Geplaatst onze deense dog , harley , was vanmorgen al ziekjes
hij had buikpijn. maar dat heeft hij wel vaker, ik had hem even uitgelaten en ben toen les gaan geven. toen ik smiddags kwam was ie nog niet in orde, wilde niets eten. maar toch even meegeweest naar buiten. maar hij was echt ziekjes.
toen ik later terugkwam, was ie verslechterd, zijn buik was opgezet en zijn rug stond wat bol.
zijn neus was koud en droog en hij kon amper opstaan
harley is de hond van mijn ouders, en een beetje van mij
ik met mijn vader overlegt, die was samen met mijn moeder en mijn oom en tante op vakantie aan zee.
en naar mijn inzien was het zo erg dat ie naar de dierenarts moest.
hij had zich ondertussen in de tuin onder de bosjes verstopt, hij wist het gewoon al..
ik de riem gepakt en hem meegenomen in de oto, hij stond moeizaam op en is met mij mee naar de auto gegaan. zijn favoriete plek was in de auto zitten en mee mogen.
ik had een deken in mijn auto gelegt en hem erop gelegt en hem lekker toegestopt, ik ben snel maar voorzichtig naar de dierenkliniek gereden, want de veearts zei al aan de telefoon dat het waarschijnlijk ernstig was..
daar aangekomen bleek hij dus een maagdraaiing te hebben .
hij moest geopereed worden.
mijn ouders dus gebeld om te beslissen, twee verdrietige mensen aan de lijn gehad, vreselijk, het was hun hond, hun kind !
toen we op de tweede arts moesten wachten ben ik bij hem op de grond gaan zitten en heb constant tegen hem gepraat en hem geaaid
ik heb daarna, toen de tweede arts er was, meegeholpen met het voorbereiden van de operatie, hij liet zich zo op de tafel tillen,
waar hij een verdoving kreeg en op zijn rug gedraaid werd, het leek uren te duren.
toen hij operatie klaar was , zag ik hem niet meer ademen en vroeg aan de veearts ademt hij nog wel?
toen bleek ie nog maar heel zwak te ademen , en zijn hart werd steeds zwakker en zwakker,
hij ging defibrileren, en toen hebben ze hem nog gereanimeerd.
zo akelig om te zien dat het dier waar je zoveel van houd daar op die tafel ligt en je kunt niets doen!
ze hebben hem een tijdje gereanimeerd, maar ze schudden beide al van nee.....
ik heb toen meteen mijn ouders gebeld, vond het zo erg voor ze..
ze kwamen acuut naar huis, ookal konden ze niets meer doen.
daarna hebben we hem op de grond gelegd en heb ik wel een half uur bij hem gezeten, ook de artsen bleven bij me en steunden mij enorm!
ze hadden een ander spoedgeval, dus ik moest wel weg.
we hebben hem toen nog in een grote mand gelegd , heel vredig lag ie erbij
ik heb nog flink afscheid van m genomen.
ik kon het echt niet bevatten dat het afgelopen was.
en nu nog niet, tranen rollen over mijn wangen
mijn ouders zijn nu thuis
en mijn broer is ook gekomen met zijn vriendin
het was echt ons vriendje , ik weet als geen ander dat het maar een dier is
maar het was echt ons maatje
ik had zo'n geweldige band met hem!
ik ben met tranen in mijn ogen naar huis gereden, heb de andere hond gehaald en ben in het bos gaan wandelen met haar
dat luchtte erg op
toch blijft het vreselijk, die leegte in huis
en net nu er al zoveel is gebeurt hier in huis de afgelopen tijd
als eerbetoon zet ik nog een mooie foto hier neer van onze prachtige dog
mijn gedachten gaan vooral uit naar mijn ouders, het was hun kind.
rust zacht lieve mooie harley,
vriendje, broertje en kind...
Lijkt me echt vreselijk om zo je maatje te moeten zien lijden, en verliezen..
. Heel veel sterkte met jullie maatje 
