Geplaatst Als hij zondag nog zou leven zou hij naar mij komen. Ik ben dit jaar achtervanger voor de kneusjes, voor het geval er iets crasht. En bij deze was dat dus het geval. Dit was het eerste filmpje dat ik kreeg:
https://youtube.com/shorts/wT3W9lw_iUQ?feature=share
Zondag werd hij gebracht. Er was al contact geweest met een vogelarts, en die constateerde aan de hand van foto's en filmpjes dat het ging om een lekke luchtzak. Vogels hebben luchtzakken in hun lijf, om te helpen met ademen. Mijn eigen dierenarts omschreef het als een soort slijmvlies. De vogelarts adviseerde om de bel door te prikken met een gesteriliseerde naald, en af te wachten. Hij zou er geen pijn aan hebben, en het moest gewoon blijven leven, en dan kom het gat zelf dichtgroeien.
Inmiddels was Kruimel niet alleen bij zijn krop opgeblazen, maar eigenlijk vrijwel over zijn hele lijf behalve over zijn rug. Aangezien ik niks anders kon dan prikken als hij echt volledig opgeblazen was, deden we dat maar.
En zo verbaasde Kruimel ons door zondag te overleven.
Maandag deed hij het ook nog. Maar dit was eigenlijk geen doen. Ik kon niet blijven prikken, want elke prik was gewoon een risico op infectie. Want je prikt door het vel heen, en onder het vel zit je meteen op het vogeltje om het maar zo te zeggen.
https://youtu.be/iuqYnWtxLhA
Hier kun je een beetje aan zijn nek zien hoe opgeblazen hij was. Al die lucht onder dat vel hoort er dus niet.
Dinsdag leefde hij nog, dus er moest iets gaan gebeuren. Dus een telefoontje er aan gewaagd naar mijn eigen dierenarts die zich ook richt op vogels. Deze schrok van het feit dat hij zó bol was en nog zo jong. We besloten allebei dat blijven prikken een te groot risico was. Advies was hem nog één keer prikken, en dan een soort compressiekous omdoen. Om te zorgen dat hij niet meer op zou blazen. Dat zou voor de vogel fijner zijn, en bovendien het herstel bevorderen. Omdat er dan geen lucht meer door 'het gat' zou gaan, en het sneller zou moeten genezen.
Zo gezegd zo gedaan. Van een babysokje maakte ik samen met mijn moeder zijn eigen vestje. Met gaatjes voor zijn pootjes en voor zijn vleugeltjes. En vrijwel meteen hielp het. Hij blies wel nog op, maar niet meer zo extreem.
Dit was de proef versie. Zoals je kunt zien zakte dit nog wat af waardoor zijn nek alsnog op blies.
We pasten het concept aan, tot we er blij mee waren. Om de 2 dagen wisselden we, zodat we konden zien of er geen drukplekjes waren, en om te zorgen dat zijn truitje geen smetvlekken ging veroorzaken door eventueel eten wat er in zou zijn gevallen.
En zo ging Kruimel eigenlijk best goed, maar hij bleef opblazen.
https://youtube.com/shorts/rU7NHXQdwF0?feature=share
Zaterdag, een week later dus, was ik een dagje weg. Degene waar hij vandaan kwam zou hem komen voeren, en dan voerde ik als ik terug kwam. Maar ik kwam thuis en Kruimel was Kruimel niet. Bij het voeren, 4 uur daarvoor was alles nog in orde geweest. Maar nu had ik een vogeltje wat er uit zag alsof hij elk moment dood kon gaan. Omdat ik niet wilde dat hij in zijn truitje ongemakkelijk dood zou gaan besloot ik het er af te knippen.
En Kruimel knapte op. Waarschijnlijk heeft hij het, ondanks dat we zijn verblijf bijna helemaal onder de lamp uit hadden gehaald omdat het zo ontzettend warm was, te warm gekregen met zijn jasje aan. Eenmaal uit zijn jasje knapte hij langzaam maar zeker op. En het belangrijkste, hij blies niet meer op als een ballon...
https://youtube.com/shorts/s6sdfG0YUx0?feature=share
En hij begon aan zijn vleugeltjes en stoppeltjes te friemelen. Iets wat hij nog nooit gekund had. Omdat hij dus eerst zo opgeblazen was dat hij er niet bij kon, en daarna zijn jasje aan had. Maar nu.. het was zo bijzonder..
En nu is het zondag. Kruimel is inmiddels dus 11 dagen, en ik heb hem niet meer hoeven prikken. Nog belangrijker is dat hij vandaag en vannacht zijn sokje niet aan gehoefd heeft, en nog helemaal vrij is van onderhuids lucht. Dat zou er dus op moeten wijzen dat het gat in zijn luchtzakken dicht is.
Eigenlijk was Kruimel voor de verkoop. En toen hij dit had zei degene van wie hij kwam al, nou als hij zo blijft houd ik hem zelf in mijn fokprogramma. Maar buiten dat het waarschijnlijk altijd een beetje een kneusje blijft, kan ik hem niet meer kwijt. Hij hoort nu zo bij ons. Hij kent mij door en door, en dat zou ik hem niet aan willen doen om hem dan weg te doen. En ik wil gewoon heel graag dat hij niet meer weg zou gaan. Dus ik had al aangegeven dat ik hem over zou kopen als hij het zou redden.
En gisteren heb ik hem gekregen. 'Voor jou, omdat je het zo verdient met hem.'
Waren de woorden die erbij kwamen. Ik ben zo blij. Zo blij dat hij nu gewoon bij mij blijft. Ik kan hem zelf in de gaten houden, en zelf met hem naar een arts als er iets zou zijn. Ik hoef niet te overleggen, gewoon mijn eigen gevoel volgen (Al kon ik dat wel hoor, maar is toch anders als het niet je eigen vogel is).
En nu is het vooral genieten. De stress van de luchtzakken lijken over te zijn. Nu is het gewoon een klein vogeltje. Wat ook opeens om kan kiepen, maar een tevreden en gezonde indruk maakt.
Dit was hem vanmorgen.
https://youtube.com/shorts/WL_HkmI3L6k?feature=share
Als jullie het leuk vinden wil ik wel blijven updaten. En anders laat ik het hier bij. Ik wilde dit vooral openen omdat er maar heel weinig te vinden is over luchtzak rupturen. En vooral in deze mate niet. Zodat áls iemand ooit met zo'n vogeltje zit, hij misschien dit leest en zich ook kan behelpen met zo'n kindersokje
Wat fijn dat je hem een kans geeft! 
Niet te geloven dat het zo'n prachtige vogel wordt!
