Toen wij Jodie hadden laten inslapen, zijn we een paar straten verder gestopt en uitgestapt en gehuild...
Ongeveer de hele nacht opgebleven, herinneringen ophalen... Alle plekjes waar ze zo graag lag, de plekjes met zon in de ochtend, de koele stenen in de keuken bij warme dagen, haar aparte trekjes...
Nog steeds heel veel verdriet, maar ook heel veel mooie herinneringen en ook hier een waardige opvolgster.
Anders maar ook geweldig op haar eigen manier, al ligt ze wel op dezelfde plekjes
