Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-05-20 16:41

Ervaringen met HCM - kwaliteit van leven?

Geplaatst door de TopicStarter : 05-05-20 16:41

Afgelopen maart hing ineens mijn liefste rode katermans (van 13 jaar) aan de zijkant van een stoel naar adem te happen, helemaal verkrampt in een soort toeval. Met opengesperde bek en gierende banden naar de DA. Ik dacht niet dat hij dat zou halen (10km verderop) en Roy-tje zelf ook niet -O-

Echter in de laatste bocht voor we er waren....kwam hij weer een beetje tot rust. Door DA onderzocht, echo enzo, en bleek dat hij HCM heeft. Op het randje van nog niet / al wel met medicatie beginnen. Het hartruisje dat hij al jaren heeft vonden ze maar heel subtiel, niet erg verontrustend. Maar vanwege die toeval er maar meteen mee begonnen: Fortekor

En 3 dagen vochtafdrijvers.

Sindsdien heeft hij niet meer dat gekke hoestje dat we de laatste tijd wel eens hoorden.
Maar...hij eet ook nauwelijks meer -O-

Zo heel af en toe hebben we een klein succesje en eet hij een hapje van het 1 of ander. Maar zelfs zijn lievelingshapjes hoeft hij niet..... en Roy was nooit een moeilijke eter.... Hij valt nu al anderhalve maand zo'n 100 gram per week af...was niet te dik en wordt nu echt mager.... :(:)

Hij is nog een keer helemaal nagekeken. En conclusie: alles is prima in orde. Bloed, schildklier, nieren, bekje.... allemaal perfect. Ook geen pre-nierfalen. Wel zagen zij net als ik ook dat hij misselijkheids-verschijnselen vertoonde en heeft hij daar een prikje tegen gehad.

Eind van de middag at hij nog niet....Dierenarts kwam dan nog met het idee dat hij misschien een haarbal in zijn maag zou kunnen hebben. Dat die voor de misselijkheid zou zorgen en voor een vol gevoel dus niet willen eten. Dat klonk eigenlijk best plausibel want de afgelopen tijd had hij ook niet gekotst terwijl hij dat al 13 jaar regelmatig doet..Roy is nogal een makkelijke kotser

Dus nog even net voor sluitingstijd een tube Katalax gehaald.

Maar nu weer een week verder en hij eet nog steeds niet. Loopt ook een beetje met zijn ziel onder zijn arm....hij is zichzelf niet. Zijn ademhaling is ook wisselvallig. Subtiel, je merkt het alleen als baasje zeg maar terwijl hij tegen je oor of onder je hand ligt ofzo.... dat het niet altijd soepel & vloeiend gaat maar wat onrustiger. En even later is dat dan weer over. Hij lijkt daar zelf overigens niet erg van onder de indruk te zijn

Gisteren kreeg ik hem zowaar weer een beetje aan het eten $*\o/*$
In de ochtend spuugde hij het meteen weer uit.... maar de rest van de dag at hij beter dan de afgelopen anderhalve maand $*\o/*$

En vanochtend zag hij er weer een heel stuk beter uit, was hij eindelijk weer zichzelf in zijn hele houding zeg maar :+:

Hij at ook weer een paar van de ouwelullenbrokjes die gisteren een succes bleken te zijn. Ik opgelucht: stijgende lijn!!!!! $*\%/*$

Helaas....hij kotste alles weer uit en wil sindsdien niks meer eten en is duidelijk nu wel weer misselijk....aan zijn bekje likken en zijn houding....hij wil vooral slapen. Heeft wel een wandelingetje buiten gemaakt maar dat is het.

Ik maak me heel erg zorgen en heb heel erg het idee dat hij juni (of het eind van de week....) niet gaat halen zo. Morgen maar weer naar de DA voor een spuitje tegen de misselijkheid....en ik wil weten of het wel goed gaat in zijn maag! Dat moet toch wel te zien / voelen zijn als daar iets in zit...?

Pffffft. Ik zit er echt mee in mijn maag.... wat moet ik nou toch met Roytje Rooymans.....mijn Koning van het Krabbeltje.... ben benieuwd naar wat ervaringsverhalen, hoe het af is gelopen met andere katten met HCM, in hoeverre kwaliteit van leven mogelijk is (als we hem weer aan het eten kunnen krijgen....) of weet ik wat.....

Heb zelf zo'n 20 jaar geleden een hele nare ervaring gehad met een kat die we vréselijk schreeuwend, gillend hebben moeten laten gaan, en wat bij nader inzien ook overduidelijk HCM is geweest... maar wat de DA niet hebben gevonden ondanks dat ik de deur daar plat liep om te ontdekken wat er nu toch aan de hand was met dat beestje.

Ik moet er niet aan denken dat Roy ook op dat punt komt

**Geplaatst**: 05-05-20 16:46

Re: Ervaringen met HCM - kwaliteit van leven?

Geplaatst: 05-05-20 16:46

Tijdens kauwen en slikken is het lastig ademhalen, als hij dus licht benauwd is kan er best een verband zijn gelegd door hem tussen eten en benauwd zijn, misselijk zijn zou dan eerder een bijwerking zijn van te lang te weinig tot niet eten.

**Geplaatst**: 05-05-20 19:08

Geplaatst: 05-05-20 19:08

Arme rooie!
Het eerste waar ik aan denk is een eventueel te hoge dosering benakor. Hoe is zijn bloeddruk en is er ook een ecg gemaakt? 6 weken lang al 100 gram per week afvallen zal zn hartspier ook een tik geven dus dat rooimans eten moet is duidelijk.

**Geplaatst**: 05-05-20 19:35

Re: Ervaringen met HCM - kwaliteit van leven?

Geplaatst: 05-05-20 19:35

Met hcm ga je enkel verlengen,de vraag is tot hoever je wilt gaan natuurlijk en waarneer leven lijden word?Mijn katten zijn een stuk ouder maar nog gezond. Maar voor een kat met hcm is 13 toch al een mooie leeftijd en is een levensverwachting van 16 niet realistisch. Klote blijft het natuurlijk wel.

**Geplaatst**: 05-05-20 19:41

Geplaatst: 05-05-20 19:41

Ja, mijn ouders hadden een poes met HCM en die at ook heel lastig. Ze leek het braken te associeren met eten. Pas na dwangvoeding ging ze dan weer zelf eten maar na opnieuw braken begon het niet eten steeds opnieuw. Het werd een soort neerwaartse spiraal.
Ze hebben haar toen laten inslapen omdat de kwaliteit van leven op die manier niet meer waardig voor haar was. Ze was ook veel afgevallen inderdaad. Zij was 11 geloof ik.

**Geplaatst**: 05-05-20 21:08

Re: Ervaringen met HCM - kwaliteit van leven?

Geplaatst: 05-05-20 21:08

Onze poes is op haar 7e gediagnosticeerd met hcm, ze was toen nog vrij van symptomen behalve dat ze ging hijgen bij stress (en ze had een flinke hartruis, de reden van doorverwijzen). Ze is toen overigens ook direct begonnen met fortekor en bloedverdunners.
Ze is afgelopen winter ingeslapen op 17 jarige leeftijd. Als gevolg van een levertumor.. op een hele mooie leeftijd dus eigenlijk! Altijd een glanzend, vrolijk en knuffelig katje geweest.
Ze was wel een kieskeurige eter, maar echte problemen met misselijkheid heeft ze nooit gehad. Mogelijk heeft het geholpen dat ze vrij vroeg met medicatie is begonnen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-05-20 08:57

Geplaatst door de TopicStarter : 06-05-20 08:57

Nou gisteren direct na het plaatsen van dit berichtje, toen ik weer een poging ging doen om meneer wat te laten eten, vond ik Roy zittend in een plasje.... -O-

Met een ademhalingsfrequentie van 70 per minuut en geen gehijg ofzo, maar ook geen makkelijke ademhaling.... dus meteen de DA gebeld (gesloten eigenlijk op bevrijdingsdag....) en met Roy op pad. In hetzelfde mandje naar dezelfde praktijk als waar zijn zusje nog geen 2 maanden geleden met ademhalingsproblemen is ingeslapen midden in de nacht -O-

Beetje deja-vu....

Daar aangegeven dat ik even niet zo goed weet wat ik er nu mee moet: is dit het moment waarop je even door moet pakken om hem hier doorheen te helpen waarna hij in principe nog jaren een fijn leven kan hebben? Of is de HCM sowieso iets waar weinig winst meer mee te behalen valt...en is dit juist het moment waarop je de kans hebt om er nog redelijk op tijd een eind aan te breien voordat hij een nare dood sterft...?

Nou de HCM bij Roy is dus inderdaad niet zo erg. Alleen de linkerhartspier is verdikt, (nog?) niet de kamer. En natuurlijk zeer recent helemaal doorgelicht, dat eigenlijk alles het prima doet bij hem en er geen bijzonderheden gevonden zijn.

Maar gisteren dus vocht op de longen, en dat niet willen eten nog steeds....
Omdat hij voor de rest eigenlijk helemaal gezond verklaard is en zijn HCM ook niet heel spannend lijkt te zijn... wil ik hem toch nog een laatste kans geven...dat het kwartje de goede kant op kan vallen.

Ze denken dat hij wellicht een maagzweer of iets op de longen heeft, dus daar een ontstekingsremmer en antibiotica-kuurtje voor gekregen. Ook spuitje tegen de misselijkheid, en een eetlustopwekker.

Ik heb er gemengde gevoelens bij...hoop dat het kwartje de goede kant op valt natuurlijk en dat ik hier op terug kijk als iets waarvan ik blij ben dat we het gedaan hebben, omdat Rooytje daarna nog een fijne tijd bij ons heeft gehad :+:

Maar de tijd zal het leren....

Hij heeft ook nog wat A/D met een spuitje in zijn bekje gekregen. Bij thuiskomst heeft hij zelf wat gegeten, dat was wel heel fijn $*\o/*$ En 's avonds at hij ook nog wat zelf, dus hoefde ik hem niet te dwangvoederen gelukkig....

Vannacht heeft hij lijkt het alleen maar in zijn hangmatje gelegen en niet gegeten. Heb er nog wat stukjes rosbief in gekregen. En vanochtend wilde hij niks dus heb ik hem dan maar 2 spuitjes A/D in zijn bekje gedaan en zijn vochtafdrijver....

Deze week zal er verandering moeten komen hoor...hij zal het zelf weer moeten gaan doen, als hij er geen zin meer in heeft dan trek ik de stekker er uit want dit is ook niks zo... :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-05-20 15:22

Geplaatst door de TopicStarter : 06-05-20 15:22

Nou ik heb hem zojuist in laten slapen.....

Hij hing de hele nacht en ochtend maar zo lusteloos in zijn hangmatje, met een uitstraling van "wat doe ik hier nou eigenlijk nog....". Rond het middaguur even naar buiten gelaten, heeft hij nog een poosje op zijn favoriete plekje in het ritselende groen in de zon gezeten. Daarna nog even samen in de zon gekroeld een poosje. Er kon nog een (heel) klein spinnetje af, hij vond het wel fijn-achtig, maar niet zo genietend als normaal zeg maar.

En even later zag ik hem weer met wijd opengesperde bek in zijn hangmatje zitten met weer zo'n aanval als in maart.... vlug-vlug naar DA, het werd gelukkig in de auto al snel beter, bekje dicht maar nog wel snel ademen. Daar direct gezegd dat het genoeg was geweest zo....ventje had er al anderhalve maand geen plezier meer in..... om welke reden dan ook en het is wel mooi geweest met behandelen :(:)

Dit verdient hij niet zo, dat getob....

Hij is heel rustig gegaan gelukkig, was zo weg...dus dat is een schrale troost dat het ventje rustig is gaan slapen en er verder niks meer van heeft meegekregen

Wel super zwaar küt natuurlijk want wat zal ik die Rooytje Roymans missen... maar het was echt wel klaar zo, genoeg getobt Y;(

**Geplaatst**: 06-05-20 16:48

Geplaatst: 06-05-20 16:48

Dag Rooie, helaas kon het niet anders, je hebt er alles aan gedaan, heel veel sterkte met je vriendje verliezen Y;(

**Geplaatst**: 06-05-20 16:51

Re: Ervaringen met HCM - kwaliteit van leven?

Geplaatst: 06-05-20 16:51

Ach, pmarena, wat naar. Sterkte ermee.

**Geplaatst**: 06-05-20 16:56

Re: Ervaringen met HCM - kwaliteit van leven?

Geplaatst: 06-05-20 16:56

heel veel sterkte maar ook ontzettend mijn complimenten! volgens mij ben je heel eerlijk geweest en heb je hem een kans gegeven maar niet onnodig lang gedokterd.

**Geplaatst**: 06-05-20 16:59

Re: Ervaringen met HCM - kwaliteit van leven?

Geplaatst: 06-05-20 16:59

Ik was er al bang voor..
Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 06-05-20 17:06

Re: Ervaringen met HCM - kwaliteit van leven?

Geplaatst: 06-05-20 17:06

Heel veel sterkte.
En helemaal eens met nafkedemi.

**Geplaatst**: 06-05-20 17:19

Re: Ervaringen met HCM - kwaliteit van leven?

Geplaatst: 06-05-20 17:19

Ah wat sneu, ik lees dit topic nu pas en kende deze ziekte helemaal niet.

Goed dat je hem niet langer hebt laten lijden als het toch niet beter zou worden. Heel veel sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-05-20 18:24

Geplaatst door de TopicStarter : 06-05-20 18:24

Dankjewel allemaal.... Cayenne: ja ik ook...

Ik had er al weken een slecht gevoel over, voelde hem zeker de laatste 2 weken tussen mijn vingers weg glippen....het leek overdreven gezien zijn goede beeld bij de dierenarts, maar ik ben me al weken aan het afvragen waar we Roy-tje zouden moeten begraven...Maya was simpel, onder haar boom

Had mijn gevoel maar geen gelijk gehad....verdomme.... de onmacht hè dat het niet lukt om zo'n diertje te helpen, die zorgen, het idee dat het aan jou zelf ligt of hij er wel of niet bovenop komt... alles proberen, de lekkerste hapjes....en dat het dan niet lukt....die onmacht. Dat is het ergst.... en in nog geen 2 maanden tijd allebei je katten en je oma verliezen is wel wat veel...

**Geplaatst**: 06-05-20 19:37

Re: Ervaringen met HCM - kwaliteit van leven?

Geplaatst: 06-05-20 19:37

Onmacht vreet aan je. Echt, het is killing.

**Geplaatst**: 06-05-20 19:58

Re: Ervaringen met HCM - kwaliteit van leven?

Geplaatst: 06-05-20 19:58

Heel veel sterkte! Y;(

Ik voel met je mee, heb er zo inmiddels al 3 moeten laten gaan met ook situaties als dit, je voelt je machteloos en wilt je vriendje graag helpen.

Je hebt het goed gedaan! Verdrietig voor jou maar beter voor hem.
HCM is een Russische roulette vaak, soms worden ze er oud mee maar vaker liggen ze ineens ergens dood. Je weet helaas nooit waar je aan toe bent.
Fokkers proberen het te ondervangen door hun katten te laten testen. Maar 1 test zegt nog niks, die moeten elk jaar herhaald worden want ze kunnen het ook op latere leeftijd krijgen.
Helaas zijn er ook broodfokkers die bewust met HCM blijven fokken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-05-20 20:14

Geplaatst door de TopicStarter : 06-05-20 20:14

rien10 schreef:
Onmacht vreet aan je. Echt, het is killing.

cissy schreef:
Heel veel sterkte!
Ik voel met je mee, heb er zo inmiddels al 3 moeten laten gaan met ook situaties als dit, je voelt je machteloos en wilt je vriendje graag helpen.

Ja... Ik zit er ook aardig doorheen hoor na 2 maanden zo martelen met zulke grote zorgen om die poezen.... je voelt ze wegglippen en hoopt zó dat je nog een mogelijkheid kan vinden om ze er doorheen te slepen........

Maar ik ben allang blij dat het niet zo was als een jaar of 20 geleden, met mijn katertje waarmee ik toch zeker wel een half jaar of misschien wel een jaar langs de DA aan het zeulen ben geweest om te vinden wat er toch met dat diertje loos was.... en dat ik die 's ochtends ineens met afgestorven achterlijfje vond en daar nog een tijd mee in de auto heb moeten zitten. Dat gillende geschreeuw van vreselijke pijn die hele tijd...dat vergeet je van je leven niet meer....

Nou....de rooie (niet meer zo) Stevige Staartmans hebben we zojuist begraven. Het verhaal is voorbij..... geen lief, zachtaardig en goedzakkig knuffelkatertje meer dat de hele dag achter me aan scharrelt

**Geplaatst**: 06-05-20 23:03

Re: Ervaringen met HCM - kwaliteit van leven?

Geplaatst: 06-05-20 23:03

Ach wat verdrietig

Je weet dat je het juiste hebt gedaan, in zijn belang hebt gehandeld naar wat doet het verdomd zeer hè. En als je in zo’n korte tijd zo vaak afscheid miet nemen.. Heel veel sterkte gewenst! :(:)

**Geplaatst**: 06-05-20 23:14

Re: Ervaringen met HCM - kwaliteit van leven?

Geplaatst: 06-05-20 23:14

Ik lees het topic nu pas. Wat had ik gehoopt dat het een andere afloop zou hebben. Heel veel sterkte gewenst Y;(

Je hebt de juiste beslissing genomen. Houden van is ook durven loslaten op het moment dat het nodig is.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-05-20 23:31

Geplaatst door de TopicStarter : 06-05-20 23:31

Roy-tje een paar jaar geleden:

Afbeelding

Zo lekker genietend heb ik hem de laatste weken ook niet meer zien liggen.
Altijd rechtop, dat je zag dat hij zich niet fijn voelde.....

Behalve dan eergister ochtend ineens, toen ging hij weer heerlijk over de grond liggen draaien en kroelen toen ik hem aaide, lekker met dat witte kinnetje en witte buikje omhoog gedraaid :+:

Helaas was het maar van korte duur maar ben blij dat we dat momentje nog even hebben gehad en dat ik vanochtend besloot om hem toch even lekker mee naar buiten te nemen, het zonnetje in, om even een poosje samen te kroelen. Het voelde als afscheid.... maar dat het zo snel zou gaan ineens en het een uur of 2 daarna al over zou zijn dat was toch wel even schrikken.

**Geplaatst**: 07-05-20 01:29

Re: Ervaringen met HCM - kwaliteit van leven?

Geplaatst: 07-05-20 01:29

Hoe moeilijk ook, probeer jezelf niet teveel schuldgevoel aan te praten. Je hebt het goed gedaan en echt snel gehandeld!
en het is idd rot om ze te zien wegglippen! Je wilt zo graag helpen maar bent eigenlijk gewoon machteloos. Het enige wat je dan kunt doen is het lijden zo veel mogelijk minimaliseren en dat heb je gedaan :(:)

**Geplaatst**: 07-05-20 02:01

Re: Ervaringen met HCM - kwaliteit van leven?

Geplaatst: 07-05-20 02:01

Ik wilde reageren, maar lees dat hij al ingeslapen is. Heel veel sterkte.

Voor je gevoel toch nog een ervaring.

Wij hadden een rode gedumpte kater die een hartruis had. Hij was een beetje onaardig tegen alles en iedereen toen wij hem kregen, maar werd steeds liever en rustiger.
Hij had een blaasontsteking en is daarvoor behandeld toen. Het ging tijden goed en hij was ook best fit. Begin 2019 een erge blaasontsteking weer en sinds die tijd speciaal voer waar het echt goed op ging. Hij was inmiddels van uithalen naar de liefste knuffel gegaan in 4jr tijd.

Dec 2019 was hij heel erg aan het spugen, dus we hielden het in de gaten, maar hij was verder niet ziek. Dag erop lag hij nog op de plek waar hij 's avonds was gaan liggen. Dat vertrouwde ik niet, dus de dierenarts gebeld. Ze zouden contact opnemen, want dachten al gelijk aan iets dergelijks.
Hij stond op en liep achter me aan, dus ik blij. Maar nog geen 10sec later viel zijn achterhand en sleept die voort. Hij had het niet meer, dus gelijk gebeld en de dierenarts was in de buurt ne heeft hem gelijk opgepikt en meegenomen.
Hij zei al; Dat zal HCM zijn. We waren net verhuisd, dus nieuwe dierenarts. Hij is opgenomen en aan infuus gelegd, maar prognose was slecht. Omdat het zo snel was gegaan en de dierenarts dat nog wilde proberen, gingen we ervoor.
Volgende dag was hij stabiel en leek iets op te knappen. Dag daarop belde de dierenarts dat we afscheid moesten komen nemen, omdat hij hetzelfde bleef en vanwege HCM je dan ook geen verbetering gaat krijgen meer. We kwamen aan en hij was suf, maar kroop helemaal in me.

Het was onze eerste ervaring dichtbij met HCM, maar achteraf had ik dan liever in huis gelijk ingeslapen.

Onwijs veel sterkte. Ik denk ook dat je echt geen keus had.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-05-20 09:58

Re: Ervaringen met HCM - kwaliteit van leven?

Geplaatst door de TopicStarter : 07-05-20 09:58

Bedankt...

Hier 20 jaar geleden bij ander katertje soortgelijke ervaring. Althans 2 dagen na de laatste "er is echt niks met deze kat aan de hand hoor" bij de DA, bleef hij 's ochtends op een stoel liggen. En toen ik zijn voorpootjes pakte....blubberde zijn achterlijf er zó achteraan. Hele achterlijf koud en wit en verlamd.

En vreselijk, vréselijk gillen en schreeuwen van de pijn, onafgebroken 20km in de auto omdat het zaterdag was...wat heeft dat dier geleden....

Ze wilden daar ook nog wel wat proberen maar heb toen ook gezegd: maak er alsjeblieft zo snel mogelijk een eind aan...want wat was dat gruwelijk zeg. Het klinkt zo alsof hij bij jou niet zo aan het schreeuwen was gelukkig...? Sowieso wel fijn dat hij het bij jullie nog goed heeft gehad

Pfffft ik ben echt in rouw nu, merk dat ik nu ook pas rouw om Maya ook want daar had ik de kans niet voor joh, toen kwam Roy er direct overheen met zijn hartaanval en zorgen over hoe het met ging / hoe hem op de rit te krijgen.... bleh ik mis de knuffelkater...dat is toch altijd rustgevend / troostend hè als zo'n rode huisvriend bij je komt liggen knorren met dat mooie lieve snoetje :+:

**Geplaatst**: 07-05-20 10:27

Re: Ervaringen met HCM - kwaliteit van leven?

Geplaatst: 07-05-20 10:27

Wat heftig voor je, zo snel je poezenvrienden achter elkaar te moeten missen. Ik kende de ziekte niet, dan gaat alles eigenlijk toch nog heel snel. Je hebt de juiste keuze gemaakt voor hem, maar het blijft natuurlijk altijd een rotgevoel. Heel veel sterkte.