Ik was net weg thuis toen ik op de weg iets groots en zwarts zag liggen. Auto's reden gewoon door en ik kon ook niet zien wat het precies was. Toen ik dichterbij kwam kon ik duidelijk zien dat het een hond was, een Beagle om precies te zijn. Voorbij rijdende auto's deden nog niet eens de moeite om af te remmen of het dier te ontwijken

Ik heb mijn Galloper midden op de weg geparkeerd met de alarmlichten aan. Ik moest weten of het dier nog leefde om hem zo snel mogelijk naar de veearts te brengen. Maar ik kreeg geen reactie. Hij zag er zwaar toegetakeld uit. Zijn poten lagen in puin, je kon zo naar binnen kijken en zag het bot en de pezen zitten. Op zijn rug had hij een wond, niet echt groot maar er leken 2 gaten te zitten en zover ik goed kon zien bloedde hij bij zijn hoofd en uit zijn bek.
Ik heb hem eerst maar eens voorzichtig in de berm gelegd zodat mensen er ook niet nog eens overheen zouden rijden


Ik heb geprobeerd een pols te voelen maar vond niks... . Hij gaf ook nergens een reactie, helaas. Ik wilde hem alsnog naar de dichtsbijzijnde dierenarts brengen zodat zij konden kijken waar hij vandaan kwam.
Maar toen vond ik aan zijn bebloedde halsbandje gelukkig zijn naam en het tel. nummer van het baasje. Haar heb ik gebeld om het droevige nieuws mee te delen.
Uiteindelijk heb ik haar ook nog opgewacht om samen het dier in de auto te dragen, ze was helemaal in tranen en toen kon ik me ook niet meer bedwingen

Ik heb de rest van de weg achter het stuur zitten janken en vroeg me af waarom iemand na zo'n dier te hebben aangereden gewoon door kon rijden!?
Je gaat toch op zijn minst even kijken of je het dier nog kan redden. Ik weet natuurlijk niet precies wat er is gebeurt maar op een dergelijke weg is het wel lastig om met 100km per uur nog iets op tijd te ontwijken. Dus het kan zijn dat de automobilist hem echt niet meer kon ontwijken maar stop dan op zijn minst!!!
Ik kan er echt niet bij.
Ik voel me echt een beetje belabberd en ik zit hier nu lekker op de bank met mijn eigen 2 hondje maar ik moet er niet aan denken dat een van hen dit overkomt en niemand me verwittigd.
Die mevrouw was me ook zo dankbaar! Ik had liever gehad dat ie nog een teken van leven had gegeven want dan was ik als een speer naar de DA gereden. Ik had nu met een iets beter gevoel op de bank gezeten als ik iets meer had kunnen doen. Nu zijn die mensen hun vriendje kwijt en dat is vreselijk!