Eigenlijk 2, de eerste is geboren op stal, van de zwerfpoes die ik destijds op stal had opgevangen en waarvan ik 5 maanden later een nestje kittens in de hooibak had liggen. Een daarvan heb ik zelf gehouden. Dat is Jantje.

Afgelopen augustus waren mijn vriend en ik op vakantie in Kroatië. De zwerfkatten op vakantie vind ik altijd heel gezellig, en meestal gaat het me goed af, want vaak zien ze er helemaal niet slecht uit. Maar ik Kroatië schrok ik van de toestand van vele katten. Ze waren daar echt mager, de bevolking had het daar echt niet op ze. Katten kwamen ook echt schooien aan tafel tijdens het uiteten.
Gelukkig waren er mensen die wel om ze gaven, zo ook een restaurant waar een poes 5 kittens had gekregen. Dat restaurant is vanaf toen voor de poes gaan zorgen.
Zoveel geluk had (inmiddels) ons katje niet. De eerste avond in ons huisje zag ik hem al lopen, maar doodsbang voor mensen. Hij wilde niet komen en liep door. Eigenlijk vond ik zo'n witte kat toch ook niet zo mooi

De volgende avond zag ik hem weer en hij durfde na een half uurtje toch dichter in de buurt te komen. Hij zag er echt heel slecht uit en ik besloot hem ons restje eten te geven. Erg slim natuurlijk, de kat week daardoor niet meer van mijn zijde.

Elke keer als wij van een dagje weg terug kwamen lag hij trouw op ons te wachten. Ik kreeg het er steeds moeilijker mee, want ja, we moesten over een week naar huis. En vanaf dan zou hij wachten op niemand.

Ik had al wat gezocht en besloten dat we het hierbij moesten laten en we hem niet mee konden nemen naar Nederland. Mijn vriend had er echter minder vrede mee en begon uit te zoeken hoe we het toch konden proberen. Daarbij zijn we in contact gekomen met een Nederlandse stichting. Stichting Idemo. Zij hebben ons geholpen en kenden mensen in Kroatie die ons daar konden helpen. In een grote shoppingmall een reismandje gekocht, en vervolgens de kat meegenomen naar de dierenarts voor een gezondheidscheck, paspoort, inenting en chip. Hij bleek verder gezond alleen zwaar vermagerd, waardoor we toen echte kattenbrokjes gekocht hebben. En een tuigje, voor extra zekerheid in het koffertje tijdens de vlucht.

Na de dierenarts mocht hij niet meer naar buiten tot vertrek, vanwege de kans op weglopen na de ervaring bij de dierenarts. Dit bleek echter niet mogelijk, hij haatte het om binnen te zijn en hebben de gok genomen om hem buiten te laten. Maar ook toen was hij niet meer weg te slaan.


Nadat we ook bij transavia hadden aangegeven met een kat naar huis te reizen, was alles geregeld en kon de reis beginnen!


De hele vlucht geen kat aan gehad. Zo lief, zo gerust dat hij de hele weg heeft liggen slapen. Het cabine personeel vond het geweldig om met een kat te vliegen, ze kwamen regelmatig vragen hoe het ging en de mensen om ons heen konden het ook erg waarderen. Nadat we geland zijn hebben we hem heel even uit het mandje gehaald om te lopen, maar hij bleef toch echt liever in het mandje. Na een paar uur thuis te zijn aangekomen heeft hij 3 dagen bij moeten komen. Hij heeft geslapen voor het leven en er was weinig beweging in te krijgen.


In de weken die volgde werd hij steeds meer kat. Hij at goed, werd groter en ging naar onze eigen DA. Daar werd hij gecastreerd (omdat Jantje een poes is, en de twee katten van mijn moeder ook) en om te kijken of hij echt wel zo gezond was als dat ze in Kroatië zeiden.


Inmiddels is hij echt kat. Hij speelt, sloopt en is echt een boef. Een Draakje dus. Zoals hij ook heet. Draca \(draga) betekend in het Kroatisch lief. Hij is echt de koning te rijk, geniet van zijn leven en is echt heel gelukkig. Inmiddels ook een buikje waar je U tegen zegt, echt hollands welvaren dus. Ook met onze 3 poezen gaat het heel goed. Met Jantje gaat spelen steeds beter. Jantje heeft een groeiachterstand waardoor ze heel klein is, Jantje is (was) én kater, en veel groter, dus soms snapt ze spelen nog niet helemaal. Met de 2 oudere gaat het ook goed, zij zijn heel lief voor elkaar.
Ik ben nog elke dag blij dat we hem hebben meegenomen



