Het betreft mijn Jack Russel van 13 jaar oud. Zijn hele leven al bij mij. Heeft al een ernstige buikvliesonsteking en hernia overleeft. Maar nu gaat het helaas helemaal niet goed met mijn kameraadje. En niet eens zozeer lichamelijk, maar dan wel geestelijk. Hij is volgens mij aan het dementeren. Is vaak angstig. Wanneer ik niet thuis ben zit hij vaak te rillen op de wc of de meterkast, hier kiest hij zelf voor. Wanneer ik thuis ben is hij helemaal op mij gericht maar rilt ie vaak ook. Hij loopt weg zodra hij de kans krijgt. Wil ook vaak naar het wandelen niet mee naar huis (ik ben sinds 2 jaar verhuist en het lijkt alsof ie niet weet dat we daar wonen), hij hijgt snel wanneer we wandelen, kortom, mijn maatje is psychisch volgens mij aan het nalaten.
Nu gaan we eind deze week op vakantie en helaas kan mijn hondje niet mee. Ik heb voor hem opvang geregeld. Maar nu vindt mijn omgeving steeds vaker dat ik hem moet laten gaan. Ik vind hem hier fysiek nog te goed voor, maarja mentaal. Ik weet het gewoon niet. Hij is er al zolang en ik ben bang dat ik hem te kort doe wanneer ik er nu een einde aan maak. Anderzijds voelt het unfair om hem in deze staat ergens anders onder te brengen. De vakantie annuleren is met kinderen die zich erop hebben verheugd ook geen optie. Pffff....

Momenteel geef ik hem Cholodin voor zijn klachten.