
Vroeger zelf altijd honden gehad toen ik opgroeide, vriendlief geen enkel beest gehad in zijn volledige jeugd.
Toen we elkaar ontmoetten had ik zelf twee katten en twee cavia's, maar heb deze door de tijd heen met veel verdriet weg moeten doen omdat mijn vriend hier extreem allergisch voor was. Ook met onderzoeken, medicatie en aanpassingen ( cavia's buiten) was het onhoudbaar.
Gelukkig heb ik alles bij familie en vrienden kunnen herplaatsen en hoor ik nog regelmatig nog wat van ze.
Sinds twee jaar merk ik dat ik het echt niet leuk vind in huis, het is een dooie boel zeg maar. Mijn 1,20 grote aquarium is tof, maar fishy fishies zijn niet zo aaibaar

Nu heb ik door de tijd heen al pogingen gedaan om een hondje te krijgen, maar dit liep altijd spaak bij mijn vriend. Die zag er weinig meerwaarde in.
Door de onderzoeken weten we bijna zeker dat hij niet allergisch is voor honden, hij heeft zijn Allergieën via zijn vaders kant, en die plus opa hadden alle allergieën die mijn vriend ook had, BEHALVE voor honden. Toen dit ook uit de testen kwam bij mijn vriend was ik in ieder geval wat positiever.
Na weer een waanzinnig leuk hondje te hebben gezien en een lang lang gesprek, hebben we een deal gesloten; als we zouden starten met een leenhondje, konden we bekijken of het iets voor ons is. Er zit natuurlijk veel verantwoordelijkheid aan vast, en vriendlief wilde exact weten wat zo'n diertje zou inhouden.
Nou.. Zo gezegd.. Zo gedaan

We hebben sinds zaterdag Romy in huis

Romy mogen we een weekje lenen om dit allemaal te gaan bekijken, van daaruit gaan we dus de keuze maken of we wel of geen hond gaan nemen. Tot nu toe vinden we het dikke pret, ze kijkt blij mee naar de tv, we wandelen en spelen veel, en vriendlief tracht haar kunstjes te leren die ze niet opvolgt

Ik ben dus eigenlijk reuze benieuwd hoe jullie tot een hond zijn gekomen? Als ik zie wat een proces het hier al maakt ( al twee jaar speelt dit) en hoeveel we over dingen nadenken, dan zal dit vast bij anderen ook deels zo zijn geweest?