
Ik heb namelijk een kater en poes van één jaar oud. De kater wordt vandaag gecastreerd, en ik ben momenteel aan het wachten om hem op te halen. We hebben één nest gehad van mijn katten samen, en het is heel goed verlopen. De kater was gedurende de zwangerschap enorm lief, ook met de kleintjes. We hebben de kittens ook in tweetallen kunnen verkopen aan enorm lieve mensen. Hierna, hebben we ervoor gekozen om ze te laten helpen. Ik heb de keuze met enorm veel moeite gemaakt, maar het zien van het aantal nesten op Marktplaats deed een lichtje branden.
Goed, en dan nu mijn probleem..
Mijn gezin, en ook de rest van mijn familie, komen uit Oost-Europa. Ik ben hier opgegroeid, maar zij houden vast aan hun normen en waarden en zijn van de oude stempel. Het is voor mijn familie echt abnormaal om een kat te laten helpen, en ik word echt meerdere keren benaderd met negatieve opmerkingen. Ik word een dierenmishandelaar/dierenbeul genoemd, en God zal me volgens hen echt straffen voor mijn daden. Ik hoor ook meerdere keren op een dag: “Je zult spijt krijgen.” en “Het is niet normaal, maar genormaliseerd.” Ik weet het, niet te bevatten voor de gemiddelde Nederlander!

Ik zoek geen commentaar op mijn familie, maar eerder een geruststelling van mensen die weten waar ze het over hebben. Ik voel me namelijk enorm misselijk, en kamp ook met een schuldgevoel. De negatieve opmerkingen drongen eerst niet tot me door, maar de operatie is gebeurd en het maakt me oprecht verdrietig.. heb ik mijn kat nu iets “aangedaan”? Is het een zonde om de natuur weg te nemen van mijn kat, en wordt mijn kat nu een saaie kat? Ik kom nu echt over als een gekkie, maar het voelt alsof ik het leven uit mijn kat heb gehaald.