Geplaatst Ja ik ben een watje als t om die hond gaat.
Verder zijn we bijna altijd samen, meneer gaat dagelijks mee naar mijn werk, en tijdens de vakanties wil ik ook niet zonder hem weg.
Eigenlijk wilde ik graag weer een hond erbij, eentje vond ik veel makkelijker en praktischer, maar toch.
Ook geen grote hond meer, het was best een gedoe qua ruimte als we met de camper op pad gaan.
Prompt kwam Billy op mijn pad. Ik die mijn hele leven al roep nooit een Jack Russel te willen ging overstag. Tja, qua kleur matched ze fantastisch bij mijn Rottweiler natuurlijk.
Volgens mijn dierenarts kun je een Jack Russel best manieren bij brengen, dus kwam Billy erbij.
Maar nu. Het gekef. Dat kan ze prima.
Als het te gek wordt klap ik in mijn handen, stopt ze, dan prijs ik haar de hemel in.
Nu blaft mijn reu eigenlijk nooit. Of er moet volgens hem een enorm gevaarlijke situatie zijn.
Brommen doet ie. Als ie boos is, als ie blij is, als ie aan het spelen is. Ik herken de blije en boze brommen.
Nu hoor ik Billy ook heel schattige brommetjes uitstoten als ze aan het stoeien of spelen zijn.
Zou het dan lukken? Omdat ze geen blaffer als voorbeeld heeft, zou ze dan ook minder keffen?
Ik hoop dat t lukt.
Iemand ervaring ermee?
Hoe schattig zijn ze samen.
vaak worden ze juist zo vervelend door gebrek aan opvoeding en uitdaging. 
