Bokt.nl

peppalover10 schreef:

Bedankt voor alle reacties. Ze wordt helaas vanmiddag ingeslapen. De druppel was eigenlijk vanochtend toen ze weer erg moest hoesten en benauwd was. Ze wilde niets eten, zelfs haar lievelings eten niet.
Ze lag in de bench, ze wilde slapen. Ik zat op de bank en wilde naar de wc gaan. Gelijk was ze weer op mij gefocust en begon ze me zenuwachtig te volgen.
Ik besefte me dat ik geen schuldgevoel hoef te hebben om haar te laten gaan. Ze heeft het 13 jaar lang heerlijk gehad bij mij. En nu is het enigste wat ze heeft stress en last en benauwdheid van haar hartproblemen. Een ziek hondje wat geen seconde rust heeft. Ik wil niet wachten tot ze een hartaanval krijgt, maar haar nu het nog kan vredig laten gaan. Wel ben ik onwijs verdrietig.

Ragdollcat schreef:

Zoals ik het lees: het is een last/ probleem en wil je er vanaf. Alleen praat je het voor jezelf goed met dat het dit en dat mankeert en het gedrag.

Het is ook niet makkelijk, maar wees gewoon eerlijk.

Simsannah schreef:

Geen idee of dit misschien nog een toegevoegde waarde heeft;
Maar als het hondje, ondanks de medicijnen en problematiek, voorheen wel happy was, ook nog met je inmiddels overleden hondje, dan zou je misschien kunnen kijken naar een verzorgingshuis waar de oudere mensen de hele dag met zo'n hondje kunnen zitten.
Ik heb zelf wel eens voorbij zien komen. Een soort honden oppas.

Maar natuurlijk moet je hondje daar wel geschikt voor zijn...

En leeftijd is maar een getal, daar zou ik me niet aan vast houden..
Ik stel me de vraag en hou de spiegel voor; is dit een eerlijk honden bestaan.
Met een ja of nee antwoord als gevolg.

Hoe dan ook, het is een hele moeilijke kwestie waar gevoelens, emoties en gevolg dicht bij elkaar staan. Heel veel succes met de keuze.

peppalover10 schreef:

Bedankt voor alle reacties. Ze wordt helaas vanmiddag ingeslapen. De druppel was eigenlijk vanochtend toen ze weer erg moest hoesten en benauwd was. Ze wilde niets eten, zelfs haar lievelings eten niet.
Ze lag in de bench, ze wilde slapen. Ik zat op de bank en wilde naar de wc gaan. Gelijk was ze weer op mij gefocust en begon ze me zenuwachtig te volgen.
Ik besefte me dat ik geen schuldgevoel hoef te hebben om haar te laten gaan. Ze heeft het 13 jaar lang heerlijk gehad bij mij. En nu is het enigste wat ze heeft stress en last en benauwdheid van haar hartproblemen. Een ziek hondje wat geen seconde rust heeft. Ik wil niet wachten tot ze een hartaanval krijgt, maar haar nu het nog kan vredig laten gaan. Wel ben ik onwijs verdrietig.

Ragdollcat schreef:

Zoals ik het lees: het is een last/ probleem en wil je er vanaf. Alleen praat je het voor jezelf goed met dat het dit en dat mankeert en het gedrag.

Het is ook niet makkelijk, maar wees gewoon eerlijk.