Geplaatst 
Vanaf zondag had ze diarree en gaf ze over, nu heeft ze dit wel vaker, en ze was verder nog wel actief (spelen enz), maar we maakten toch maar een afspraak met de DA voor maandag. Die ochtend takelde ze zo snel af dat mijn ouders eerder met haar naar de DA geweest zijn, ze was in shock en extreem uitgedroogd. Na 3 prikken en uren aan het infuus knapte ze weer op, ik was ondertussen ook bij haar, ben zo snel als ik kon weggaan uit school.
Gisteravond leek ze weer op te knappen, ze tilde haar hoofdje op en was echt actiever. Dus mocht ze mee naar huis, en eenmaal thuis ging het ook goed. Tot vannacht..
Rond half 2 begon ze om de 10 minuten enorm te janken (ze sliep bij mij op de kamer naast mijn bed), en we hebben de dierenarts gebeld. Om half 3 waren we daar, we moesten ons natuurlijk snel aankleden, en de DA ook. Onderweg had ze weer een aanval, ze maakte rare, spastische bewegingen met haar pootjes en jankte ontzettend. Eenmaal bij de DA ging ze snel achteruit, de dierenarts legde nog een infuus bij haar aan, en vertelde ons al dat ze niet wist of ze haar erdoorheen kon halen. Het infuus zat er net in toen ze naar haar hartje luisterde, en toen vertelde ze ons dat ze niets meer kon doen...
Mijn meisje, dood... Ik ben op de grond gevallen en kon alleen nog maar huilen, dit mócht gewoon niet zo zijn. Ik ben een half uur bij haar gebleven en heb haar vastgehouden, ze zag er helemaal niet dood uit, haar oogjes waren nog open, ze zag eruit alsof ze lag te rusten.
Vanaf het moment dat ze dood is tot nu heb ik alleen maar kunnen huilen, ik mis haar nu al zo ontzettend.
Haar lijkje (bah, wat klinkt dat naar
) wordt waarschijnlijk onderzocht op giftige stoffen, want de dierenarts denkt dat ze vergiftigd is. 
In mei zou Bijou 3 jaar geworden zijn...
Jeetje wat een verhaal zeg. Hoop dat de waarheid nog boven tafel komt, ondanks dat je je hondje er niet mee terugkrijgt! 
