Bedankt allemaal voor jullie berichtjes. Als amy niet had willen vechten hadden wij niet gevochten. Dan was het eerder goed geweest. Ze heeft alle kans gekregen die ze graag wou hebben
Altijd pijnlijk om ze te moeten afgeven, heb je topic nog doorgelezen en jullie hebben gedaan wat je konden, zijn er geweest voor der toen ze wou ver vechten en er ook geweest toen het genoeg was
Ik ben ook echt zo blij dat we haar de kans hebben kunnen geven. Het was duur, maar het was elke cent waard. De dierenarts is ons tegemoet gekomen zelfs. Wat niet had gehoeven.
Ik had het er moeilijker mee gehad als we de beslissing vroeger hadden genomen terwijl ze nog aan het vechten was
Heel veel sterkte! Je hebt alles uit de kast gehaald en dit was de volgende eerlijke keuze voor haar
hagelslag
Berichten: 11326
Geregistreerd: 18-09-10
Geplaatst door de TopicStarter: 17-10-19 07:26
LukieBradley schreef:
Heel veel sterkte! Je hebt alles uit de kast gehaald en dit was de volgende eerlijke keuze voor haar
Zeker maar ook amy heeft gestreden als een echte terrier.
Maar man wat is het nu stil in huis. Slechts nog 1 hond over. Eigenlijk wil ik zo mijn bed niet uit maar het moet wel. Het leven gaat verder. Maar het is niet eerlijk. Ze had gewoon geen kans ondanks dat ze zo gevochten heeft
riviera2
Berichten: 614
Geregistreerd: 19-08-04
Geplaatst: 17-10-19 08:55
Ik heb je topic gevolgd. Heel veel sterkte met het verlies van je dappere dame. Jullie hebben alles geprobeerd maar het mocht helaas niet zo zijn
Echt allemaal bedankt voor julie lieve berichtjes. Het is echt zo niet leuk. Ik heb steeds de hoop uit dee nachtmerrie wakker te worden en ze is er gewoon nog. Ik heb vandaag wel "gewoon" gewerkt. Gelukkig snappen mijn collega's allemaal mijn humeur. Ondanks dat ik met mannen samen werk. Dat is toch echt wel fijn. Aan de ene kant wou ik eerst vakantie aanvragen. Maarja dan zou ik thuis zitten en nog meer nadenken.
Het is en blijft stom, te vroeg te plotseling.
Aan de andere kant weet ik dat ze echt een goed leven gehad heeft, we hebben echt veel beleefd. Veel gewandeld en ze heeft mij veel liefde gegeven en ik haar. Maar het blijft onbegrijpelijk. Ook waarom ze nog zo lang heeft doorgevochten blijft onbegrijpelijk. Haar bloedwaardes hebben er niet om gelogen.
Morgen haalt mijn zusje haar as op en dan rustig bedenken waar en wanneer ik haar uitstrooi. Het lieft op een plekje waar ze graag was, maarja ik kan moeilijk haar as over de bank en in de auto strooien
En dan denk je, ach laat ik ze lekker een zwijnenoortje geven dan kunnen ze weer met elkaar delen. Ohja eh ja delen word het hem niet meer.
Gister lang en breed met mijn zusje over de laatste week van amy kunnen praten zonder te huilen. Amy had al een jaar ofzo een typisch knobbeltje boven op haar nek. Maar die groeide niet deed niks dus ja daar blijven we dan maar mooi af.(op advies van de dierenarts) In haar laatste week had ze ineens een bultje voorop haar borst/hals. Binnen een week was deze 1.5 cm doorsnede. Of het is gaan groeien doordat ze zo zwak was, of dat bultje was de reden waardoor ze zo zwak was. Als pupy van ca 9-15 maanden heeft ze een plaveiselcelcarnicoom op haar wenkbrauw gehad. Geen plaats om het weg te snijden en dit is toen behandeld met een zalfje. Toen werd ons al gezegd het kan zijn dat ze vroeg sterft. Dat bultje op haar wenkbrauw is voor ons oog weggegaan. Maar het heeft natuurlijk altijd in haar kunnen sluimeren. Wachten totdat ze zwak is en dan actief worden.
Het is natuurlijk allemaal raad en gis werk. Het hoort bij het verwerken. Maar we zijn echt super blij met de 9 jaar dat ze bij ons geweest is.