Een tijd terug kreeg iemand een opmerking omdat haar hondje toevallig plaste op de parking waar de auto's staan, omdat zij met iemand aan het praten was. Dit was nog niet eens voor haar huis en dan nog, volgens mij hoort die grond niet bij die huizen want onze auto's staan er altijd op (woon in een flat) dus het is volgens mij gemeentegrond.
Net ging ik met mijn hondje snel even naar buiten, tussen de regenbuien door.
Madam stond haar ramen te wassen (moet je maar zin in hebben

Ik terug naar binnen aan het gaan, roep ze mij:
"Dat kakje raap je altijd op zeker"?
Ik zeg:
"Sorry, maar ze heeft helemaal niet gekakt."
Zij:
"Dat kan je nu wel zeggen ja."
Ik:
"Ga dan maar kijken, dan zal je zien dat er niks ligt".
Toen draaide ze zich om en ben ik gewoon doorgelopen.
Had nog willen zeggen: "Het is een teefje, die doet altijd alles al zittend."

Maar ligt dat nu aan mij of is het terecht dat ik zoiets heb van: waar moeit die zich mee?
Om het misschien wat duidelijker te maken: de plaats is dus langs haar huis, ter grootte van een bouwgrond ofzo. Is dus gewoon gras en bomen enzo, dus helemaal niks wat bij een huis hoort of iets dergelijks.
Heeft zij er dan wat op te zeggen?
En mag je wat je hond daar doet laten liggen? Ik heb daar nog nooit wat opgeruimd eigenlijk ...
Waar mag je het wel/niet laten liggen?
Bv. die plaats heb ik nog nooit wat opgeruimd, evenals in een bosje dat wat verder ligt. Langs de andere kant ligt hier ook een grasveld vlak bij de flat maar daar staat een bord (zo'n niet-poep-bord

Hoe zit dat eigenlijk allemaal?
Waar ik eigenlijk vooral een probleem mee heb is de manier waarop ze tegen mij sprak. Precies alsof ik een klein, niets te zeggen hebbend persoontje was en zij het mij wel eens allemaal zou vertellen. Het is niet omdat ze ouder is dan mij dat ze zich alles kan permitteren...