sevke schreef:Het is toch niet zo dat elke cavalier ziek is??? De genenpoel is breed genoeg dat je geen andere rassen moet inmengen. Ik ben met een aantal fokkers bezig die hun dekreuen uit heel andere bloedlijnen zoeken dan hun eigen lijnen.
Het gaat mij ook niet zozeer om het uiterlijk, maar wel om het karakter dat een cav zo speciaal maakt.
En mijn cavjes zijn stokoud. Een mens van 85 jaar hoort en ziet toch ook niet meer zoals een twintiger? Ik ben zelf 49 en kan niet eens meer een menukaart lezen zonder mijn leesbril terwijl ik altijd een heel goed zicht had.
De hartproblemen bij cavjes zijn inderdaad wel een dingetje. Maar ik hoor nu wel van fokkers van andere kleine rassen dat het daar ook zo is.
...en eerder zeg je wel dat zowat elke Cavalier hartproblemen heeft.
Tja, op deze manier worden ongezonde rassen in stand gehouden. Spijtig. Voor een kleine hond is 10 jaar niet oud, dan zouden ze nog moeten rondspringen. Het feit dat Cavaliers dat al tegen hun 7de praktisch niet meer doen zegt genoeg.
maar dat terzijde. Maar hij is wel gevoelig voor oorontsteking, daar kan de fokker ook weinig aan doen.
heel veel sterkte met het verlies
Hij zei dat ik er twee mocht nemen!!! Dus ik ga straks nog een appje sturen naar de fokster of dat mogelijk is. Het is altijd fijn voor zo'n pupje van een leeftijdsgenootje te hebben. Onze andere honden zijn oud en al wat meer op hun rust gesteld. Dan worden ze niet geterroriseerd door dat jonge grut.
De oudste is 13 geworden. Nu hebben we er nog 2 van 10 en 12. Ze hebben geen pijn, enkel zijn ze beiden doof en de oudste is ook blind, maar ze zijn beide nog happy. De oudste heeft nu ook cushing, maar dat is niet rasgerelateerd en komt bij elk ras voor op oudere leeftijd. Hartproblemen komen wel quasi altijd voor, maar onze oudste is op haar 8 gediagnosticeerd met hartruis, maar met medicatie (Cardisur) is dit altijd perfect onder controle gebleven. De andere twee krijgen geen medicatie, enkel de oudste voor haar cushing.