11 jaren geleden alweer, herinner het me nog goed.. Mijn moeder kwam binnen met 2 honden aan een riem. Aan de ene kant een Golden Retriever pup, genaamd Bo, en aan de andere kant jij, De stoere Amerikaanse Stafford, genaamd Steffie. Eerst vond ik je maar nix, ik was verzot op Bo. Totdat we merkten dat 1 van jullie steeds binnen plastte, en we dachten aan Bo, Bo moest weg..
Toen was alleen jij daar nog, we bouwden samen een band op, werden beste matties. Nooit heb jij mij een vlieg kwaad gedaan, je hebt me altijd beschermd, bent me altijd trouw gebleven. Jij was de enige die altijd voor me klaarstaat, altijd vrolijk, hoe boos ik soms ook op je was, je was er altijd voor me..
3 of 4 jaar geleden kreeg je ineens een bult op je achterbeen, we gingen naar de DA, toen was ik al bang om je te verliezen.. Het bleek kanker te zijn, goedaardig of kwaadaardig wisten we niet.. Je onderging een operatie, alles ging volgens plan.. We dachten dat we van de kanker af waren, niet dus..
Tot een jaar (of 2 jaar) geleden ging alles nog perfect.. Totdat we ontdekten dat de bult op je been weer begon te groeien, en weer gingen we naar de DA, maar die zei dat het niet te redden viel, en we gewoon moesten afwachten.. Je was nog steeds een vrolijke hond, en dat zou je ook blijven.. Het was niet te zien dat je al een oudje was, je rende altijd vrolijk rond, altijd enthousiast, maar nu.. De kanker is uitgezaaid helemaal door je lichaam, de bulten zitten overal.. Ook je nieren hebben het begeven, je kan je ontlasting niet meer ophouden..
Mijn lieve, trouwe buddy, wat moet ik zonder jou?? Vanavond 18:15 naar de DA.. Zal je nog terugkeren..
Even vraagje: is het nou echt dat ze gaat? of komt ze nog terug
Vanavond 18:15 DA, is nog niet zeker of ze gaat.. Maar aangezien ze gewoon op is, dr ontlasting niet meer binnen kan houden, amper eet, zal de DA ons nix goeds te vertellen hebben denk ik..