Ze had een bloedsuikerwaarde van 523 en slechte bloedwaardes. Ontstoken lever en ontstoken altvleesklier.
Woensdag rond 5 uur kon ik haar bezoeken.
Nog voordat ik amy had gezien zei de dierenarts, ik geef haar 1 dag reageerd ze niet is het voorbij.
En toen amy mij zag begon ze per direct te kwispelen en wou ze graag mee.
Maar ze moest natuurlijk nog blijven.
Donderdag ochtend rond 8 uur gebeld, ja ze leeft nog we gaan zo wat te eten voor haar maken(ze weigerde eten aan te nemen, wat ze vaker doet bij vreemden).
Rond 5 uur kon ik weer naar haar toe.
Ik had haar dochter als ondersteuning meegebracht. In de hoop dat ze haar strijdlust om te leven zou vinden.
Haar bloedsuikerwaarde was donderdag middag 426.
Gelukkig kent mijn zusje 1 van de assistentes en ca 2 uur nadat ik er was hadden ze nog een x gemeten en was deze gezakt naar 350.
Vrijdag ochtend weer gebeld, de dierenarts klonk redelijk positief.
En zei ja we gaan straks nog een bloedbeeld maken komt u vanmiddag maar weer.
En toen was het 5 uur, mijn zusje zou ook komen maar die had een beetje vertraging
Ik had bailey weer meegenomen als ondersteuning.
En nog voordat ik amy had gezien zei de dierenarts, de bloedwaardes zijn zo slecht het advies is inslapen.
Ook op station ligt ze maar te liggen. Ze weigert te eten...
En toen werd amy door een assistente naar de behandelkamer gebracht, amy zag ons en begon te kwispelen.
Per direct sprong de dierenarts op, haalde 2 schaaltjes voer om te kijken of ze zou eten. En ze vrat alsof ze uitgehongerd was.
Dus nee niet inslapen dat kan niet ze wil eten dus ook leven.
Neem haar mee naar huis, voer haar kleine beetjes
Hou in de gaten hoe ze het doet en kom morgen ochtend weer.
De nacht is ze redelijk door gekomen, ja je merkt dat ze ziek is.
Maar ze is wel tevreden.

Onderweg mee naar huis

Een foto van vorige jaar, links bailey rechts amy.
Typisch jut en jul het zijn moeder en dochter
Dus wie draait net als mij zijn duimen kapot en hoopt op een wonder