Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-12-24 17:11

Wat na een slechte diagnose terwijl ze nog zo goed zijn?

Geplaatst door de TopicStarter : 15-12-24 17:11

En dan is het op een dag zover, poeh...

Begin deze maand was ik met mijn hond van 11.5 bij de dierenarts. Hij heeft al 8 jaar nog maar 1 nier en gezien zijn klachten was ik bang dat die nier het begon te begeven.

Terwijl zijn urine onderzocht werd werd ook zijn nier geëchoot en die zag er inderdaad waardeloos uit. Meteen bloed geprikt.
Daaruit bleek dat hij nog wel prima werkte en zijn urine liet een flinke infectie zien dus met antibiotica naar huis. Maar zowel dierenarts als ik waren niet gerust. Bloed (en zijn lijkwitte tandvlees) liet flinke bloedarmoede zien.

De antibiotica sloeg wel aan maar 7-12 zag ik hem bloed ophoesten.
Uiteindelijk concludeerde de dierenarts dat er een flinke bult op zijn milt en nier zat en gezien het bloed ophoesten waarschijnlijk ook in de longen. De bloedarmoede was in een week nog verder verslechterd en als hij hijgt zie je dat dat niet meer goed lukt. De dierenarts adviseerde me niet te lang te wachten.

Dus maakte ik een afspraak voor 23/12 hier thuis. Alleen, het blijft knagen. Hier thuis merk ik niks aan hem. Hij eet, hij drinkt, toont geen pijn en gaat nog graag stukjes op ontdekking in de wildernis van de tuin.

Ik weet het, te vroeg kan niet, te laat wel, maar oh wat is het moeilijk te beslissen als je weet dat het lijf zo ziek is maar het totaal niet toont. Iedereen zegt "wachten" wat de beslissing alleen maar moeilijker maakt. Ik voel me zo intens verscheurd...

**Geplaatst**: 15-12-24 17:26

Geplaatst: 15-12-24 17:26

Ik denk dat 'ik zou niet te lang wachten' van de DA betekent: dit kan heel snel vreselijk verslechteren.
De 23ste is best nog een eind weg - het zou goed kunnen dat je tegen die tijd merkt dat het echt wel tijd is ook.
Ook honden zijn hard voor zichzelf - in een roedel worden de zwakken gewoon gedood door de rest, dus ook een hond toont als het even kan geen pijn of ongemak.

Sterkte! Zoiets is altijd rot, maar te laat zijn wil je echt niet... Als een milt scheurt ben je heel ver van huis.

Ik gaf jaren geleden mijn buurman op diens verjaardag een tekening van zijn Bobtail waarop buurman vertelde dat de hond net was gediagnosticeerd met een tumor op de milt. Hond sprong gezellig rond ons heen. 14 dagen later was de hond er niet meer, en dat was 2 dagen te laat, want de hond had de laatste dag nog een paar epileptische insulten gehad...

**Geplaatst**: 15-12-24 17:32

Geplaatst: 15-12-24 17:32

Mijn vorige hond toonde ook niks. Althans, ik zag het niet. Op meer drinken en veel plassen na merkte je niks aan hem. Even vrolijk en at ook goed. Urine opgevangen, bleek bloed in te zitten. Dus afspraak voor echo gemaakt. Mijn man ging alleen, ik had zelfs tegen mijn dochter gezegd dat Timo morgen echt weer thuis zou zijn. Maar het bleek helemaal foute boel. Tijdens de echo bleek zijn hele buikholte gevuld met bloed. Waarmee ik maar zeggen wil, het kan helemaal fout zijn terwijl je als eigenaar weinig merkt aan je hond. Ik zou hoe moeilijk ook echt wel durven vertrouwen op wat de dierenarts hierin zegt. Wat je hond nu laat zien, de bloedarmoede icm het bloed ophoesten toont wel aan dat er iets echt niet goed zit.

**Geplaatst**: 15-12-24 17:34

Geplaatst: 15-12-24 17:34

Met Ibbel eens, de 23e is in zo'n geval nog ver weg. Ik zou nu ook nog niet het oordeel kunnen vellen, maar er een paar mooie dagen van maken.

Let wel op met de feestdagen dat je iets geregeld hebt voor als het snel slechter gaat. Dan niets kunnen is een nachtmerrie.

**Geplaatst**: 15-12-24 17:35

Geplaatst: 15-12-24 17:35

Allereerst, wat ontzettend rot Y;(

Ik kreeg de boodschap voor mijn kat met nierproblemen en in reservetijd maar al 2 jaar "goed". Bloed gaf ernstige verslechtering aan, advies was inslapen en niet te lang te wachten. Hij was toen nog zo goed en vrolijk. Ik kon echt niets met die boodschap...

In een paar dagen tijd veranderde hij van een kat met een ziekte in een zieke kat. Van het telefoongesprek donderdag, zat ik maandag met de DA thuis om hem te laten gaan. Hij was nog steeds vrolijk en heeft op zijn laatste dag nog heerlijk in het zonnetje gelegen, maar we waren zeker niet te vroeg..

Heel veel sterkte Y;(

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-12-24 17:41

Geplaatst door de TopicStarter : 15-12-24 17:41

Tody schreef:
Met Ibbel eens, de 23e is in zo'n geval nog ver weg. Ik zou nu ook nog niet het oordeel kunnen vellen, maar er een paar mooie dagen van maken.

Let wel op met de feestdagen dat je iets geregeld hebt voor als het snel slechter gaat. Dan niets kunnen is een nachtmerrie.

Mijn eerste idee was na de kerst (mijn partner is 3 jaar geleden onverwachts met kerst overleden dus deze tijd is heel beladen voor ons), maar om wat jij zegt durfde ik het niet. Daarom voor de 23ste gekozen. Ik zit nog bij een kleine praktijk die tot dan iig konden garanderen dat ze mee kunnen schakelen als het achteruit gaat.

En verder erg blij met jullie bevestiging dat het echt oké is om deze beslissing te nemen, ook al toont hij niet. Dat had ik even nodig, die bevestiging met alle beste stuurlui om me heen.

**Geplaatst**: 15-12-24 18:04

Geplaatst: 15-12-24 18:04

Helemaal moeilijk als het zo beladen is. Sterkte.

**Geplaatst**: 15-12-24 18:07

Geplaatst: 15-12-24 18:07

Mijn Westie plaste opeens kleine plasjes in huis. Bij de dierenarts zat er geen bloed in zijn urine, maar had hij wel hoge ontsteking waarden. Op de echo bleken er cysten op zijn nieren te zitten. Ik kreeg te horen dat er niets meer aan te doen was en dat het een kwestie van weken was. Ik geloofde daar helemaal niets van: hij liet niets zien en was nog zo goed.

Binnen twee weken heb ik hem met spoed moeten laten inslapen. In de ochtend was hij nog vrolijk, eind van de middag stortte hij in en heb ik hem met spoed in moeten laten slapen. Gelukkig had ik goede afspraken met de dierenarts en kon ik binnen een half uur terecht. Maar eigenlijk was ik te laat...

Helemaal eens met Ibbel. Achteraf gezien had ik niet zolang moeten wachten, ondanks dat hij nog zó goed was (of toonde...). Ik zou in elk geval goede afspraken maken met de dierenarts. Zeker met de feestdagen.

Sterkte.

**Geplaatst**: 15-12-24 18:30

Geplaatst: 15-12-24 18:30

secricible schreef:
En dan is het op een dag zover, poeh...

Begin deze maand was ik met mijn hond van 11.5 bij de dierenarts. Hij heeft al 8 jaar nog maar 1 nier en gezien zijn klachten was ik bang dat die nier het begon te begeven.

Terwijl zijn urine onderzocht werd werd ook zijn nier geëchoot en die zag er inderdaad waardeloos uit. Meteen bloed geprikt.
Daaruit bleek dat hij nog wel prima werkte en zijn urine liet een flinke infectie zien dus met antibiotica naar huis. Maar zowel dierenarts als ik waren niet gerust. Bloed (en zijn lijkwitte tandvlees) liet flinke bloedarmoede zien.

De antibiotica sloeg wel aan maar 7-12 zag ik hem bloed ophoesten.
Uiteindelijk concludeerde de dierenarts dat er een flinke bult op zijn milt en nier zat en gezien het bloed ophoesten waarschijnlijk ook in de longen. De bloedarmoede was in een week nog verder verslechterd en als hij hijgt zie je dat dat niet meer goed lukt. De dierenarts adviseerde me niet te lang te wachten.

Dus maakte ik een afspraak voor 23/12 hier thuis. Alleen, het blijft knagen. Hier thuis merk ik niks aan hem. Hij eet, hij drinkt, toont geen pijn en gaat nog graag stukjes op ontdekking in de wildernis van de tuin.

Ik weet het, te vroeg kan niet, te laat wel, maar oh wat is het moeilijk te beslissen als je weet dat het lijf zo ziek is maar het totaal niet toont. Iedereen zegt "wachten" wat de beslissing alleen maar moeilijker maakt. Ik voel me zo intens verscheurd...

De keren dat ik voor de keuze stond heb ik het direct gedaan. Houden van is ook loslaten en lijden besparen.

**Geplaatst**: 15-12-24 18:43

Re: Wat na een slechte diagnose terwijl ze nog zo goed zijn?

Geplaatst: 15-12-24 18:43

Mijn hond die lichte slijmvliezen kreeg op zondag en waarvoor ik maandagsmorgen gelijk een afspraak had gemaakt bij de dierenarts voor 's middags hebben we in laten slapen op die afspraak. Ze ging zo enorm snel achteruit die paar uur. Ze heeft 's morgens nog gewoon gegeten en is gewoon meelopen met uitlaten, de lange ronde is ze wel thuis gebleven.

Het kan zo snel slecht worden, geniet van de mooie momenten die je samen hebt, verwen 'm tot op het bot en kijk hoe hij zich houdt.

**Geplaatst**: 15-12-24 18:50

Re: Wat na een slechte diagnose terwijl ze nog zo goed zijn?

Geplaatst: 15-12-24 18:50

De periode is voor jullie al zo beladen...
En dan weer in deze periode geconfronteerd worden met een groot verlies.
Sterkte voor jou en je kinderen!

**Geplaatst**: 15-12-24 18:59

Geplaatst: 15-12-24 18:59

Mijn 7 jarige hond is in de nacht van oud naar nieuw jaren geleden aan een geknapte milttumor overleden. Wat wij niet wisten

Ik zou het graag voor zijn geweest.

Sterkte hoor .

Laatst bijgewerkt door anca op 15-12-24 19:18, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 15-12-24 19:15

Geplaatst: 15-12-24 19:15

Ach wat verdrietig, en nou net rond deze periode ook nog een keer.
Eens met mijn voorgangers. Je hond wordt nooit meer beter, het wordt enkel erger. Je kan niet te vroeg , die fase is al voorbij. Dus, wees niet bang dat je de foute beslissing neemt. Je neemt ze uit liefde. Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 15-12-24 19:29

Re: Wat na een slechte diagnose terwijl ze nog zo goed zijn?

Geplaatst: 15-12-24 19:29

Wat sneu

Ook hier helaas ervaring dat een hond weinig kan tonen maar het goed foute boel kan zijn
Voor 2 jaar terug onze labrador moeten laten gaan
Niemand zag wat aan haar, ik merkte echter op dat ze meer hijgde
Iedereen verklaarde mij dus overbezorgd toen ik naar de dierenarts ging.
Zelfs de dierenarts schoof het op ouderdom ondanks mijn ontkenning
Week later na een epileptische aanval een echo laten maken op ons eigen aandringen
Hier bleek ze bij haar milt een tumor ter grootte van een grapefruit te hebben
We besloten tot inslapen, konden nog wel even wachten volgens de dierenarts. Dus afspraak voor een week later laten maken voor inslapen
Dat was dinsdags
‘Donderdags overleed ze uit haar zelf

**Geplaatst**: 15-12-24 20:28

Geplaatst: 15-12-24 20:28

Met mijn hond heb ik een erg intens ziekte traject gehad van ongeveer zes weken. Al deze zes weken was hij met wat aanpassingen niet zichtbaar ziek. De laatste week hadden we op maandag nog een afspraak bij de dierenarts voor bloed controle, daar bleek het absolute foute boel te zijn. Vanaf die week is hij echt flink achteruit gegaan en op de dag dat hij ingeslapen werd liet hij pas goed merken dat het genoeg geweest was. Maar op het moment dat de dierenarts s'avonds thuis binnen kwam, sprong hij nog al kwispelend en op zijn manier begroetend op om hem te begroeten. En ik mijzelf maar afvragen waarom ik die keus had gemaakt. Maar hij was er vrij duidelijk in dat het echt genoeg was. Misschien hebben we zelfs nog te lang door behandeld.

De keus die je moet maken is intens, verschrikkelijk en heftig aan emoties. Er is geen foute keuze, je maakt de beste keus in de situatie voor je hond. :knuffel:

**Geplaatst**: 15-12-24 20:29

Geplaatst: 15-12-24 20:29

Hier zelfde verhaal. Zieke hond, toonde best ok (enkel zere poot) maar erg slecht op de foto's (kanker). Ze hadden met de da een week afgesproken om nog mooie herinneringen te maken maar voor het einde vd week met spoed in laten slapen omdat hij zo slecht werd. Te laat dus.

Ik zou heel terughoudend zijn met afwachten

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-12-24 08:50

Re: Wat na een slechte diagnose terwijl ze nog zo goed zijn?

Geplaatst door de TopicStarter : 16-12-24 08:50

@cupcakes: dat afvragen inderdaad. Dankjewel bokt, dit helpt me enorm.

**Geplaatst**: 16-12-24 08:59

Re: Wat na een slechte diagnose terwijl ze nog zo goed zijn?

Geplaatst: 16-12-24 08:59

Ach wat verdrietig. Dieren zullen over het algemeen niet snel tonen dat ze ziek zijn, omdat de natuur dat niet toe laat. Het zijn vaak hele subtiele signalen.

Ik zou ook terughoudend zijn met afwachten. Maar snap dat het een hele moeilijke beslissing is! Heel veel sterkte in ieder geval.

**Geplaatst**: 16-12-24 09:16

Re: Wat na een slechte diagnose terwijl ze nog zo goed zijn?

Geplaatst: 16-12-24 09:16

Vreselijk zeg. Heel veel sterkte deze periode! Ik zeg ook in deze kwestie kun je niet meer te vroeg zijn. Inwendig is het op. Dadelijk klapt er iets in de buik en dan is het gewoon te laat. Vertroetel enorm deze dagen en gun de hond op tijd rust. Het zal de herinneringen mooier maken

**Geplaatst**: 16-12-24 09:41

Re: Wat na een slechte diagnose terwijl ze nog zo goed zijn?

Geplaatst: 16-12-24 09:41

Wat dubbel akelig dat het dan ook nog deze tijd van het jaar is weer.....
Aan de andere kant wel weer "fijn" dat je dan in een vakantie periode zit en nog samen kan zijn :(:)

Adhv je OP zou ik zeggen: heb nog even een goed gesprek met de DA waarom die zelf liever niet te lang zou wachten. Wat zijn de risico's? Is het een tikkende tijdbom waarbij er elk moment iets kan knappen, stil kan komen te liggen, andere acute nare / pijnlijke / stress situatie kan ontstaan...?

Daar wil je natuurlijk niet op wachten.... als je dat voor kan zijn en in rust in kan slapen, dat is echt goud waard.

Ik vind de 23e eerlijk gezegd ook best nog spannend ver weg en lijkt me zeer verstandig om het daar bij te laten inderdaad voordat je met kerst in dikke ellende zit, het kan zó snel heel vervelend verslechteren ineens :(:)

**Geplaatst**: 16-12-24 10:28

Geplaatst: 16-12-24 10:28

TS: Ik begrijp het willen wachten zolang ze weinig pijn/hinder tonen en genieten van hun aandacht. Zelf heb ik recent mijn hond laten inslapen en ze zat echt nog goed in haar vel, was heel energiek en happy, maar ging medisch ziender ogen achteruit. Gelukkig gaf het haar weinig hinder/ongemak, alleen mij een ongerust gevoel en veel extra werk. Ik had kunnen wachten en dat had ons mss dagen of in het beste geval enkele weken kunnen geven. Maar het had maatregelen gevergd waar ze niet gelukkig van zou geworden zijn.
De keuze viel enorm zwaar, maar ik heb nog enorm veel met haar kunnen doen waar we beide van hebben genoten en extra herinneringen gemaakt.
Met mijn kat heb ik (deels door mijn DA) gewacht, want telkens ik op controle ging leek het beter te gaan. Zij is ook in mijn armen gestorven, maar helemaal niet vreedzaam in alle rust. Ik heb er lang nachtmerries van gehad en als ik het kon overdoen, had ik haal veel eerder op een rustige manier laten gaan...

**Geplaatst**: 16-12-24 11:02

Geplaatst: 16-12-24 11:02

Onze hond had een levertumor. De laatste twee weken hebben we nog kunnen rekken met pijnstilling, maar de DA zei ook dat we niet wilden dat de tumor zou knappen. Nog 2 weken ging het relatief goed, tot de dag dat we het niet oké meer vonden en juist de angst kregen dat we te laat gingen zijn. Die avond de DA gebeld en die is haar de volgende ochtend komen inslapen. Naar ons gevoel net op tijd. Hadden we het twee weken eerder gedaan, dan was het ook goed geweest.

Heel cru, maar de mensen die zeggen 'wachten', zeggen die jou ook waarop je dan moet wachten? Een hond die zo verzwakt is dat die helemaal niet meer rond kan trippelen? Die zo veel pijn heeft dat die het nu maar wel aan zijn baasje moet laten zien, want verstoppen heeft die de kracht niet meer voor? Ik denk dat 'je hond zien lijden' niet iets is waarop je moet willen wachten.

Je doet er goed aan, TS. Wat niet wilt zeggen dat het de meest hartverscheurende beslissing ooit blijft. Heel veel sterkte. :knuffel:

**Geplaatst**: 16-12-24 11:06

Geplaatst: 16-12-24 11:06

anca schreef:
Mijn 7 jarige hond is in de nacht van oud naar nieuw jaren geleden aan een geknapte milttumor overleden. Wat wij niet wisten

Ik zou het graag voor zijn geweest.

Sterkte hoor .

Hier hetzelfde. Dat was een hond die bij ons logeerde in de vakantie. Van de 1 op de andere minuut zat hij er ineens als een zombie bij die niets meer wou eten of goed reageerde. Die hond stal alles uit je handen, dus dat was duidelijk niet goed. Bij de DA bleek het een geknapte mild te zijn door een tumor. Dit was niet bekend, dus daar hadden de baasjes niet eerder iets aan kunnen doen, maar jij kunt nu gelukkig wel die keuze maken voor er meer gebeurd. Als er iets knapt ontstaat er zo ontzettend veel pijn, ik zou dat niet nog een keer willen meemaken. Hier moet je niet op willen wachten.. Heel veel sterkte met alles! :(:)

**Geplaatst**: 16-12-24 11:11

Geplaatst: 16-12-24 11:11

Herkenbaar probleem helaas. Hier was het een kat met eindstadium nierfalen die al een half jaar in z'n reservetijd zat. De dierenarts gaf hem 'als ik heel optimistisch ben twee maanden' en raadde ook aan het op korte termijn te laten inslapen, omdat het anders ineens enorme spoed zou zijn en je dan mogelijk op een onmogelijk tijdstip met een creperende kat moet gaan leuren. Zes weken later zouden we op vakantie gaan (gewoon een weekje strand, niets spannends). We hebben hem toen heel bewust 3 weken voor die vakantie laten inslapen, de dag na hemelvaart. Zo hadden we nog een hele dag met hem en daarna 2 dagen weekend, even bijkomen voor ons maar ook om er voor de andere twee katten te kunnen zijn die ook echt enorm van slag waren. Het voelde zo immens dubbel, helemaal omdat de kat in kwestie een uur voor die dierenarts kwam ineens als een malle door het huis ging rennen, wat hij al maanden niet meer had gedaan. Dat zal vast wat te maken hebben met alle lekkere ongezonde dingen die hij met z'n nierdieet al heel lang niet meer mocht en hij die ochtend wel had gehad. Maar we zaten echt te huilen en lachen tegelijk om de situatie. Vervolgens bleek tijdens het inslapen dat hij wel echt op was, hij was al weg voor de laatste spuit er goed en wel in zat.

Het is een hele nare beslissing maar ergens ook enorm fijn dat we voor onze dieren dit soort beslissingen kunnen en mogen maken zodat ze niet onnodig lijden. Heel veel sterkte :(:)

**Geplaatst**: 16-12-24 11:18

Geplaatst: 16-12-24 11:18

Yessy schreef:
De dierenarts gaf hem 'als ik heel optimistisch ben twee maanden' en raadde ook aan het op korte termijn te laten inslapen, omdat het anders ineens enorme spoed zou zijn en je dan mogelijk op een onmogelijk tijdstip met een creperende kat moet gaan leuren.

Check. Helaas. Hier om 3 uur 's nachts tijdens echt extreem pestpokkeweer poesje met zware ademnood gevonden en naarstig op zoek gemoeten naar DA die haar in wilde slapen op dat tijdstip.... eind rijden door regen waar de ruitenwissers net wel / net niet tegenop konden..... met een naar adem happend poesje.....pffft. Dat wil je je ergste vijand niet aandoen -O-