Fargo en Pernill, wat lief dat jullie daar naar vragen...
Tja hoe het met me gaat, ik vind zelf slecht, ik word gek zonder Roc ik zie hem overal en ik mis hem verschrikkelijk. 10 jaar lang mijn maatje en dag en nacht samen, hup in 3 weken tijd weg. Ik kan er niet goed mee omgaan.
Maar hier in Spanje is het echt niet gewoon dat je zolang rouwt om een dier, dus aan de buitenkant zie je niets aan me, het zijn meer de moment die ik alleen ben, ... Ook kan ik niet goed naar fotos kijken.
Ik hoop dat het langzaamaan minder wordt, maar ik heb eerlijk waar nog nooit zoveel verdriet om een dier gehad als om Roc. Zelfs het verlies van mijn paard 3,5 jaar terug heeft me niet zo geraakt zoals nu.
Het zal wel weer overgaan.
Dit verdriet heeft natuurlijk niets met Mimi te maken, ik ben blij dat er toch nog iets vrolijks in huis is..