Bokt.nl

Nikass schreef:

Ik weet niet welke regels er zijn voor erfhonden, en ook niet precies wat ik zou willen, maar ik erger me kapot aan honden die tegen alles en iedereen tekeer gaan achter een hekje waarvan je dan maar hoopt dat het houdt..

Citaat:

‘Sociaal contact’ - Is de hond een roedeldier?
Een hond heeft veel sociaal contact met andere honden nodig, dat hoor je steeds weer. Maar pas op, de hond is niet echt een roedeldier: zijn belangrijkste sociale contact is de mens.
Sociaal zijn is een deugd. Het wordt de hond met de paplepel ingegoten. Het eerste sociale contact ervaart hij in de baarmoeder van de moederhond en daarna in het nest, in de ‘familieroedel’. Hier vindt een essentieel onderdeel van de socialisatie plaats. Als een pup te vroeg uit het nest wordt gehaald, leidt dit mogelijk tot tekorten in het sociale gedrag, omdat bepaalde vaardigheden niet of onvoldoende getraind zijn. In het dagelijks leven wordt sociaal gedrag verfijnd en bevorderd.
De hond - een ‘semi-solitair’ wezen
Het menselijk denken over de hond heeft nog steeds te kampen met de mythe van de wolf en roedelfantasieën. In werkelijkheid leven honden individueel, in paren of met z’n drieën, en zelden in groepen; hetzij in ons huishouden, in Centraal-Europa, hetzij op straat in andere landen. Zeer zelden delen ze hun leven in roedels, dat wil zeggen in een groep van verwilderde huishonden die zich bij elkaar gevoegd hebben ("Die Pizza-Hunde" van Günther Bloch, Kosmos-Verlag).
Op hondencursussen worden nog steeds de meest uiteenlopende groepsoefeningen uitgevoerd, die geacht worden de socialisatie te bevorderen. Zo worden honden naast elkaar in ‘af’ of ‘zit’ gecommandeerd, opdat een soortgenoot door zijn baasje of vrouwtje aan een korte riem langs geleid kan worden. En soms, aan het einde van het lesuur, is het “honden los”, tot de vermeende vreugde van de vierbenige vrienden. Dit alles heeft met sociaal, socialisatie of nuttig voor dagelijks gebruik weinig van doen.
Het woord ‘sociaal’ komt van het Latijnse ‘gezamenlijk’ en betekent zoveel als beleefd, attent en behulpzaam. Deze kenmerken zijn terug te vinden in de erfelijke eigenschappen van de hond, die wordt beschouwd als een zeer sociaal dier. Onderzoek en wetenschap hebben dat meermaals uitgewezen. De evolutie van wolf naar huishond maakt het mogelijk om te concluderen dat door domesticatie de mens voor hem het belangrijkste sociale contact is geworden. Wetenschappelijke experimenten hebben aangetoond dat honden eerst contact zoeken met mensen, niet met soortgenoten.
Maar hoeveel sociaal contact met soortgenoten heeft een hond nodig? Volgens deskundigen hangt dat af van verschillende factoren, zoals ervaringen, omgang met en opvoeding, karakter/natuur, genetica, ras of zelfs van leeftijd, of een hond in contact wil komen met andere honden of niet.
"Ga je nu socialiseren"
Mensen hebben soms bijzondere ideeën over sociaal contact voor hun hond. Ontmoeten twee hondeneigenaren elkaar, dan betekent dit vaak "honden van de lijn", ongeacht met welke hond, met hoeveel honden en of ze elkaar leuk vinden of niet. Ze moeten immers met elkaar gaan dollen, dat ziet men als spelen. "Ga je nu maar socialiseren", zegt de mens, en vergeet hoe hij zelf sociale contacten onderhoudt: met geselecteerde mensen, via internet/telefoon, oogcontact, vriendelijk aanspreken, handen schudden, tot het tot een gesprek komt.
Bij honden worden sociale contacten eerst op afstand gelegd, via waarneming door middel van geur, zicht of gehoor, totdat het tot een contact komt. Veel honden zouden een soortgenoot uit de weg gaan, als ze niet door de mens verhinderd werden om dit te doen. Ook de mening dat in het bijzonder puppy's of jonge honden veel contact moeten hebben met hun leeftijdgenoten, is misleidend (lees het artikel van Ute Blaschke-Berthold “Welpenspielgruppen aus verhaltensbiologischer Sicht” - http://hundemagazin.ch/welpenspielgruppen-aus.../). In de puppy- en jonge hondenleeftijd is het opbouwen van een goede relatie met de mens of gepast contact met volwassen honden belangrijker dan stoeien met leeftijdgenoten. En wat verondersteld wordt een spel te zijn, is vaak het oefenen van vaardigheden zoals jagen, drijven en hoeden, die in de maatschappij meestal ongewenst zijn.
Sociaal contact met een andere hond is zinvol, als het beleefd en attent plaatsvindt. Daarom moet het vrijwillig zijn. Honden moeten niet tot contact gedwongen worden, als die poging tot mislukken gedoemd lijkt. Wanneer honden elkaar kennen, elkaar vertrouwen en goed op elkaar ingespeeld zijn, kunnen sociale contacten waardevol zijn. Maar er zijn ook honden die dat niet nodig hebben, wat volstrekt niet betekent dat ze asociaal zijn.
‘Sociale wandelingen’ zijn niet per se sociaal
Aanbiedingen voor ‘sociale wandelingen’ kun je vooraf beter even goed onderzoeken. Om de ervaring en het leereffect goed te laten zijn, hebben honden die mate van afstand en tijd nodig dat ze zich er prettig bij voelen. Misschien vraagt het in het begin een afstand van 30 meter of meer. Tijdens sociale contacten moet de hond in staat zijn om zichzelf eruit terug te trekken, hij moet niet door dwang of een korte lijn geblokkeerd worden om in de situatie te blijven. Zijn gedragsuitingen laten de eigenaar zien wanneer hij hem moet helpen, of de situatie onschadelijk moet maken. Daarom is het zaak om altijd goed te blijven observeren.
Gematigde sociale contacten, waarin honden ook naast elkaar kunnen lopen of kunnen snuffelen, zijn waardevoller dan renspelletjes. Komen slechts twee honden met elkaar in contact, dan is de situatie voor hen beter in te schatten dan wanneer drie of meer honden elkaar ontmoeten. Intensieve contacten vereisen ook een langere periode van rust. Daarom hebben honden niet elke dag afwisselingsrijke contacten nodig. Integendeel: als deze te vaak voorkomen, kan een hond door de terugkerende stress gezondheidsschade oplopen.
‘Groepsbehandeling’ en ‘roedelopvang’: wees voorzichtig!
Een hond wordt sociaal volwassener als hij leert door positieve ervaringen. Voorzichtigheid is geboden bij aanbiedingen van groepsbehandeling voor honden met gedragsproblemen. Als de veiligheid is gegarandeerd (aangelijnd, muilkorf) en de stress is niet te groot, dan kan onder begeleiding van een ervaren trainer wellicht gedrag worden omgebogen of een alternatief gedrag worden aangeleerd. Het zou echter aanmatigend zijn om te geloven dat agressieve honden elkaar kunnen behandelen. Het wordt nog bedenkelijker wanneer de mens de hond daarbij ook nog disciplineert (bestraft), lijncorrecties (rukken) of andere aversieve middelen inzet of wanneer honden met voorwerpen moeten worden gegooid. Of dat ze met stokken of met de hand gescheiden moeten worden om een escalatie te voorkomen.
Ook bij zogenaamde ‘roedelopvang’ is voorzichtigheid geboden. Wanneer tot twee dozijn honden, die elkaar nauwelijks kennen, zich samen moeten bewegen op een omheind terrein, kan het er onschadelijk uitzien. Maar dit is niet het geval voor honden die zich ongemakkelijk of bedreigd voelen, laat staan aangevallen of opgejaagd. Naast angst worden dan ook ontsnappingsstrategieën, verdedigingsstrategieën of - als alles niet werkt - aanvalsstrategieën aangeleerd. Bijtincidenten gebeuren vaak pas nadien, wanneer de opgebouwde stress zich ontlaadt...
Nergens ter wereld zouden honden elkaar vrijwillig ontmoeten voor massabijeenkomsten of socialisatieoefeningen. Als ze een vrije keuze hadden, zouden ze daar met een grote boog omheen lopen. Dit is precies het punt, dat wij mensen van de hond kunnen leren.
Roman Huber
Pijlers voor het leren:
=> Voldoende afstand
=> Geduld, tijd, vrije keuze
=> Een zo ontspannen mogelijke omgeving
=> Een afgepaste belasting
=> Vriendelijke behandeling door de mensen
Killers voor het leren:
=> De individuele afstand negeren
=> Druk, dwang, ongeduld
=> Overvragen
=> Overstroming met te veel prikkels
=> Onvriendelijke behandeling, straffen

Wintu schreef:

Nikass schreef:

In een losloopgebied let je op je hond en op je omgeving en doe je er alles aan om geen overlast te veroorzaken. En als je hond dan onverhoopt toch een keer gedrag vertoont dat niet de bedoeling was (maar dus niet gevaarlijk) dan grijp je snel in en biedt je je excuses aan.
De meeste mensen begrijpen dat echt wel.
Mensen die gaan lopen schelden en dreigen, die horen niet in een losloopgebied. Als jij pertinent geen loslopende honden tegen wil komen, ga dan in de 99% van Nederland lopen waar honden niet los mogen.

Het probleem is Nikass is dat men die 99% procent waar jij het over hebt ook als losloopgebied beschouwd. Heel veel incidenten gebeuren dus buiten losloopgebieden, waar men en masse zijn honden los laat waar het niet eens mag.

Verder ga je er standaard vanuit dat de hond aan de lijn de moordmachine is en met een muilkorf om moet, omdat een ander die te pas en onpas zijn niet luisterende hond in niet losloopgebieden los gooit te beschermen.

Mijn hond heeft nog nooit een vlieg kwaad gedaan, is enkel erg angstig door andermans onverantwoordelijkheid, ik lijn hem aan zodat ik niet hoef uit te vinden wat hij naar een andere hond toe doet. Dan zou ik hem ook nog moeten straffen met een muilkorf enkel en alleen omdat een ander zijn niet luisterende hond los gooit in gebied waar dat niet mag? Omgekeerde wereld, die niet luisterende honden zijn juist de reden, waarom mijn hond nu zo is. En nee, ik loop niet in losloopgebieden.

Kayleigh__ schreef:

Tegenwoordig lijkt het alsof niemand meer de etiquette kent. Met mijn Staffordteefje van 7 maanden loop ik vooral in aanlijngebieden, maar op rustige momenten ook in losloopgebieden. Zij loopt altijd aan de 10 meter lijn, heel soms los in een rustig en overzichtelijk gebied. Zij vind het wat spannend om tegemoetkomende honden te ontmoeten en hier werken hier dagelijks aan tijdens het wandelen, maar dit word bijna onmogelijk door al die ongeleide projectielen die er rondlopen. Aan de lijn wil ik gewoon geen gespeel, dat mag ze op andere gecontroleerde momenten doen. Helaas lijken anderen die niet te begrijpen “want je pup moet gesocialiseerd worden”….
Er is in de afgelopen maanden maar 1(!) persoon geweest die zijn hond aanlijnde toen hij mij met mijn aangelijnde hond aan zag komen.

Nikass schreef:

Daghara mijn hond werd op straat aangevallen door een anatomische herder mix die los liep op zijn erf en gewoon zijn stroomdraad afscheiding negeerde, omdat hij het blijkbaar niet kon verdragen dat mijn hond langs zijn erf liep.
Maar ook zonder honden schrik ik me een rolberoerte van honden die van achter op het erf aan komen sprinten en tegen hun erfafscheiding op springen, grommend en blaffend.
Iedere hond achter zo'n hek is een erfhond. Alleen in de stad kom je zo'n situatie minder vaak tegen.

Ik zie net als Sellyxx het belang van los lopen voor honden en ben dan ook voorstander van meer losloopgebieden zodat niet iedereen op een kluitje zijn hond hoeft los te laten.
Maar daarnaast ben ik ook voorstander van een aantal regels en fatsoensnormen (zie mijn eerdere bericht daarover)

Nikass schreef:

Kayleigh__ schreef:

Tegenwoordig lijkt het alsof niemand meer de etiquette kent. Met mijn Staffordteefje van 7 maanden loop ik vooral in aanlijngebieden, maar op rustige momenten ook in losloopgebieden. Zij loopt altijd aan de 10 meter lijn, heel soms los in een rustig en overzichtelijk gebied. Zij vind het wat spannend om tegemoetkomende honden te ontmoeten en hier werken hier dagelijks aan tijdens het wandelen, maar dit word bijna onmogelijk door al die ongeleide projectielen die er rondlopen. Aan de lijn wil ik gewoon geen gespeel, dat mag ze op andere gecontroleerde momenten doen. Helaas lijken anderen die niet te begrijpen “want je pup moet gesocialiseerd worden”….
Er is in de afgelopen maanden maar 1(!) persoon geweest die zijn hond aanlijnde toen hij mij met mijn aangelijnde hond aan zag komen.

Ja is waar, maar ik heb dan weer een hekel aan die tien meter lijnen, want ik zie van afstand niet dat de hond aangelijnd is.
En ik heb al vaker meegemaakt dat mensen hun aan de lange lijn hond dan wel op mijn honden af laten lopen, ook als mijn honden aan een normale lijn lopen. Ontmoetingen aan de lijn zijn voor mij een no go.
Daarnaast hou ik er ook niet van dat de baas aan de ene kant van het pad loopt en de hond aan de lange lijn aan de andere kant en mijn hond bijna onthoofd werd, dat soort dingen.
Prima hoor, een lange lijn, maar veel mensen hebben geen lijn vaardigheid

moonsparkle schreef:

KarmaChansy schreef:

Gelukkig hebben we hier in Zweden aanlijnplicht vanaf maart tot augustus. Losse honden (eigenaren) krijgen boetes, want ik zou gewoon in mijn recht staan om de hond aan te lijnen en bij de politie te droppen

Ik vind als jij een andere honden eigenaar ziet of het nu een losse hond is of aan de lijn. Roep je hond bij je, van mij hoef je hem echt niet aan te lijnen zolang die maar netjes naast je loopt! Ik vind ongevraagd komen hallo zeggen zo asociaal, over het algemeen is het hier echt beter als in NL als ik mijn jaren in beide landen vergelijk.

Eens met het laatste. Ik denk wel dat het daar ook beter is qua hoeveelheid ruimte trouwens ik vermoed dat je daar minder mensen/honden tegenkomt of woon je bij een druk bevolkt gebied?

VuurVleugels schreef:

Nikass schreef:

Prima hoor, een lange lijn, maar veel mensen hebben geen lijn vaardigheid

Wat bedoel je precies met 'lijn vaardigheid'? (Gewoon benieuwd, ik ken de term niet.)

Robin_S schreef:

Ik denk dat een losloopgebied voor veel hondeneigenaren hetzelfde aanvoelt als een speeltuin voor kinderen.

Na een lange dag werken en een hond vol energie even de hond lekker los laten gaan en lekker spelen met anderen. De eigenaar kan rustig lopen en de hond kan zijn ei kwijt. Ideaal

Maar dan ontstaan er natuurlijk dergelijke situaties.

Wintu schreef:

VuurVleugels schreef:

Wat bedoel je precies met 'lijn vaardigheid'? (Gewoon benieuwd, ik ken de term niet.)

Beetje als werken met teugels. Met een lange teugel heb je niet veel in handen als het paard flipt, met een hond aan een lange lijn net zo. Met op maat gemaakte teugels heb je meer contact, ook zo met een lange lijn. Alleen snapt niet iedereen dat