweest, had je hem nooit in het gareel gekregen. Echt niet. Jij hebt heel erg van die hond gehouden en dat heeft ie gevoeld anders was jullie band nooit zo speciaal geweest.
Na een vermoeide dag op het werk, is mijn grens ook sneller bereikt. Het gebeurt nu eenmaal weleens dat we boos worden terwijl dat achteraf gezien niet hoefde. We zijn geen robotten, he?
Yamcha schreef:straks heb ik het helemaal fout gedaan.......
het was wel Beau he........
Inderdaad, het was wel jouw hond, die jou kende tot en met.
Je hebt het helemaal niet fout gedaan en ik denk dat hij met plezier terugkijkt naar zijn tijd bij jullie en het helemaal niet leuk vindt dat jij nu verdriet hebt om dingen die hij allang vergeten is.
Je had nooit zo'n dankbaar dier gehad als jij 'het allemaal fout had gedaan'.
Concentreer je nu op al je wandelingen die je met hem gemaakt hebt, door weer en wind, met -10 tot + 30 graden, al die keren dat je plezier met hem had en hij met jou.
Ik begrijp je emotie trouwens wel. Boos zijn is gemakkelijker dan verdrietig zijn. Je bent verdrietig om het verlies en je wilt je frustratie kwijt. Verdrietig zijn is machteloos, boos zijn veel minder. Laat het verdriet zijn vrije loop en huil maar flink.
Heel veel sterkte..