Geplaatst Ik wil eerst en vooral duidelijk maken dat het geen topic is om tips te zoeken (die heb ik al eerder gemaakt), ik heb alle tips en boekjes gezien, overwogen, geprobeerd, geëvalueerd en wil nu graag een verslagje bijhouden van deze specifieke behandeling die wij gaan proberen.
En waarschuwing: ik kan niet kort samenvatten.
Back to business en ik zal hem eerst even voorstellen;
Murphy is de knapste Engelse Cocker van België, officieel verkozen door mezelf en 4 andere juryleden bij mij thuis. Hij zou +/- 9 jaar moeten zijn nu maar precies weten we het niet, ik heb hem 4 jaar geleden (wat gaat de tijd snel!) uit het asiel gehaald en daar werd hij destijds geschat op 5 jaar.
Waar wij helaas niet over geïnformeerd werden bij adoptie was een stevige oorontsteking. We kwamen er vrij snel achter door een geur die je achterover sloeg en zijn gelijk de behandeling begonnen bij onze vaste DA. Kregen wat smeerseltjes mee en druppels maar dat heeft niet geholpen. Dus wij gingen voor een second opinion. Naar een andere DA die ook dermatoloog was voor dieren, en daarbij nog eens een super aardige man.
Er werd gelijk kweek genomen en hier kwamen 2 verschillende bacterie-soorten uit. Ik weet nog maar van eentje de naam omdat hij deze nog steeds heeft, dat was pseudomona (zeg ik dat goed?).
Dus behandeling gestart en 1 van de twee bacteriën hebben we succesvol kunnen uitroeien
De andere was helaas hardnekkiger. We bleven proberen, zalfjes, druppels, spoelen etc.. Ondertussen waren we wel al een jaar verder, om even een tijdsbesef te geven. Steeds als het onder controle leek en Murphy weer zijn vrolijke zelf werd, werden wij terug met onze voeten op de grond gezet. Tot het punt dat hij zijn oor niet meer optilde en altijd met een scheef hoofd liep. Toen is hij de eerste keer onder verdoving uitgespoeld. Hier is toen een graszaad uitgehaald.Blij dat we eindelijk een oorzaak hadden gingen wij vol goede moed de nabehandeling in. Wat een tegenvaller zeg, blijkt dat ieniemie grasding ervoor gezorgd te hebben dat de oorontsteking chronisch was geworden.
In deze periode zaten wij elke 2 weken bij de DA voor controle. Zal het tellen even gemakkelijker maken, dat is +/- 25 keer per jaar
Natuurlijk, als wij ook maar het idee hadden dat het niks uithaalde hadden we omgeschakeld maar er waren wel degelijk perioden van weken/maanden dat het echt goed ging! En zo waren we al snel 3 jaar verder waar het niet weg was, maar wel onder controle leek. Hij was ook weer vrolijk.
Maar steeds kwam het terug. In dit laatste jaar ben ik weer gaan aanmodderen en heb ik vanalles geprobeerd. Niet dat ik het mezelf kwalijk neem, ik wilde echt alle opties overwegen en proberen, maar het punt blijft dat hij nog steeds last heeft en niks heeft geholpen. Hij ging op dieet, kreeg ander voer, kreeg vers voer en dan weer hypo-allergeen voer, verschillende dierenartsen en ook verschillende soorten dierenartsen of specialisten, er heeft zelfs een heel lieve mevrouw voor hem gebeden. En het hielp wel hoor! Maar het ging nooit weg en bleef terug komen.
Vandaag ging ik weer terug. Ik wil dit niet voor hem.
Dus vandaag ging ik terug op controle. Om maar kort af te sluiten;
wij maakten vandaag een afspraak voor een derde spoeling onder volledige narcose aanstaande maandag. Dit om het gebied zo zuiver mogelijk te krijgen. Hij krijgt deze week cortisone om zo veel mogelijk zwelling weg te nemen zodat wij na de spoeling maandag een afspraak kunnen maken voor een operatie. Nee, voor de operatie. Zijn gehoorgang en middenoor zullen worden weggehaald en het ook wordt aan dicht gemaakt.
Indien succesvol zorgt deze operatie er voor dat hij nooit meer last zal krijgen van dit oor (zijn ander oor is overigens helemaal gezond). Hij zal weer kunnen zwemmen en rollen zonder bang te zijn voor viezigheid er in en hij is nog 'jong' genoeg om nog goed wat jaartjes mee te kunnen.
De risico's zijn echter dat er weefsel blijft zitten in het middenoor waar ontstekingen in kunnen komen en dat is erg gevaarlijk want dan zou het gedaan zijn.
Voor mij weegt dit risico niet op tegen zijn huidige levenskwaliteit en ik ben vastberaden dit te proberen. Zoals het nu gaat kan het ook niet verder.
Ik wil dus vanaf het begin dit hele proces bijhouden hier voor wie mogelijks hetzelfde ervaart of tegenkomt, hopelijk met een happy end! Na de miserie die hij al heeft gehad verdient hij dit gewoon zo hard
Dus met tegelijk een bang hart en goede hoop start hier dag 1 van het dagboek.
Dag 1: Murphy speelt zijn pilletjes zonder lekkers ook gewoon naar binnen
Gevolg van de pillen kan zijn dat hij veel eet, drinkt en dus ook veel zal plassen. Dat is normaal.
Moest het overdreven worden, mag ik de dosis van 1 pil verlagen naar een halve.
Off we go! Fingers crossed.
Zijn neus werkt nog prima dus koekjes vindt ie toch wel 
Maar wij hebben zo'n muilkorfje van stof en hij laat het zich gewoon doen allemaal. Ik moet hem ondertussen wel de kamer bij de DA in dragen want hij wilt niet meer naar binnen, can't blame him 
