Bokt.nl

**Geplaatst**: 30-12-20 11:44

Wil ik nog wel dieren houden?

Geplaatst: 30-12-20 11:44

Dat is de vraag die ik me sinds gisteren stel. Ik ben opgegroeid met dieren, dat ze ziek kunnen worden en sterven, is een harde waarheid die ik altijd gezien heb als iets wat bij dieren houden hoort. Heb me al zo vaak ellendig gevoeld na het verlies van een dier, maar telkens mezelf weer opgeraapt en opnieuw de zorg voor een ander dier op mij genomen.

Maar nu heb ik het gevoel dat ik een breekpunt bereikt heb. Spike, mijn buitenkat/stalkat was afgelopen weekend verdwenen. Hij wordt dit voorjaar 15,is bij mensen onder de pergola geboren en een vrijbuiter in hart en nieren. Hij is absoluut geen knuffel kat, probeer niet om hem in je armen te nemen, maar hij is wel vanaf dag 1 mijn trouwe schaduw geweest. Waar we eerst woonden ging hij zelfs mee op wandeling met de hond, na de verhuis is hij daarmee gestopt. Zodra ik een voet buiten zet, komt ie aangelopen met de staart omhoog en draait ie om mijn benen. Op goede dagen mag ik hem over zijn kopje aaien, op slechte dagen wordt ie boos zodra ik hem aanraak. De laatste jaren is hij wel zachter geworden. Hij slaapt al wel eens in een zeteltje in onze veranda, dat ie dan naast ipv in de kattenbak poept nemen we erbij, beestje is tenslotte geen kattenbak gewoon. In mijn hoofd zou Spike minstens 20 worden en toen verdween hij vorig weekend.

Na dagen zoeken, stond hij maandag plots weer op de oprit, ik moest late op. Poes zag er niet uit en was duidelijk heel ziek. Gelukkig kreeg ik het geregeld dat ik met hem naar de dierenarts kon. Daar bleek een abces de oorzaak van alle ellende te zijn. Opluchting, dit kan behandeld worden. En toen kwam gisteren avond het eerste signaal dat er meer aan de hand was. Poes drinkt veel, poes wil niet eten, poes lijkt toch wel wat mager,mogen we een bloedonderzoek doen? Alarmbellen gingen af, zonder dat het uitgesproken werd, wist ik dat ze aan nierfalen dachten. Ik wist ook dat dit het einde zou zijn. Ik kan Spike de laatste weken van zijn leven niet in huis opsluiten en ik wil ook niet dat hij ergens in een hoekje alleen moet sterven. Zodadelijk, om 11u15,laat ik hem zachtjes inslapen en breng ik hem mee naar huis. Ik wil bij hem zijn op het laatste moment, maandag vroeg ik hem om te vechten, vandaag wil ik hem zeggen dat het goed geweest is.

Maar nu zit ik dus met het gevoel dat ik dit verdriet nooit meer wil meemaken. Ik heb mijn grens bereikt, ik denk niet dat ik nog 1 verlies aan kan. En daar sta je dan, met een IR shet, een oude ruin die makkelijk oedemen krijgt waarvan we de trigger niet kunnen vinden, een gezond jong paard en een hond. Alles in mij roept nu dat ze hier weg moeten voor ze sterven, wat natuurlijk niet kan in het geval van mijn zieke paarden. Ik had nooit gedacht dat dit poesje zo diep onder mijn huid zat en dat hij zo'n sterke gevoelens bij mij zou triggeren, maar nu zet hij heel mijn wereld op zijn kop.

Wil ik nog dieren houden? Ik weet het oprecht niet meer.

Mijn lieve Spike in betere tijden

Afbeelding

**Geplaatst**: 30-12-20 11:51

Geplaatst: 30-12-20 11:51

Wat een nare gedachtes om te hebben :(:)

Je kunt het zo zien dat je ze verliest, maar probeer het voor jezelf eens om te draaien, hoe lastig ook. Zo te lezen heb jij je dieren een fantastisch en liefdevol leven geboden, en nu laat je ze gaan om ze verder leed en pijn te besparen. Dat is toch niets anders als pure liefde? Had Spike ergens anders een beter leven gehad? Ik denk het niet.

Maak jezelf niet ziek, focus op alle mooie momenten die je samen gehad hebt en op de liefde die je gedeeld hebt. En geniet van al je dieren die er wel nog zijn. Wanneer het hun tijd is, denk ook dan aan al hun liefde.

En nu ga ik op zoek naar een zakdoek want ik heb het niet droog kunnen houden...

**Geplaatst**: 30-12-20 11:54

Geplaatst: 30-12-20 11:54

Ik snap heel goed wat je voelt. Bij mij hielp het ook als ik eerst dat ik ze een heel erg fijn leven had gegeven (als ik dat niet kan doen neem ik geen dier) zodat ik iig geen schuldgevoel erbij had. En verder: sterven hoort bij het leven. En de warmte en liefde die je voelt als ze er wél zijn, en de mooie herinneringen, wegen voor mij tegen het feit op dat je ze verliest. Want dit weet je ook van tevoren. Genieten van hen zolang ze er zijn.
It is better to have lost and loved than never to have loved at all.

**Geplaatst**: 30-12-20 11:55

Geplaatst: 30-12-20 11:55

Ik herken het helemaal... Alles wat je schrijft. Ik heb nog een hoop dieren waar ik niet zomaar vanaf ben hopelijk, maar ik weet ook niet hoe lang ik dat allemaal nog wil. Altijd die stress en zorgen... En dan inderdaad dat afscheid. Ergens zou ik heel graag een hond willen , maar als ik dan na denk over hoe oud die worden, dan liever niet.... Ik ben geschikter voor een schildpad denk ik.

**Geplaatst**: 30-12-20 11:59

Geplaatst: 30-12-20 11:59

Als eerste wil ik je heel veel sterkte en kracht wensen zometeen.
Dat is het “nadeel” van dieren houden, je moet ze een keer los laten.
Ik ken je gevoel, ik heb katten en een paard, vorige week nog een van de katten moeten laten inslapen.
Iedere keer weer breekt mijn hart in honderdduizend stukjes, ben er ziek van en jank de ogen uit mijn kop.
Maar hoeveel pijn het ook iedere keer doet, ik zou nooit zonder kunnen.
En wegdoen omdat je dat gevoel niet nog een keer wilt meemaken zou nooit in me opkomen.
Uiteindelijk kun je het een plekje geven en genieten van je diertjes die je nog hebt. Afbeelding

**Geplaatst**: 30-12-20 12:40

Re: Wil ik nog wel dieren houden?

Geplaatst: 30-12-20 12:40

Ik ken je gevoel, en heb mezelf dit afgelopen zondag ook afgevraagd toen ik mijn Brit op 13 jaar moest laten inslapen (ook aan nierfalen trouwens.)
[BB] Kat met acuut/ Chronisch nierfalen

Dit was ook echt "mijn" kat, lag altijd bovenop me om te slapen, en had zo haar specifieke aparte gewoontes die nu echt wel een gemis zijn.

Ik heb "geluk" dat ik mijzelf vrij snel een schop onder de kont kan geven, als ik, ik neem een dag tijd om te huilen en te rouwen en te doen, en de dag erop herdenken we alle goede en fijne momenten ipv het gevoel 'nooit meer', alhoewel dat in vlagen soms wel kan komen opzetten.
Ik troost mezelf dat ze een super goed leven en huisje gehad hebben, en we er alles voor gedaan hebben, er zijn er zoveel die zoveel slechter af zijn.

Ik heb ook nog een oud paard die wss geen jaren meer zal meegaan, ik hou me al vast voor dat gemis. Ik ga ook op mijn handen zitten om nu geen extra katten / paarden / honden te kopen, ik moet dringend een beetje afbouwen ...

**Geplaatst**: 30-12-20 12:54

Re: Wil ik nog wel dieren houden?

Geplaatst: 30-12-20 12:54

Oh wat verdrietig zeg... Heel veel sterkte met die grote verlies....

Toen mijn schaduw, mijn lieve rode kat die op stal woonde, plots ingeslapen moest worden, dacht ik het ook nooit meer te boven te komen. Denk dat dat een van mijn grootste verdient is geweest. Hij zat zo onnoemelijk diep... Ik mis hem nog elke dag. Heel erg.

En ik snap dat je je afvraagt of je dit nog wel een keer wilt of aan kan... De zorgen, het afscheid.... We overleven alle beesten en dat is moeilijk. Maar als ik dan ook denk aan hoeveel ik juist in de goede tijden er van kon genieten, van simp de aanwezigheid. Dan zou ik dat niet willen missen denk ik. Al ben ik nog, na 1.5 jaar, niet klaar om m'n hart weer zo over te geven aan een andere kat....

**Geplaatst**: 30-12-20 12:59

Re: Wil ik nog wel dieren houden?

Geplaatst: 30-12-20 12:59

Sterkte TS, het verdriet van het verliezen van een dier is verschrikkelijk. Ik zal een kaarsje voor jou en poes branden, dat ze maar mooi in de poezenhemel mag komen... Y;(

**Geplaatst**: 30-12-20 13:10

Geplaatst: 30-12-20 13:10

Dat is inderdaad het enorme nadeel van dieren houden. Ik heb geen paarden meer, wel een hond en tamme ratjes.
Ook met ratjes krijg je een sterke band,maar ze worden niet ouder dan 3 jaar. Dat is een enorm nadeel. Het doet steeds weer enorm veel pijn. Ben daarom ook een paar jaar ratloos geweest.

Onze hond van bijna 13 hebben we ruim een jaar terug in moeten laten slapen. Wat een pijn en verdriet! Gezworen dat er nooit meer een hond zou komen, maar we misten het allebei enorm, en na 4 maanden weer een pup in huis genomen.

De pijn van het verlies zou ik niet meer willen, maar dat komt voort uit de band en liefde. En dat is mij zoveel waard. Ik zou niet zonder kunnen...

**Geplaatst**: 30-12-20 13:28

Geplaatst: 30-12-20 13:28

Bedankt iedereen.

De dierenarts had vanmorgen aan de telefoon gezegd dat Spike continu aan het maauwen was. Ik heb vannacht bar slecht geslapen en gek genoeg ook een paar keer gedacht dat ik mijn kat hoorde. Ze hebben me laten plaatsnemen in een behandelkamer en ik hoorde Spike heel klagend miauwen toen ze hem gingen halen. Hij is heel dicht tegen me aangekropen en heeft zijn kopje onder mijn arm gepropt. Zo heeft ie zijn spuitje om te slapen gekregen. Ik heb ruim de tijd gekregen om hem te knuffelen en om tegen hem te praten. Kreeg ook de kans om het slechte gevoel dat ik heb te bespreken. We hadden nog wel wat tijd kunnen kopen, maar dat had maximum, met zijn waarden, 14 dagen uitstel geweest. Dat wil je je dier ook niet aan doen. Pas toen ik tegen Spike zei dat het goed was en dat ie mocht gaan, is de dierenarts het euthanasie product gaan halen. Ben zo blij met de menselijke en warme aanpak van mijn dierenarts, waardoor ik de kans kreeg om op mijn manier af te ronden.

Spike is thuis nu, een laatste foto wil ik niet. Zijn lijfje is te gehavend door het abces op zijn hoofd dat we aan het behandelen waren, daar hoef ik echt geen foto's van. Hij gaat hier thuis een mooi plekje krijgen. Onze hond heeft ondertussen ook al afscheid van hem genomen.

**Geplaatst**: 30-12-20 13:30

Re: Wil ik nog wel dieren houden?

Geplaatst: 30-12-20 13:30

Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 30-12-20 13:35

Geplaatst: 30-12-20 13:35

Ik stel mezelf die vraag iedere keer als er een dier overlijd.
En ik heb er heel veel al mijn levenlang.

In jou situatie begrijp ik je keuze en daar kan ik enkel respect voor hebben weet je dat.
Je kijkt naar het dier en niet je eigen gewin
Zo had ik 2 half wilde konijnen moeder en dochter die van de 1 op de andere dag vreselijke vreselijke mijt hadden en ziek werden.
Ook niet hanteerbaar en leefden vrij in de tuin.
Ze hadden pijn en ik wou het ze niet aandoen en heb ze laten gaan.
Ze hebben een paar jaar mooi geleefd bij mij en ook vrij en zo was het goed.
Houden van is ook dit soort keuzes maken.

Ik ben per dier wel verschillend van reageren maar het raakt me steeds weer opnieuw en dan denk ik: waarom doe ik mezelf dit steeds aan.

Maar weet je, ik kan ook niet zonder en ze hebben ons nodig.
En gelukkig zijn wij degene die ze kunnen helpen op wat voor manier ook.
En geven ze in hun tijd een prachtig leven die ze elders misschien niet hadden gehad.
Dat is toch mooi die gedachte?

Heel veel sterkte :(:)

**Geplaatst**: 30-12-20 13:46

Re: Wil ik nog wel dieren houden?

Geplaatst: 30-12-20 13:46

Heel veel sterkte met het verlies.

Afscheid nemen is gewoon enorm rot.
Over een tijd zal je ook aan de mooie momenten denken.

**Geplaatst**: 30-12-20 13:56

Geplaatst: 30-12-20 13:56

Ik begrijp je zó verschrikkelijk goed. Jij schrijft exact zoals ik me ook voel en hoe ik erover denk.
Vorig jaar onverwacht 1 van onze honden in moeten slapen en afgelopen augustus plots en volkomen onverwacht haar broertje. Dit heeft ook zoveel verdriet en angst achtergelaten bij mij.
Wij hebben nu ook nog dieren en het liefst zou ik ze opsluiten in de kluis, ingewikkeld in bubbeltjesplastic en inspuiten met een serum dat ze nooit ouder worden. Maar helaas kan dat niet.
Het enige wat ik kan doen is ze het beste leven geven wat in mijn macht ligt.

Dit gaat echter niet over mij en daarom wil ik jou heel veel sterkte en kracht wensen! :knuffel:

**Geplaatst**: 30-12-20 14:05

Re: Wil ik nog wel dieren houden?

Geplaatst: 30-12-20 14:05

Vreselijk. :(:)

Ik heb hier 4 poezen en ik zal ongetwijfeld huilen bij elk overlijden (bij de kleinste nog het meest, ze is mijn wereld) maar ik ben er daarna echt klaar mee. Dat verlies elke keer...ik kan het eigenlijk ook niet meer. Ik hou van ze zolang ze er zijn maar ik neem hierna niets nieuws meer. Voorlopig niet want ik kan niet in de toekomst kijken natuurlijk maar even gewoon niets...

**Geplaatst**: 30-12-20 14:18

Re: Wil ik nog wel dieren houden?

Geplaatst: 30-12-20 14:18

Pfoeh, ik herken je gevoel en gedachte echt zo goed. Ik ga echt kapot van verdriet als ik afscheid moet nemen. Enkele maanden moest ik mijn kat laten inslapen nadat hij 15 jaar mijn schaduw was geweest. 1 Maand later werd mijn andere kat ziek. ze is er nog, maar wel houden er rekening mee dat het iedere dag voorbij kan zijn en we ook haar moeten laten gaan. Dan wordt het weer dagenlang janken en ellende.

Maar weet je, die 15 jaar liefde overheersen die pijn en dat verdriet en dat zou ik hierna denk ik weer willen

Heel veel sterkte met het afscheid van je Spike. Ik vind het echt heel sterk van je dat je niet toch blijft rommelen met die kat, maar dat je voor hem kiest.

**Geplaatst**: 30-12-20 14:33

Geplaatst: 30-12-20 14:33

Voor mij ook erg herkenbaar.
Wij hebben ook besloten om voorlopig geen nieuwe dieren te nemen. Mede ook omdat we over een aantal jaar gaan reizen, maar ook omdat ik gewoon graag eens helemaal zorgeloos op vakantie zou willen.. altijd die stress bij kwaaltjes, de hond die zo bang is voor de DA elk jaar bij de enting.. Als ze ouder worden al helemaal.. En dan het afscheid nemen, wanneer is het genoeg.. zijn ze wel gelukkig..
We hebben een hele tijd lang kippen gehad. En regelmatig werd er eentje ineens ziek of vonden we er een dood in het hok.. jonge, gezonde dieren.. Dus we hebben nu nog twee kipjes en een haan, en er komen ook geen nieuwe meer bij.
De hond is 8, en we wachten totdat zij er niet meer is voordat we gaan reizen.
Daarna zien we wel verder.
De rest van mijn leven zonder dieren lijkt me ook niks, maar een tijdje geen zorgen lijkt me wel fijn.

**Geplaatst**: 30-12-20 14:53

Geplaatst: 30-12-20 14:53

8nnemiek schreef:
Voor mij ook erg herkenbaar.
Wij hebben ook besloten om voorlopig geen nieuwe dieren te nemen. Mede ook omdat we over een aantal jaar gaan reizen, maar ook omdat ik gewoon graag eens helemaal zorgeloos op vakantie zou willen.. altijd die stress bij kwaaltjes, de hond die zo bang is voor de DA elk jaar bij de enting.. Als ze ouder worden al helemaal.. En dan het afscheid nemen, wanneer is het genoeg.. zijn ze wel gelukkig..
We hebben een hele tijd lang kippen gehad. En regelmatig werd er eentje ineens ziek of vonden we er een dood in het hok.. jonge, gezonde dieren.. Dus we hebben nu nog twee kipjes en een haan, en er komen ook geen nieuwe meer bij.
De hond is 8, en we wachten totdat zij er niet meer is voordat we gaan reizen.
Daarna zien we wel verder.
De rest van mijn leven zonder dieren lijkt me ook niks, maar een tijdje geen zorgen lijkt me wel fijn.

Exact dat! De hond die ik had toen ik mijn huidige vriend leerde kennen, is geen 5 geworden, ze kreeg kanker. Toen we een paar jaar later een huis bouwden, wilde we samen een hond en omdat de paarden aan huis kwamen een kat om de muizen uit de buurt te houden. Eerst kwam Spike, een paar maand later onze hond Ghazira. Zij was amper 9 maand toen ze gek begon te lopen, bleek een aangeboren afwijking op de wervels te zijn. Behandelen had geen zin, we konden enkel afwachten wat er ging gebeuren. Tegen alle verwachtingen in, is Ghazira nog 12 jaar geworden. Ondertussen zat ik al met mijn oudste paard die buikoedemen krijgt en een shet die insuline resistent blijkt te zijn. Iedere keer we eens op vakantie gaan, is het hopen dat de beesten niet net dan crashen en iemand anders knopen moet doorhakken. Daarnaast overheerst er nu ook een gevoel van falen. Waarom kan ik mijn dieren niet gezond houden? Wat doe ik in hemelsnaam fout? Ik zit op dit moment echt met het gevoel dat ik mijn dieren ongeluk breng. Heb net door een kleine wijziging aan hun voer, de dierenarts kunnen optrommelen voor mijn 2 kneusjes. Ben nog altijd boos op mezelf dat ik zo stom geweest ben om mijn paarden een extraatje te geven en nu Spike. Ergens had ik veel sneller moeten zien dat er iets niet in orde was, maar ik heb gewoon mijn hoofd in het zand gestoken. Had best wel gezien dat hij wat magerder was, maar dacht dat met goed ontwormen en extra voeren alles wel weer in orde zou komen. Stom stom stom van me.

**Geplaatst**: 30-12-20 15:02

Geplaatst: 30-12-20 15:02

Wat enorm verdrietig! Helaas ook ervaring met dat afscheid. Probeer, hoe moeilijk ook, het om te draaien. Komende maand zul je intens verdrietig zijn. Hoe lang ben je blij geweest dat hij er gewoon was zoals hij was? Je bent opgevrolijkt door gekke acties? Ondanks dat, veel sterkte voor nu en de komende tijd!

**Geplaatst**: 30-12-20 15:07

Geplaatst: 30-12-20 15:07

Bij iemand die zo over haar dieren schrijft heeft elk dier een fijn leven (gehad). En onthoud dat je dat ook elk dier gunt.

Kan begrijpen dat het voor jezelf héél zwaar is, maar twijfel geen moment aan het feit dat je niet geschikt zou zijn om dieren te houden.

Sterkte!

**Geplaatst**: 30-12-20 15:08

Geplaatst: 30-12-20 15:08

Ik ben 41 jaar en heb mijn hele leven dieren gehad. Ik heb afscheid moeten nemen van honden, katten, konijnen, vogels, schapen, cavia’s en paarden. Het went nooit.. Ik vind het zelfs steeds zwaarder worden. Ik ben een aantal jaar geleden veel dieren in 2 jaar tijd verloren. Waaronder mijn 2 paarden. Het meeste was aan ouderdom maar dat maakt het gemis niet minder. Ik heb nog steeds veel dieren maar vraag me inderdaad wel eens af of ik hierna weer opnieuw wil beginnen. Ik vrees voor het moment waarop ik opnieuw afscheid moet nemen.

**Geplaatst**: 30-12-20 15:40

Geplaatst: 30-12-20 15:40

ellende, ik herken het gevoel zo en vriendinnen herkennen dat helaas ook weet ik

Ik weet alleen dat het leven voor mij met dieren zoveel mooier is dan zonder!
Dus daarom blijven er toch dieren

Zou jij gelukkig zijn zonder dieren? Die leegte is misschien wel erger dan het verdriet van een afscheid.

Misschien kun je waar het kan bewustere keuzes maken welke dieren je wilt.
Ik heb nog cavia's en konijnen. Die laatste zijn wel vaak ziek geweest en dat gaf veel stress, ook als je naar je werk moet of op vakantie wilt.

Ik zou dolgraag een hond willen, maar naast het werk zou ik me teveel zorgen maken als de hond iets heeft of teveel alleen thuis zit. Toch probeer ik mijn leven meer in te richten op de komst van een hond, want die kan wél mee op vakantie en kan vrijwel overal mee naartoe, heerlijk!
Dan hoef ik me geen zorgen meer te maken om de dieren die ik thuis laat.
Het paard mis ik het meest tijdens vakanties bv, maar zoveel stalgenoten die je paard ook kennen en dus een oogje in het zeil houden. Mijn konijnen kent echter niemand goed qua gedrag.

Ik denk dat het verlies van dieren zelfs mijn keuze wat betreft wel/geen kinderwens beïnvloed, hoe moet dat wel niet zijn met een ernstig ziek kind bv? Maar goed misschien denk ik wel te ver door

**Geplaatst**: 30-12-20 15:41

Geplaatst: 30-12-20 15:41

Eerst wil ik je natuurlijk heel veel sterkte wensen :knuffel:

ik vind het heel knap van je dat je voor hem kiest en niet voor jezelf, kunnen een hoop mensen iets van leren, echte liefde

Niemand kan deze beslissing natuurlijk voor je nemen, ookal snap ik je gevoel wel. Zelf zou ik niet zonder dieren kunnen, hoe moeilijk het ook is als ze ziek worden ik begin er steeds opnieuw aan..

**Geplaatst**: 30-12-20 15:55

Re: Wil ik nog wel dieren houden?

Geplaatst: 30-12-20 15:55

ik snap je gevoel heel goed, begin vorig jaar werd mijn hond, mijn schaduw, mijn alles ernstig ziek, heeft 10 dagen ic gelegen in utrecht en knapte aanvankelijk tot verbazing van de arts op. Bij de 2e nacontrole had ik al geen goed gevoel, ze was zichzelf niet. Het bleek opnieuw maar op ander gebied goed fout, kon opereren maar kans op slagen was heel klein en dat wilde ik haar niet aandoen ondanks dat ze pas 4 jaar was. Ook financieel gezien kon het niet meer. Ze is in mijn armen ingeslapen en ik was vol overtuigd dat ik nooit maar dan ook nooit meer een andere hond wilde. Inmiddels heb ik wel een andere hond waar ik ook heel veel van hou, maar ik mis mijn maatje nog elke dag.

Het verdriet slijt, het missen niet. Geef jezelf de tijd om te rouwen en kijk hoe je je dan voelt. Dikke knuffel. Ook ze een ander tehuis geven doet pijn....

**Geplaatst**: 30-12-20 16:09

Re: Wil ik nog wel dieren houden?

Geplaatst: 30-12-20 16:09

Ik herken het heel erg. Ik had(en heb) veel liefde voor konijnen maar telkens was er wat aan de hand, ik denk dat ik met mijn konijnen bijna de helft van de ziektes die ervoor die dieren bestaan wel heb mee gemaakt

Na heel veel zorgen, stress en ellende en best wat konijnen te hebben verloren heb ik op een gegeven moment ruim een jaar geen konijnen gehad omdat het niet kon, maar toen ik m'n eigen huisje had kriebelde het natuurlijk enorm en weer 2 in huis genomen. Het was niet wat ik ervan verwacht had. Maar dat lag aan mij. Ik merkte dat ik me vooral veel zorgen maakte en niet echt een band op kon bouwen, er me niet goed aan kon hechten. Na een jaar uiteindelijk ging het beter het ging ook wel goed met de konijntjes. Totdat er een een abces kreeg. De dierenarts die ik dacht te kunnen vertrouwen had een antibiotica voorgeschreven die helemaal niet geschikt was voor konijnen en levensgevaarlijk was bij inname via de mond. Nu was me daar niks over verteld en ja konijnen wassen zichzelf en elkaar veel. Nou dat is helemaal fout gegaan, na dag en nacht behandelen, infuus, dwangvoeren heeft een uiteindelijk een gescheurde maag gekregen, (die kerngezond was) en is overleden, de ander in laten slapen. Dit was echt wel traumatisch en er is iets in me geknapt denk ik. Konijnen nemen doe ik niet meer, maar ook op andere dieren heeft het zijn sporen nagelaten. Ik heb daarna een slang aangeschaft en ook omdat dat nieuw was heb ik me wederom in het begin veel zorgen gemaakt. Zij moest zich ook echt bewijzen, goed eten, goed vervellen etc en eindelijk begin ik er meer rust in te krijgen. Ik heb nog een kat maar die heb ik al 10 jaar en ik denk weleens dit is meer dan genoeg en misschien hierna wel niks meer... Als het je zoveel verdriet en onrust geeft, is het het dan nog waard? Ik weet het niet.