

Dat zong m'n oma vroeger altijd. Vandaag ging ik in de wei de pony's hun brokjes gevoerd. En daar zat hij. Een katje. Ik had hem al eens vaker gezien. Dan zat ie op onberijkbare plekjes zacht te mauwen en als je dan in de buurt kwam, dook ie weg. Maar nu zat ie iets te eten. Ben gelijk naar huis gegaan en de digitale camera gehaald, dit schatje moest ik wel ff vastleggen. Focus was ook mee, en vond het maar wat interessant (niet als speelmaatje, maar meer als avondsnackje.) Ik wil jullie de foto's niet onthouden...
(ik denk trouwens dat het een broertje/zusje is van de katjes die we eerder gevonden hebben, zie dit linkje.)
^


^


^ POES!
^Honger overwon de angst en kwam hij toch ff kijken.
^Focus kon zich maar met moeite weerhouden om het katje niet aan te vliegen.
We gaan hem/haar niet vangen. Moeder is erbij en eet ook zelfstandig (of ze iets kan vangen, is een tweede). Hij zal nu rond de 10-12 weken zijn en we weten niet of hij dan nog 100% tam kan worden. Dus we laten hem lekker zitten.