Bokt.nl

beatje schreef:

Niet iedere papagaai is gesteld op gezelschap,we hebben de onze ,een oud krijgertje proberen te koppelen maar dat liep uit op levensbedreigende aanslagen voor de aankomende partner. Wel zijn ze vaak enorm gesteld op het gezelschap van mensen. Qua denk en belevingsnivo zitten ze op die van een 3 jarige kleuter. Wij kregen de onze helemaal kaal toen we hem ook opvingen en hij is gestorven in een mooi verenpak. De onze was wel zo arm bespierd dat hij niet meer kon vliegen dus hij kon alleen naar beneden zeilen. Het voordeel daarvan is dat hij bij ons los in huis leefde.
We hadden een kooi tot op de grond die van boven open kon. Van boven van de kooi fladderde hij naar beneden liep dan over de grond en klom via de kooi weer naar boven.
Hij ging mee op de fiets en zat dat op het stuur met een fietsmand er onder voor mocht hij vallen. In de tuin rondscharrelen vond hij heerlijk. Als ik bij de paarden bezig was zat hij meestal op de rand vd bak commentaar te geven.
Ik vond hem wel heel veel werk moet ik zeggen ,om hem blij gezond te houden. Hij had echt zijn aandacht nodig,kon ook vreselijk gaan gillen als hij die niet kreeg.
Hij heeft ons ook vaak gefopt door geluidjes van de telefoon of de ping van de oven na te doen. Ben je boven bezig denk je de deurbel te horen ,ren je naar benden begint die papagaai te lachen van dat soort rotstreken had hij.
Wat voeding betreft word er altijd gezegd dat pellets het beste was,maar dat at hij echt niet.
Maar de vogelarts zegt dat als hij genoeg wisselend voeding zoals groentjes en fruit krijgt en wat zaden en noten dat ze het daar net zo goed op doen en af en toe een gekookt ei.
Die van ons id gegokt door de dierenarts een jaar of 70 geworden en lag op een ochtend dood in zijn hok zonder ziek te zijn geweest. Ik heb nog gebeld met de vogelarts maar die zei gewoon ouderdom en waarschijnlijk zijn hart. Ik heb hem enorm gemist,maar omdat we zelf ook al ouder zijn hebben we besloten er niet opnieuw 1 te nemen

Charlie_P schreef:

Fijn dat je hem nog zo'n mooi leven hebt kunnen geven Beatje. Heb je hem gewoon zo mee naar buiten genomen of was hij dat al wel gewend?

Mijn moeder weet niet hoe ze het moet aanpakken. Ze wil het graag veilig doen als ze de ketting eraf haalt natuurlijk. Niet dat hij dan helemaal wild door het huis heen knalt en zichzelf verwond oid. Ze is zelf een beetje erg voorzichtig, dat helpt ook niet erg mee natuurlijk. Ik probeer het nu ook een beetje door te zetten. Ze moet óf zelf dingen anders gaan doen als ze hem wil houden, óf herplaatsen. En daar is ze het gelukkig wel mee eens.