nu een aantal maanden geleden heb ik mijn goed hart nog maar eens laten zien en een grijze roodstaart in huis genomen
. het diertje was achtergelaten in een huis waar hij zo een 2 weken zonder eten en drinken heeft gezeten. mijn zus was hier bij uit gekomen en belde me direct op met de vraag of ik een grijze roodstaart wou hebben. ik na het verhaal gehoort te hebben natuurlijk je gezegt. het beestje samen met een stok kwam bij ons aan. zo mager als iets, enorm bang en met een zware ketting aan zijn poot waarmee hij aan de stok vasthing. mijn eerste gedacht was om hem bij mij in de winkel te zetten waar hij veel sociaal contact zou krijgen,maar dat bleek niet zo een goed idee. je kent dat , een aantal mensen die met hun neus tegen het beest staan en hem woordjes proberen te laten zeggen als "kopje krabben,koko,enz..." ook na een keer ferm gebeten te zijn, heb ik hem bij mij binnen gezet. ik woon aan mijn winkel, dus als ik geen klanten heb zit ik bij hem in de woonkamer. een na een aantal weken bij mij binnen begon hij stilletjes een aantal woorden te zeggen, mocht ik hem voorzichtig aanraken, hij raakte mij aan. als ik mijn hand liet ziendrukte hij zijn snavel tegen mijn hand aan.tot nu toe mag ik hem zelf nog niet echt aanraken, maar kusjes geven doet hij enorm graag. mijn vriend daarintegen mag er alles mee. als hij tv zit te kijken komt kobe (de papegaai) bij hem aangevlogen en moet hij op alle mogelijke plekjes gekrabt worden. onder zijn vleugels,kin,op zijn rug, het maakt allemaal niet uit. en ik geef hem eten doe alles voor mij en ik mag dit allemaal niet . ondankbare vogel
. ook begint hij nu echt zinnetjes te vertellen, te zingen ,enzo... het is echt een schat van een beest. hetgene ik echt spijtig vind is dat ik niets van hem af weet, zijn leeftijd niet, is het een mannetje of een vrouwtje (we denken een vrouwtje aangezien hij veel liever mijn vriend heeft als mij, maar zeker zijn we natuurlijk niet)nog een klein fotootje




