Geplaatst Cindy van 10, uit het asiel. Een schat van een beest, en nog maar 3 jaar bij ons. Ligt nu beneden lekker te slapen, er voelt alsof er niets aan de hand is. Ik liet er net uit, ze was vrolijk, lekker spelen met hondjes, stokje gooien en lekker rennen.
Morgen om half 9 wordt mijn lieve hondje geopereerd. Ze word geopereerd aan der baarmoeder, die gaat er helemaal uit want hij is ontstoken. Ook heeft ze iets aan der darm, ze kan al een week haar ontlasting niet kwijt. Plassen kan ze trouwens wel, en dat doet ze ook érg veel.
Zoals ik al zei wordt ze geopereerd, baarmoeder gaat er helemaal uit. Maar als het blijkt dat haar darm verstopt zit krijgt ze een spuitje. Dierenarts heeft gezegd dat het voor 75% zeker is. Geen verstopping in haar darm, dan gaat ze gewoon weer mee naar huis.
Ik vind het zó raar om het niet zeker te weten of ik morgenavond hier wel zit mét de hond. Hem uit kan laten of juist niet. Zal ik hier huilend zitten omdat ze er niet meer is, of lachend omdat de operatie goed is gegaan en ze lekker thuis ligt? Ik vind het een vervelend gevoel.
Ik ga morgen wel mee om 8 uur om haar te brengen, omdat ik een heel vervelend voorgevoel heb. Ik wil afscheid van haar nemen, voor het geval ze er écht niet meer is straks.
Ik moest het even kwijt, misschien zitten hier mensen die in het hetzelfde schuitje zitten of hebben gezeten. Voor een lief berichtje met moed, of een beetje steun
.Bedankt!
