Daarom denk ik ook dit topic, ik weet hoe het gaat lopen, maar van je af schrijven is altijd wel fijn of ervaringen van mensen die hetzelfde hebben meegemaakt.

Cookie is een oudere man, een grote oosterse korthaar van 6kg en geen grammetje vet

Hij heeft al vele jaren een te snel werkende schildklier en hele slechte nierfunctie, maar dat gaat prima met medicatie en speciaal voer.
Cookie is zijn hele leven een hele vreemde, wat bangige, pratende (lees het geluid van huilende baby's

Een jaar of 3 (en misschien wel langer, maar toen werd het echt duidelijk). Laat hij tekenen van dementie zien.
Lichamelijk helemaal onderzocht, en dat bleek ook het geval te zijn.
Dag-nacht ritme omdraaien, bij de verkeerde kant van de deur gaan zitten. En veel dingen vergeten... de weg in het huis, of hij al gegeten heeft, commando's (hij kon eerst zitten, liggen en apporteren). Nu zit alleen het zitten er nog een heel klein beetje in.
Hij lijkt meer op een kitten qua gedrag dan een kat van ruim 15+.
Knuffelig, spelen en vooral heel erg onhandig. Let niet goed op waar hij loopt etc. Struikeld veel over spullen of valt in een kier van de bank. En vooral veel vergeten waar hij mee bezig was, wassen e.d. gaat ook niet geheel logisch meer.

Maar goed, hij was blij en zag er goed uit.
De laatste week merken wij dat hij snachts angstiger wordt. Echt de weg in het huis kwijt is en gaat gillen.
Ook had hij nu twee keer dat hij ons niet meteen herkende. En omdat Cookie nogal bang is voor vreemden was dat ook echt meteen volledige paniek.

Hij lijkt ook wankel, zijn evenwicht is sowieso samen met de dementie achteruit gegaan.
Maar nu is dat ook extremer.
Ook spuugt hij soms wat gal... kan zijn maag zijn die van slag is, maar wij weten ook dat hij dit kan gaan doen bij stress.
Maar kunnen natuurlijk ook zijn nieren zijn die het al slecht deden.
Net de dierenarts gebeld en we kunnen vrijdag langs. Zij gaat nog even wat zaken bekijken om het een en ander uit te sluiten (bloedbeeld is pas nog volledig gedaan en is helemaal goed, behalve zijn nieren). Ook in overleg dat wij deze dagen een aantal bijzonderheden filmen. Zo hebben ze ook een beter beeld dan die moment opname in de kliniek.
Hoe dan ook, het blijft lastig... we hebben hem al vanaf kitten en het is gewoon mijn grote rare slungel. Op dit moment kijk ik alleen naar hem, en zijn kwaliteit van leven... eigen emoties komen later wel
