Bokt.nl

**Geplaatst**: 06-07-16 19:10

Re: Mijn hart huilt.

Geplaatst: 06-07-16 19:10

Wauw wat mooi!!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-07-16 19:25

Geplaatst door de TopicStarter : 06-07-16 19:25

Ik ben er ook heel blij mee hoe het nu staat. Uiteindelijk zullen de spulletjes een andere plek krijgen, uiteraard ook op een mooie plek in de woonkamer, maar met name de as staat op deze manier wel op een kwetsbare plek. Maar tot die tijd blijft alles op de schouw staan. De foto blijft daar wel hangen.

**Geplaatst**: 06-07-16 19:30

Geplaatst: 06-07-16 19:30

Krijg kippenvel van je verhaal. Heel veel sterkte met dit verlies.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-07-16 08:06

Geplaatst door de TopicStarter : 12-07-16 08:06

Lui_ schreef:
Krijg kippenvel van je verhaal. Heel veel sterkte met dit verlies.

Dankjewel. X

Ik krijg zo onwijs veel lieve reacties, zelfs nu nog.
Inmiddels heb ik het ritme weer aardig opgepakt, maar met een zwaar hart. Ik kan nog steeds niet geloven dat hij weg is en nooit meer terugkomt. Dat de lege plek op het kleed ook echt leeg blijft en dat hij niet eventjes een weekje uit logeren is en daarna weer gewoon thuis is. Dat wat nu op de schoorsteenmantel staat is ook echt het enige wat er nog van hem over is. Aan de ene kant een rustgevend idee dat we dat in ieder geval nog hebben, maar ik kan er ook enorm van in paniek raken omdat de boef die wij kenden gewoon niet meer bestaat.
Waar ik op dit moment ook erg mee zit, is dat we over 1,5 week op vakantie gaan en we dus het huis leeg achterlaten. Zij as staat daar dan maar. Een rationeel denkend mens denkt dat misschien 'het is maar as', maar voor mij is het nog steeds Renzo, ik kan het maar niet loslaten. Mijn moeder heeft zelfs aangeboden om de as in huis te nemen zolang we op vakantie zijn. Aan de ene kant denk ik 'niet doen, dan leer ik het loslaten', maar dat idee gaat me te snel. Ik wil nog helemaal niks loslaten, ik wil nog even in de waan zijn dat hij nog ergens dichtbij is.

**Geplaatst**: 12-07-16 08:53

Re: Mijn hart huilt.

Geplaatst: 12-07-16 08:53

ach Jolien, niet te veel nadenken en doen wat waar jij je ietsje beter bij voelt ... wanneer jij de as van Renzo bij je moeder wilt brengen.. gewoon doen. Kleine moeite en het geeft jou een klein beetje verlichting en daar gaat het momenteel om...

**Geplaatst**: 12-07-16 09:16

Geplaatst: 12-07-16 09:16

Zit hier met tranen in m'n ogen

Heel veel sterkte! Y;(

**Geplaatst**: 12-07-16 09:21

Geplaatst: 12-07-16 09:21

pff, de tranen biggelen over mijn wangen. Wat een hoop liefde spreekt er uit je tekst. Heel veel sterkte, pff...

**Geplaatst**: 12-07-16 09:36

Geplaatst: 12-07-16 09:36

Ik ben halverwege even gestopt met lezen, ik ben op mijn werk en voelde de tranen komen..
Wat vreselijk verdrietig! Gelukkig heb ik mijn kleine viervoeter nog maar ik moet niet denken aan het moment waarop ik haar moet laten gaan.
Heel veel sterkte!! Y;(

**Geplaatst**: 12-07-16 10:03

Re: Mijn hart huilt.

Geplaatst: 12-07-16 10:03

Wow, zo ongelofelijk herkenbaar. Twee maanden alweer sinds ik mijn ventje moest laten gaan - een ingefokte neurotransmitter-fout, don't get me started, want ik kan de fokker wel wat aandoen... De pijn wordt minder scherp, maar is nog steeds aanwezig. Langzaamaan begint de 'puppypraat' thuis weer, zowel bij mij als mijn ouders. Maar als ik een foto zie, of een ander springer spaniel, dan blijft het echt flink steken...
Veel sterkte met het verlies!

**Geplaatst**: 12-07-16 10:25

Re: Mijn hart huilt.

Geplaatst: 12-07-16 10:25

Heel veel sterkte gewenst!

**Geplaatst**: 12-07-16 10:28

Re: Mijn hart huilt.

Geplaatst: 12-07-16 10:28

zit hier gewoon mee te snikken, ik heb ook een boef, net 2 jaar zou hem ook niet kunnen missen maar je hebt de juiste beslissing genomen, dit is het eerlijkste voor hem en zoals ik kon lezen hebben jullie 13 geweldige jaren gehad!

sterkte met het verlies maar geniet vooral van de mooie herinneringen aan hem!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-07-16 09:48

Geplaatst door de TopicStarter : 19-07-16 09:48

Gisteren was het alweer een maand geleden dat wij, toch nog onverwachts, afscheid van je moesten nemen. En ondanks dat jij ruim 13 jaar lang het stralend middelpunt van ons leven was, lijkt iedere dag zonder jou een eeuwigheid te duren. Het gemis wordt niet minder zoals zovelen zeggen, ik ga je alleen maar meer missen. Want met iedere ochtend dat ik zonder jouw gekwispel wakker word, is de tijd dat je er nog wel was verder weg. En hoewel ik zou willen dat ik de tijd kon stilzetten, draait de wereld door en gaat ook mijn leven verder. Ik probeer te genieten van het leven zoals ook jij dat altijd voluit deed. Maar bij alles wat ik doe bedenk ik me dat jij er niet meer bent om me te begroeten als ik thuiskom. Je bent er niet meer om even tegenaan te kruipen of om me te redden als Arjen me de kieteldood geeft. Ik ben er nog niet klaar voor om mijn leven zonder jou te leiden, ik heb je nog veel te hard nodig. Ik kan wel zeggen dat het allemaal niet eerlijk is, maar is dat terecht na 13 jaar? Dat is een langere tijd dan menig eigenaar met zijn hond is gegund. Maar wat zou ik er toch veel voor over hebben om je nog een keer vast te kunnen houden.
Je was niet een hond, je was een bouvier.
Afbeelding

**Geplaatst**: 19-07-16 11:01

Geplaatst: 19-07-16 11:01

Wat een prachtige hond was hij. Ik kan me je verdriet zo goed voorstellen. Ik hoop dat je snel een manier vindt om er mee om te gaan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-08-16 17:20

Geplaatst door de TopicStarter : 26-08-16 17:20

Het is alweer ruim 2 maanden geleden dat we afscheid hebben genomen van Rens en het verbaast me hoeveel we in de tussentijd alweer hebben gedaan, ondanks dat het nog steeds voelt alsof ik geen dag zonder hem kan.
We zijn op vakantie geweest en het was de bedoeling geweest dat Rens bij mijn moeder zou verblijven. Gek genoeg leek het alsof het verdriet even minder kon zijn, omdat we in die weken niet werden geconfronteerd met het feit dat hij dood is. Had hij nog wel geleefd, dan was hij ook niet op de camping geweest. Hier thuis is de plek waar hij altijd bij ons was, dus hier merken we het de hele dag door dat hij er niet meer zal zijn en dat is nog steeds heel erg wennen.

Zijn as staat nog steeds op de schouw, samen met zijn spulletjes. En ook de rest van al zijn spullen staan nog steeds op dezelfde plek, ik wil het nog steeds niet weg hebben. Ookal steekt het nog steeds als ik naar zijn lege kussen en voerbakken kijk.
Inmiddels overweeg ik om een assieraad te laten maken, een ring waarbij de as aan de binnenkant zit. Deze vind ik erg mooi:
Afbeelding

Hierbij wordt de as vermengd met hars en aan de binnenkant van de ring aangebracht. Zo lijkt het van buitenaf een doodgewone ring, maar ik weet dat ik Rens toch dichtbij me draag. In eerste instantie was ik ervan overtuigd dat ik dat niet wilde, maar nu voelt het alsof ik het wel wil. Toch wacht ik nog even met dit besluit, voor hetzelfde geld denk ik hier volgende week heel anders over en dan kan ik het niet meer ongedaan maken. Hetzelfde geldt voor wanneer de as is uitgestrooid en ik niet een beetje voor mezelf heb gehouden, eenmaal uitgestrooid kan ik er niets meer mee. Voorlopig blijft alles dus in de askoker zitten.

**Geplaatst**: 26-08-16 18:48

Re: Mijn hart huilt.

Geplaatst: 26-08-16 18:48

Mooie ring, en fijn dat je op deze manier er wat troost en verbondenheid uithaalt!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-08-16 13:16

Geplaatst door de TopicStarter : 29-08-16 13:16

kally schreef:
Mooie ring, en fijn dat je op deze manier er wat troost en verbondenheid uithaalt!

Dankjewel. Ik vind de ring ook erg mooi: niet opzichtig en op het eerste oog lijkt het een normale ring.
Ik heb mezelf voorgenomen om er in ieder geval nog een maand mee te wachten, mocht ik er over een maand nog net zo over denken dan neem ik contact op met het bedrijf dat de sieraden maakt.

Onderstaand bericht stuurde ik vandeweek naar een bokker toe en het vertelt hoe ik op dit moment in het verlies sta.
Toen het net was gebeurd kreeg ik van veel mensen een lieve reactie maar ondertussen las ik tussen de regels door: 'het zal wel slijten, de tijd zal het leren'. Dat is iets wat je op dat moment echt niet wil horen.
Ik was bang dat ik me teveel door die reacties zou laten leiden maar gelukkig merkte ik al snel dat ik mijn eigen tijd neem. Als ik wil huilen dan huil ik, als ik de behoefte heb om over Rens te praten dan doe ik dit en gelukkig hebben mijn vrienden hier alle begrip voor. Dit voelt veilig.
Ik merk wel dat ik de laatste tijd meer over Rens droom, vaak weet ik dan dat er iets met zijn poot is of dat hij snel doodgaat. Ik weet dan ook niet of ik het fijne dromen moet vinden of niet. Het maakt me op dit moment verdrietig omdat hij echt nooit meer terugkomt en dat kan ik nog steeds niet bevatten.
Bij alles wat ik doe denk ik aan hem en speelt de gedacht ik mijn hoofd: 'als hij er nu nog was geweest, dan ...'.
Soms denk ik dat ik hem hoor snurken, maar dan blijkt het een zuchtje wind te zijn of een geluid van buiten. 's Nachts luister ik of ik hem hoor slapen en het is haast ondraaglijk dat die stilte niet weggaat.

Wat ik trouwens nog vergeten ben te vertellen was dat mijn vriend mij tijdens onze vakantie ten huwelijk heeft gevraagd. Naderhand zijn er een paar foto's gemaakt en deze foto heeft me heel erg geraakt. Noem het onzin, noem het toeval, maar ik heb bij deze foto echt het gevoel dat Rens er stiekem toch bij is geweest.
Afbeelding

**Geplaatst**: 29-08-16 13:35

Geplaatst: 29-08-16 13:35

Zo "vreemd", ik ken je niet, heb wel je verhaal gelezen. Het moment dat ik het stukje lees over de ring met daarin het as verwerkt van Renzo, schiet bij mij de gedachte binnen: "verwerk het in een trouwring", ik scroll door en daarin staat dat je ten huwelijk gevraagd bent. Meid ga ervoor. Zoek een mooie ring uit en stop daar alle herinnering in die jezelf wilt. Mooie foto en het heeft gewoon zo moeten zijn.

**Geplaatst**: 29-08-16 22:00

Re: Mijn hart huilt.

Geplaatst: 29-08-16 22:00

Laat niemand je vertellen hoe lang je er over mag doen om dit te verwerken! gelukkig laat je dat ook niet gebeuren.

En gefeliciteerd! Wat onwijs leuk, mooie foto ook!

**Geplaatst**: 30-08-16 00:13

Re: Mijn hart huilt.

Geplaatst: 30-08-16 00:13

Gefeliciteerd met jullie voorgenomen huwelijk.....
Mooie foto zo met het zonnestraaltje!

**Geplaatst**: 30-08-16 00:40

Re: Mijn hart huilt.

Geplaatst: 30-08-16 00:40

Ik lees t topic nu en ik huil met je mee.
Bouviers zijn zo speciaal. Een bepaalde blik in de ogen, grappenmakers en een beetje 'dommig'. Liever dan lief en gaan door t vuur voor je. En ze dan verliezen is zo'n harde klap. Ik ken t, en voel t nu ook weer.

Gefeliciteerd en wat een prachtige foto. Hij straalde even mee, ben ij van overtuigd

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-08-16 16:01

Geplaatst door de TopicStarter : 30-08-16 16:01

Bedankt voor de felicitaties. Het is wel gek dat we 2 maanden geleden midden in het verdriet zitten en inmiddels ook alweer een heel mooie ontwikkeling in onze relatie hebben doorgebracht.
Bouviers zijn inderdaad heel speciaal, onze vorige bouvier was echt een sul, een mietje. Renzo was heel tolerant maar ook wel een stukje assertiever, waar meneer geen zin in had dat deed hij niet. Met soms hilarische taferelen als gevolg.

2IJsje: wat toevallig zeg. Mijn zus vroeg me vanmiddag ook waarom ik de as niet in mijn trouwring verwerk. Ook een heel mooi idee natuurlijk en ik heb dat ook zeker overwogen. Aan de ene kant is het een prachtig idee en aan de andere kant vind ik het ook een mooie gedachte dat hij zijn eigen ring heeft. Waarop mijn zus zei: "Als Renzo het had gekund, dan was hij met je getrouwd". En zo zijn er tal van mooie opties en ideeën.
Alle mogelijkheden staan nog open zolang de as hier nog is.

**Geplaatst**: 30-08-16 16:15

Re: Mijn hart huilt.

Geplaatst: 30-08-16 16:15

Oo dat ken ik

Wij hebben altijd bouviers gehad. Blonde reu, toen twee teven (zwart en gestroomd) en nu weer een blonde reu. Allemaal heel anders, bij de eerste reu was ik nog heel jong maar zodra er bezoek kwam ging hij voor m'n wieg staan tot hij zag dat t goed volk was. De ene teef was erg neurotisch, maar heel energiek (resultaat: achter iets aanrennen en vervolgens struikelen onderweg :')

. De andere teef was een goedsul. Maar ging nou niet naar buiten als het regende, want ze had echt zoiets van >;)

en ze weigerde om op het gras te gaan zitten _O-

gold ook voor de puppycursus toendertijd. Hoezo ik op t gras, weet je wel niet hoe nat t is >;)

De huidige reu is helemaal speciaal. Qua speelgedrag net een bordercollie; touwtjes, ballen met lichtjes. Alles komt hij brengen, mee spelen etc. Je gooit een bal en hij rent twee meter verder naar links dan zou moeten maar ach :')

Heerlijke beesten. en dat te bedenken dat zoveel mensen 'bang' voor ze zijn _O-

**Geplaatst**: 30-08-16 16:23

Re: Mijn hart huilt.

Geplaatst: 30-08-16 16:23

Zo buh ff tranen weg vegen wat een bijzondere mooie wending, gefeliciteerd en wat een mooie foto

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-10-16 10:14

Geplaatst door de TopicStarter : 18-10-16 10:14

Even een kleine update.

Zondag was ik jarig en hier heb ik zoveel lieve felicitaties voor gekregen. Het is fijn om te weten dat ik omringd word door zoveel lieve mensen. De afgelopen 4 maanden waren een achtbaan van emoties. Verdriet en liefde stonden pal naast mekaar na het verlies van onze lieve Renzo. Ondanks dat de draad weer is opgepakt en ik me heb gerealiseerd dat ik nog een heel leven zonder hem heb, zit er nog een groot stuk verdriet in mij dat naar mijn gevoel geen kant op kan. Ik geniet van alle momenten die ik met andere mensen deel, maar alle herinneringen die nu worden gemaakt zullen zonder hem zijn. Dit vind ik dit moeilijk om te accepteren. Bij alles wat ik meemaak vraag ik me af hoe het was geweest als Rens er nog was geweest. Hoe had hij het gevonden? Wat had hij op dit moment gedaan? Had hij lekker op zijn kussen liggen snurken? Had hij nu spontaan een knuffel bij me gehaald of had hij nonchalant met zijn poot op mijn schoot gezeten, strak de andere ander uit kijkend alsof hij wilde zeggen 'let vooral niet op mij hoor, maar als je even hebt dan wil ik wel even wat aandacht van je. Een koekje mag ook'. Vandaag is het alweer 4 maanden geleden dat we plotseling afscheid moesten nemen, het voelt nog als de dag van gisteren maar inmiddels zijn er alweer zoveel herinneringen bij gekomen waar hij geen deel van uitmaakt. Er zal een moment komen dat ik hier niet verdrietig van word.

Van mijn vriend heb ik een prachtige asring gekregen waarin ik een klein stukje van Rens bij me draag. Zo is hij er toch altijd een beetje bij.
Afbeelding

**Geplaatst**: 18-10-16 12:32

Re: Mijn hart huilt.

Geplaatst: 18-10-16 12:32

Mooie ring, zo heb je em een beetje bij en maakt het misschien iets makkelijker!