
Ik zit met een situatie over wel of niet een nieuwe hond en ik kom er niet uit, ik probeer de voordelen en nadelen tegen elkaar op te wegen en de ene dag zou ik zo de telefoon nemen en naar het asiel bellen, de andere dag is dit weer minder.
Ik heb 10 jaar een hond gehad, in augustus heb ik deze moeten laten inslapen. Sindsdien zit ik er dus mee, naast het gemis is er ook de leegte en zou ik graag weer iets in huis hebben om voor te zorgen en een band mee op te bouwen. Maar daarnaast is er ook een soort angst: wat haal ik mezelf weer op de hals. Gaat het allemaal goed gaan? Mijn vorige hond was een vaste klant bij de dierenarts, met langdurige problemen. Dit zie ik niet nog eens opnieuw zitten, maar je weet het niet op voorhand. Dus maar niet aan beginnen? Maar misschien heb je 10 jaar een hond zonder enig probleem en met veel plezier..
Etc.
Zo gaat het dus regelmatig, en naast dat ik gek word van mezelf weet ik ook gewoon niet wat ik ermee moet. Het gemis is er, het thuis iets om handen hebben, iets aandacht kunnen geven, regelmatig eens buiten komen (doe ik de laatste tijd veel te weinig). Maar er is ook een andere kant die zegt: je hebt het nu rustig, je hebt je werk en de paarden en dat is uitdaging genoeg, wie weet wat er allemaal op je pad komt waar je niet op zit te wachten.
Iemand die die twijfel herkent? Ook heeft gehad? Wat heb jij uiteindelijk gedaan?