
Mijn Aussie van bijna een jaar is echt vreselijk in combinatie met mijn paard. Hij is vanaf 8 weken mee geweest en de eerste drie/vier maanden ging het heel erg goed. Er is wel een keer een paard op zijn poot gaan staan waar hij flink last van had, maar zelfs daarna was hij nog altijd super lief en braaf op stal en niet bang voor de paarden.
Helaas is het daarna steeds slechter gegaan. Wolf is van zichzelf heel vocaal, wat betekent dat hij veel piept, jankt, keft etc. In het dagelijks leven helemaal niet erg, het is zijn manier van communiceren en het hoort bij hem. Hij piept, jankt, huilt een keertje als hem iets niet bevalt, als hij opgewonden is, enthousiast is etc en is daarna weer stil.
Bij de paarden weet hij echter van geen ophouden. Hij blijft janken, piepen en andere gekke geluiden maken. Dit is vooral als hij even moet zitten als ik mijn paard poets oid of als hij met mijn paard en mij mee moet lopen. Maar het kan ook op andere momenten zijn, als we naar de stal toelopen, ik mijn spullen uit de zadelkast moet halen etc.
Hij is hierin niet te corrigeren en ik weet eigenlijk nog steeds niet of hij nou weet dat het niet mag. Als hij het weet heeft hij schijt, want hij doet het lekker toch

Ook als ik op het paard zit en hij moet in de kantine blijven met mijn zusje zit hij heel de tijd te piepen, omdat hij dan naar mij toe wil.
Ik heb alles geprobeerd, corrigeren, negeren, belonen als hij stil is, maar het werkt allemaal niet. Het is ook niet handig dat ik vaak ook nog mijn paard in de hand heb, dus dat ik niet volledig op de hond kan concenteren.
Ik sta op een hele grote stal, dus ik ben niet de enige die er last van heeft. Denk er nu over na een gedragstherapeut er bij te halen, maar ik was benieuwd of hier nog iemand dit herkent of er een zienswijze over heeft.
Het is trouwens wel een hele lieve hond, wel wat neurotisch en soms onzeker en nerveus. Maar zoals op stal gedraagt (misdraagt) hij zich nergens...