Geplaatst 
Gisteravond merkte ik vrij plots dat hij enorme tandpijn had. Hij klapperde met zijn tanden, hield zijn bek strak achterover naar een kant met als gevolg dat hij soms achterover viel, doordat hij zijn evenwicht niet meer kon houden. Dat vond ik een spoedgeval, dus ik heb de beste dierenarts in de omgeving gebeld (in België) en daar konden we gelukkig terecht.
Hij heeft inmiddels niet veel tanden meer - op zijn boven- en onder hoektanden en wat kiesjes na - en de conclusie is dat zijn gebit rot is. De enige optie is om al zijn tanden te trekken, zodat zijn bek kan helen, bacteriën geen kans meer krijgen en zijn bek weer tot rust kan komen. De dierenarts heeft hem gewogen (hij schatte hem een kleine 3 kilo, maar meneer woog op de weegschaal toch maar mooi 4,2 kilo!), naar zijn hart geluisterd (hij heeft een klein hartruisje, maar niets ernstigs) en hij heeft voor zover de dierenarts kon voelen, geen abcessen of tumoren in zijn bek. Hij heeft hem twee injecties gegeven als pijnstilling en ontstekingsremmer en heeft medicatie meegegeven. Ik heb direct een afspraak gemaakt om zijn gebit te laten behandelen en dat gaat dus morgenochtend gebeuren..
En ik ben bang. En trots op het kleine, dappere ventje. Dat vooral.
Maar ik? Ik vind het doodeng. En ik ben bang. Komt hij er doorheen? Ontwaakt hij uit de narcose? Komt het goed? Gaat z'n bekje weer genezen? Is hij nog steeds dezelfde na de operatie, even vrolijk en enthousiast, maar bovenal zónder pijn?
Ik blijf mezelf maar gek maken, maar een zin blijft maar hangen.. Elke onbekende weg die volgt, is de juiste. Ik hou van hem, hij is mijn beste vriendje en hij mag niet langer pijn hebben.
Duimen jullie alsjeblieft mee voor hem?
Dankjewel daarvoor. 
en we hebben er verder geen problemen meer mee gehad. DA vertelde ons dat zelfs een hond die net een enorme tumor uit zijn bek had laten verwijderen, vrijwel direct na de operatie weer harde brokken begon te eten. Dieren zijn wat dat betreft heel sterk.