Geplaatst 
Ik ben een grote dierenliefhebber en ben reeds trotse eigenaar van twee katten. Super lieve beesten, zou ze voor geen geld ter wereld willen missen, maar mijn hart is veel te groot om er slechts twee katten in te huisvesten...
Dus ja... ik wilde er beestjes bij...
Na heel wat wikken en wegen had ik eindelijk beslist welke beestjes ik wilde. Ik wilde iets klein, iets knuffelbaar, iets slim en actief. De keuze was simpel...
Wat echter niet zo simpel was, was het overtuigen van mijn ouders. Ze doen me graag een pleziertje, laten mij 'zot zijn' van beestjes, zolang ze maar niet te veel bij ons in huis komen. Probleempje... want de beestjes die ik wilde, die moesten in huis... en ik wilde ze niet zomaar in huis, nee, ik wilde ze op mijn kamer. Resultaat: PANIEK!
Beesten op je kamer? Dat is vragen om moeilijkheden... en dan nog DIE beesten? O jee... dit werdt een zware dobber.
Probeer maar eens ma en pa te overtuigen. Je bent 20 jaar jong, volgt Dierenzorg op Bachelor niveau, bent van plan alles, maar dan ook alles zelf te betalen, en de verzorging zou ook volledig op mijn schouders rusten... nope... het was en bleef een duidelijke "NEEN, never, No Way, van me leven niet dat er nog extra beesten in huis komen"...
Daar sta je dan, hotel de botel verliefd geworden op die beestjes, alles gaan opzoeken wat er over te weten is, al helemaal uitgedokterd hoe en wat... en dan mag het niet...
Wel ja, ik zou mezelf niet zijn als ik de moed opgaf en bij de pakken bleef zitten en begon beroep te doen op mijn subtiele overtuigingskrachten
Het heeft me meer dan een jaar de tijd gekost, maar het resultaat mag er wezen. Ik mocht mijn beestjes hebben
Dus ja, ik bestel mijn kooi en een weekje later staat deze voor de deur. Lekker knusjes ingericht, alles er op en er aan... alleen... beestjes... tjah, die had ik nog niet... en dat was toch net wat ik wilde.
Ik was reeds super blij met mijn kooi, maar een kooi is en blijft een kooi en daar heb je niet veel aan als er niets in zit
Oordeel zelf maar:
^ Beetje doods, vind je niet?
Ik ging dus op zoek naar mijn beestjes. Nuja, ik ging eigenlijk niet op zoek, ik wist perfect waar ik ze halen moest. Dus na een beetje heen en terug mailen en drukke gesprekken op msn, was het zeker. Ik zou men beestjes krijgen. Alleen nog 1 probleempje... Die persoon had op het eigenste ogenblik geen beestjes waar ik iets mee was. MAAR! niet getreuzeld: er was een nestje op komst. Resultaat: ik super happy, mijn beestje kwamen er aan.
Een goeie maand geleden kreeg ik eindelijk het goede nieuws: "het nieuwe nestje was er"
En na die goeie maand, die eigenlijk best wel een eeuwigheid leek te duren, kreeg ik afgelopen weekend de melding dat mijn hartediefjes de volgende dag op me zouden wachten aan de schoolpoort. (Best wel handig als je 'leverancier' bij je in de klas zit
)En ja hoor, sinds maandag is mijn kooi niet meer doods, maar levendig, en mijn beestjes zijn Thuis!
Anyway, lang genoeg gezeverd:
Meet the lady's: Dalla en Indra!!
Twee allerliefste, allerschattigste, allerkoddigste en allermooiste ratjes
Het zijn beide vrouwtjes met rode oogjes. Hoofdzakelijk wit, maar met met licht bruine/caramel kleurige aftekeningen. (die nu nog heel erg bleekjes zijn, maar vlug zullen verdonkeren)
Dalla heeft een bruin kopje en is voor de rest volledig wit.
Indra heeft naast het bruine kopje ook nog een streep over haar rug lopen.
Ik vind ze alvast super, maar ik laat jullie liever zelf oordelen:
^ Dalla en Indra, verstopt achter het voederbakje
^ Kleine Dalla, half verstopt tussen het nestmateriaal in de hangmat
^ Lieve Indra, die niet op de foto wilde zolang ze in de kooi zat
^ Uhm... ik denk dat dit Dalla is, maar het kan eigenlijk even goed Indra zijn
Ik ben super, Super, SUPER blij met ze, en ze gaan NEVER, nooit meer de deur uit
Ik was verliefd..!
en je ouders zullen ze vast en zeker ook wel leuk gaan vinden.. 
Ik had ze echt graag samen gehouden... 
