Oké! De reden waarom ik dat zei, is inderdaad wegens de socialisatie. Die eerste weken zijn cruciaal! In die periode bepaal je eigenlijk je hond voor later.
En juist die 7 -8 e week vind ik zo belangrijk.
Zelf heb ik onze floor opgehaald toen ze 9 week oud was. Die fout bega ik nooit weer! Zij heeft in deze eerste weken blijkbaar zoveel gemist of zoveel te veel gezien dat het een hondje is geworden met gebruiksaanwijzing.
Toen ik haar kreeg was ze dooooodsbang voor zwarte honden, kinderen, andere dieren, andere mensen.
Echt omg ik dacht wat is er met haar gebeurt!
En dan geen normale angst van achter je kruipen, nee gillend (!) naar huis vluchten, terwijl een pup van amper 10 week nog niet eens van je zijde durft te wijken. Heel bizar. Puppycursus was erg moeilijk, durfde nergens in, gedragstest van basiscursus was duidelijk: een erg bang hondje die zich moeilijk herstelde in angstige situaties.
Ze is een schat begrijp me niet verkeerd! En nu is ze ruim 2 jaar en eindelijk durft ze in de buurt van kinderen te komen, stapt ze wat op vreemden af en wordt het echt een hondje.
Maar soms komt haar angst weer terug, bij iets idoots als een makelaarsbord in een tuin, wat dan wat beweegt door de wind
Later haar broertje uit het nest tegengekomen, heeft precies hetzelfde.
Dit wens ik jou absoluut niet toe! Vandaar dat ik het vroeg hoor! Misschien kan je er wat rekening meehouden?
Maar je pup is en blijft een schatje