shilady schreef:Ik heb het gelezen yamcha

Vind de reactie van zou x laten uitvechten niet zo super..
Vind het doodzonde voor de honde zelf die houden littekens eraan over. En het wakkerd een agressie gehalte erg aan. Ik had ook een tijdje het zusje van mn hond in huis de meiden waren toen 6maandjes en de fokker had haar terug gehad in een verwaarloosde toestand. Ze had gezien hoe goed het met jessy ging en dat wij zoiezo altijd alles op alles zetten om het de hondjes zo fijn mogelijk te maken. Altijd 1ste klas voer ,veel naar het park,zorgen dat er zachte lig plekken zijn ivm doorlig plekken. Dus vroeg aan ons of wij dat leuk zouden vinden als zij dan ook bij ons kwam wonen. De meiden waren 8 maanden toen de bom ineens barsten net als bij jou eerst een hele tijd met elkaar gespeeld alles goed en ei maar ineens... Bloedspatten zaten op de muren en de kasten. Heb nog nooit zoon pijnlijk besluit genomen. Helaas het zusje weggedaan .
Achteraf is het een goede beslissing geweest ze heeft bij de volgende eigenaar iemand in zn hand gebeten en keer op keer andere honden geprobeert aan te vallen. Is naar martin gaus ermee geweest en die heeft geconstateerd dat zij een gedragsstoornis heeft. Ik denk soms wellis zou het hiermee aangewakkerd zijn? Erg zeker kan ik daar natuurlijk niet van zijn. Weet diep in mn hart dat dit gewoon de zoveelste slechte pup uit het nest is... Ik bel vd week even mijn da voor advies en zijn visie op jessy want hij is op de hoogte van haar vreemde dingetjes.
Dat is dus wat wij ook hebben meegemaakt...... achteraf bleek Heero al naar veel verschillende gedragstherapeuten te zijn geweest, helaas zonder resultaat.
Ik denk idd dat je dat best aan kunt wakkeren, maar...... wat er niet inzit komt er ook niet uit. Ik heb dat gestoorde gedrag bij Tibeau nooit gezien, en bij Dimo ook niet. De furie die ik toen gezien heb is onbeschrijflijk..... echt een van de gruwelijkste dingen die ik met een hond heb meegemaakt. En het kwam écht uit het niets, dat was zo eng.
Ik heb haar toen weggedaan omdat ik niet wist, als er wat zou gebeuren met iemands kind, hond, kat, hoe ik dat zou moeten uitleggen....... ik zou dan immers willens en wetens dat risico genomen hebben. Ik wilde dat niet, en kon het ook niet, ik kon dat niet verantwoorden.
Mijn eigen hond en mijn veiligheid en die van mijn man gingen voor.
ThePast03 schreef:Inmiddels zijn al een paar van zijn nestgenoten helaas afgemaakt vanwege een kronkel in de kop. Die van ons is nu 11 jaar oud en bezoekers kunnen hier inmiddels zonder enig gevaar binnenlopen, het grootste gevaar wat ze lopen is dat hij op schoot kruipt om gekriebelt te worden (hij krijg nog altijd wel even de muilkorf om bij binnenkomst, veiligheid voor alles).
Dit heeft jarenlang intensieve training gekost onder begeleiding van een gedragstherapeute, maar het is uiteindelijk wel een hond geworden die zich heel goed kan handhaven in onze drukke maatschappij.
Bij een oudere hond die niet gelijk gerichte gedragstraining heeft gehad en die al gewoontegedrag heeft ontwikkeld zal het een stuk moeilijker worden, zoniet onmogelijk.
Voor ons was het idd onmogelijk.
Wij hebben weleens gezegd, dat als Heero van meet af aan deskundige begeleiding en opvoeding zou hebben gehad, het wellicht goed met haar zou komen. Wij kregen haar echter als 6-jarige hond, en we konden helaas niets meer voor haar doen.