Geplaatst Ik wil het gewoon even van me afschrijven en vragen wat jullie in deze situatie zouden doen.
11 jaar geleden kreeg ik een kitten, toen ik samen ging wonen 7 jaar geleden is deze met mij mee gegaan.
Het is altijd wel een buiten kat geweest maar ze kwam altijd terug thuis, tot ongeveer een jaar geleden. Ze bleef vaker weg van huis, vaak kwam ze 's nachts binnen en was ze overdag weg, wij dachten dat dit zou komen omdat we ondertussen 2 jonge kindjes hebben en dat het na een tijdje wel goed zou komen.
Maar een paar maanden later bleef ze echter weg, wij hebben maanden lang alles afgezocht, alle asiels afgebeld en de kat aangemeld op amivedi.
Al die tijd geen teken van leven en wij vreesde het ergste.
Tot de dag van vandaag keek ik nog regelmatig op de site van de asiels in de buurt, en kreeg ik regelmatig de vraag van mijn oudste (inmiddels 4) Waar is Moosje nou?
Vorige week kon ik niet slapen, 's nachts om 3.30 kijk ik uit mijn raam en ik dacht even dat ik gek werd..
Was dat nou onze Moosje op de schuur?!! Raam open gedaan en geroepen, poes keek wel maar liep even later weer weg. Het bleef malen in mijn hoofd.
Vanavond wilde de kleine man een rondje op zijn fiets, komen we in de buurt hier achter en wie zit daar op de stoep met een andere kat? Juist, onze Moos. In de buurt waar we uren en uren aan het zoeken zijn geweest.
Ik kon haar aanhalen, ze zag er heel goed uit. Té goed voor een kat die al maanden rond zwerft.
Net op dat moment komt er iemand uit het huis waar ze voor op de stoep zit, ik vroeg of zde mevrouw daar woonde maar dat niet. Ik vertel dat dit de kat is die wij al zo lang kwijt zijn. De vrouw was ontzettend aardig en belt aan bij het huis waar ze niet uit komt. Komt een andere vrouw naar buiten die ik het verhaal vertel.
Wat blijkt.. Onze poes loopt daar al een jaar rond en is daarna blijven plakken, de overburen van deze mevrouw zijn haar gaan voeren, niet alleen onze poes maar zo lopen er nog een aantal katten daar rond.
Mensen zijn nu op vakantie en komen pas over 3 weken thuis.
Ondertussen komt de buurman van deze mevrouw naar buiten, die krijgt het verhaal te horen en laat weten dat hij het geen goed plan vind dat ik dat kat meeneem.. Dat is sneu voor de mensen die haar al die tijd al voeren en nu op vakantie zijn.
Euh sorry maar ik heb die kat al 11 jaar, wij hebben al die maanden alles er aan gedaan om haar terug te krijgen, dat iemand ongevraagd mijn kat gaat voeren waardoor die daar blijft plakken is niet mijn schuld.
De 2 vrouwen waren het met mij eens, de poes moest mee terug naar huis.
Dus ik heb haar meegenomen, ze was even een beetje op haar hoede maar leek zich wel meteen weer thuis te voelen. Kind dolgelukkig..
Een 3 kwartier later staat de mevrouw aan de deur, helemaal in de stress, een van de andere katten staat aan haar raam te krabben en is de onze nu aan het zoeken en ze had de mensen gesproken die haar hadden verzorgd en die willen dat ze (voor nu?) terug komt.
Probeerde haar eerst uit te leggen dat mijn andere kat en zij elkaar nu ook al weer gezien hebben en ik bang ben dat hij ook weer gaat zoeken als ze nu weer weg is. Daarbij voelt ze zich meteen weer op haar gemak thuis en is mijn zoontje dolblij dat ze er weer is, en ikzelf ook. De dame die al 11 jaar in mijn leven is..
En toch... toch heb ik haar uiteindelijk meegegeven. Ik voel me stom en waardeloos. Is ze eindelijk terug en ik geef haar toch weer mee, en waarom?
Omdat ik medelijden had met deze mevrouw, het kwam op mij over dat de buurman van eerder in het verhaal er iets mee te maken had. Ik had al geen goed gevoel bij deze man.
Mijn hoop is dat ze straks uit zichzelf terug komt nu ze weer binnen is geweest.
Net ook de wind van voren gehad van mijn man, die is ontzettend boos dat ik haar weer heb meegegeven, en terecht.
En eigenlijk ben ik gewoon ontzettend boos op deze mensen, Als er een kat komt aanlopen geef je hem op als gevonden. Je kunt geen vreemde kat gaan voeren als je nog wil dat ie weer terug naar zijn huis gaat.
En dat ze nu 3 weken op vakantie zijn is niet mijn probleem, eveneens de kat die zo aan haar gehecht is. Die word misschien ook nog steeds gemist door zijn baas.
Ik denk dat ik morgen terug loop en het telefoonnummer van die mensen vraag.
Het is natuurlijk mijn kat en als ik haar meeneem neem ik haar mee, simpel.
Mijn zoontje is alweer intens verdrietig, voor de 2de keer 'zijn' poes kwijt.
Het verhaal is een stuk langer geworden als verwacht, sorry daarvoor.
