squitward schreef:Neem gewoon een chinese naakthond, iedereen kijkt je aan als je er mee over straat loopt. dus het is stoer haha


ja zo 1....
dan heb je zeker weten aandacht

Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
squitward schreef:Neem gewoon een chinese naakthond, iedereen kijkt je aan als je er mee over straat loopt. dus het is stoer haha
Allegra schreef:lor1_1984 schreef:En een hond die onder de pitbullwet valt, word volgens mij pas in beslag genomen als hij (bijt)gevaarlijk wordt ofzo.
Onze Pitbull is 15 jaar geworden (geboren in 1986, overleden in 2001) en we stonden wel geregistreerd als pitbulleigenaar, maar ze hebben haar nooit in beslag genomen.
Beestje liep altijd los, zonder muilkorf en omdat ze tot dan toe niks had gedaan, mocht dat zo blijven.
Het geldt voor honden die na 1993, geloof ik, geboren zijn. Daarvoor werden ze volgens mij idd getest en gesteriliseerd/gecastreerd als ik het goed heb.
Maar nu worden ze echt zomaar afgemaakt.
kimmie261 schreef:
dan heb je zeker weten aandacht
squitward schreef:kimmie261 schreef:
dan heb je zeker weten aandacht
DAT bedoel ik maar net haha , dat is toch 's werelds lelijkste hond
Citaat:Algemene omschrijving
De Tosa-Inu is de grootste van alle Japanse rassen en tevens het enige Japanse ras dat behoort tot de Dogachtigen rasgroep. De Tosa wordt ook wel de Japanse Mastiff of Molosser genoemd. De algemene indruk is die van een grote, maar toch atletisch gebouwde hond met een imposante kop.
Het gemiddelde gewicht van een Tosa-reu ligt ongeveer tussen de 50tot 75 kg. Een Tosa-teef weegt gemiddeld zo’n 40 tot 65 kg, maar uiteraard zijn dit gemiddelden en kunnen de gewichten van individuele honden hiervan afwijken. Er is echter een Japanse Grand Champion Tosa-reu bekend met een gewicht van 100 kg. Dit moet uiteraard beschouwd worden als een uitzondering.
Voor de schofthoogte zijn minimale maten in de standaard aangegeven: teven vanaf 56 cm, en reuen vanaf 60 cm. Dit zijn maten die doorgaans flink overschreden worden.
De toegestane kleuren zijn rood in alle schakeringen (van diep hertenrood tot fawn), zwart en gestroomd, al deze kleuren eventueel met witte aftekeningen. Black & tan is een diskwalificerende kleur bij de Tosa. Overigens hebben de meeste Tosa-Inu’s, zeker in Europa, de geprefereerde rode kleur.
In Nederland (en Europa) wordt in het fokprogramma de nadruk gelegd op een goed en sociaal karakter. Hiermee staan de Nederlands gefokte Tosa’s zeer ver af van hun “roots” in Japan, iets wat zeker in de tegenwoordige tijd als zeer gewenst moet worden beschouwd.
De Tosa-Inu is een grote en zelfverzekerde hond, die van nature niet bang moet of mag zijn van andere honden. Dit houdt in, dat de Tosa het contact met andere honden (vooral in de jeugdmaanden) niet onthouden moet worden, maar dat men met de jonge hond confronteert met zoveel mogelijk honden van verschillende rassen en afmetingen, zodat hij zich op latere leeftijd niet meer “verbaasd” over bv. hondjes, die hem in de kuiten happen. Uiteraard geldt hetzelfde voor het socialiseren van de hond: laat de pup aan allerlei dagelijkse situaties wennen, zoals kinderen, vreemd bezoek, ritjes in de bus en auto, kortom, alles wat een hond nodig heeft om een sociaal dier te worden. Uiteraard zal een goede fokker hier al de basis gelegd hebben voor een betrouwbaar karakter: pups dienen bij voorkeur op te groeien in de huiskamer, waar zij gewend raken aan de dagelijkse gang van zaken zoals bv. de radio en TV, stofzuigen, bezoekers etc. Wordt een nestje pups opgevoed in een schuur of kennel, dan gaat aan hen een belangrijk deel van de inprentingsfase (de fase waarin pups het meest open staan voor nieuwe indrukken) voorbij, waardoor de nieuwe eigenaar meestal met een achterstand in het socialiseren van de pup begint, die vaak maar moeilijk in te halen is, en soms zelfs nooit meer ingehaald wordt.
Een Tosa-Inu hecht zich bijzonder aan de eigen familie en is dan ook graag bij hen in de buurt. Het zijn dan ook geen honden om alleen maar in een kennel te houden, want daar kwijnt een Tosa gegarandeerd weg.
Met onbekend bezoek gaat een Tosa in principe goed om, al kan de hond aanvankelijk wat wantrouwig tegen vreemde mensen zijn.
Het ras is tamelijk leergierig en attent, en is met name zeer gevoelig voor de stem van zijn of haar baas. De opvoeding van de hond dient consequent en rechtvaardig te zijn, met uiteraard de nadruk op beloning bij goed gedrag.
Vanaf een maand of 7 a 8 zal de jonge hond (in de meeste gevallen) het huis en territorium inmiddels als “eigen” zijn gaan beschouwen en dit dan ook gaan “bewaken”. Een Tosa doet dit beheerst en rustig, maar zeer beslist; het zijn geen zenuwachtige blaffers. Een ieder die het “territorium” van een Tosa benaderd en begroet wordt door het diepe stemgeluid van de hond, zal dit uiteraard respecteren en wachten tot de deur door de “baas” wordt opengedaan.
Een Tosa blaft zeer weinig; dit ligt in het feit, dat één van de regels van het Japanse hondentoernooi is, dat de honden hun competities in stilte moeten volbrengen. Selectief fokken met honden die aan deze eisen voldeden, heeft deze karaktereigenschap in het ras verankerd. Natuurlijk blaft een Tosa weleens, maar dit gebeurt meestal in ongewone situaties of bij zeer grote opwinding.
Bij aanschaf van een Tosa-Inu dient rekening te worden gehouden met het feit, dat een reu meestal dominanter is aangelegd dan een teef.
Uiteraard is het aan te raden met de hond een puppycursus (en evt. vervolgcursussen) te volgen, al is het alleen maar om het contact met andere jonge honden te bevorderen. De cursus dient bij voorkeur gevolgd te worden bij een vereniging, waar men ervaring heeft met de zgn. Molosserrassen.
Zoals bij zoveel grote rassen kan ook bij de Tosa-Inu heupdysplasie voorkomen.
De rasvereniging stelt dat ouderdieren voor het fokken worden onderzocht op HD (heupdysplasie) en een exterieur/gedragskeuring dienen te ondergaan, om op die manier te proberen de gezondheid en het welzijn van het ras te bevorderen. Gezien de smalle fokbasis van de Tosa is nog een lange weg te gaan, maar de laatste jaren zijn enkele honden geïmporteerd, met als doel het binnenhalen van nieuw bloed, dat het ras nodig heeft.
De fokresultaten van de laatste jaren laten een steeds wat hogere kwaliteit zien, dus de toekomst kan hoopvol tegemoet gezien worden.
Samenvattend: de Tosa is zeker geen hond voor iedereen, maar de baas die hem op waarde weet te schatten, en in zijn waarde laat, heeft aan de Tosa-Inu een fantastische hond.
TeQuiero1 schreef:amerikaanse stafford staat toch erg hoog op t lijstje...
Labrador....of gekruist met een rottweiler....is ook erg leuk...
en een soort van mastiff kan alleen even niet op de naam komen...
Hebben veel gekeken op internet gaan bij sommige ook kijken maar alles is leuk als t zo klein is dus word nog moeilijk kiezen....
TeQuiero1 schreef:ja daarom gaan we er ook een kijkje nemen om ze ook in het echt te zien en te informeren bij de fokkers.
De maat moet rond de knie liggen wil geen kalf in huis zoals een deense zeg maar dus de hoogte schommeld een beetje.
Jij heb zelf een Engelse Stafford?Verschild dat veel met een amerikaanse qua alles zeg maar
flyfly schreef:Ik wil niet banketstaaf doen maar zo een staffordshire heeft net een paar dagen geleden een kind van 1,5 jaar uit de buggy gegrepen.
Onze rottweiler is een echte kindervriend. Altijd even in de kinderwagen kijken als er een langs komt.
Allegra schreef:He, kom jij ook niet weleens op het stafford forum voorbij? Die onderste foto ziet er zo bekend uit
flyfly schreef:Ik wil niet banketstaaf doen maar zo een staffordshire heeft net een paar dagen geleden een kind van 1,5 jaar uit de buggy gegrepen.
Onze rottweiler is een echte kindervriend. Altijd even in de kinderwagen kijken als er een langs komt.