[BB-ITP] Kaleb redt de dag, en.....de muis!!!
Gisteren ben ik jullie vergeten voor te stellen aan nog een onderdaan in mijn koningrijkje, Ansje de piepert. Een altijd trouw onderdaan die goed geïnstrueerd is. Waarschuwt altijd met een hoop gepiep als de koelkast opengaat. Voor het geval er lekkere kip uit de koelkast wordt gepakt voor mij uiteraard!
Ze ligt altijd tussen groen spul waar ze op knabbelt. Een beetje apart vind ik zelf. Maar ja het zal wel aan het verschil van stand liggen.

Deze ochtend werd ik wakker in mijn paleis, met een rommelend gevoel in mijn maagje. HONGER!!! Ik stond direct op om eens even een lekker hapje te nemen.
Maar wat schetste mijn verbazing! Mijn bakje was leeg! Hoe kon dit????????

Ik sloeg onmiddellijk groot alarm en gaf Joshua de opdracht om op de uitkijktoren te gaan zitten om de boel eens goed te overzien.

Ondertussen controleerde ik overal op een lekker hapje. Het kind had een slabbetje om, dat betekent meestal wel lekker eten. Maar helaas, er werd alleen aan mijn oortjes getrokken en er was geen eten te vinden.

Joshua sloeg ondertussen groot alarm! Hij had eten gevonden!

Helaas…..spuit 11…… Dat bakje was ook al leeg! Er lag alleen van dat groene kauwspul….daar hebben we niks aan. Hoe kan dit????

Ik moest dit toch anders aan gaan pakken….. Er zat niks anders op dan…..overleg plegen met de vijand, de harige blaffert. Op 1 voorwaarde uiteraard. Het vieze botje wilde ik niet zien tijdens het overleg.

De blaffert vertelde me over haar bakje….die zat regelmatig vol op de meest vreemde tijden. Ik stuurde direct Joshua eropaf om dit te controleren! Maar helaas, zelfs deze bakjes waren leeg.

Er zat niks anders op dan ons te verlagen tot het blafferniveau. Bedelen…..uiteraard deed ik dit niet maar heb ik Joshua daar de opdracht voor gegeven. Ik gaf hem de opdracht om op een centraal punt dichtbij de kip te gaan zitten en zijn slijmhouding aan te nemen. Maar ook dit werkte niet…..ik wist het niet meer……..

Herinneringen aan de goede oude tijd kwamen naar boven. Toen hadden we altijd lekkers, wanneer we maar wilden. Gewoon bij mama aan de tiet.

Fatamorgana’s over bakjes vol brokken en reuzenmuizen kwamen voorbij.

Ik keek televisie…..maar ook daar werd ik alleen maar hongeriger van. Het leek wel of alle poesjes in de wereld te eten hadden, behalve ik!

Joshua probeerde zelfs al vriendschap te sluiten met het stinkbot…..wat moeten we nou toch doen.

Tot ineens…..het alarmsignaal ging af! Snel renden we ons paleis in. Het signaal betekent namelijk gevaar. Er kan zomaar een vreemde binnenkomen die ons wil vastpakken en knijpen. We hoorden een hoop gerommel, en wat lag daar ineens in de kamer…..
We gingen op onderzoek uit! Dit rook lekker…… ik bleef dichtbij de zak. Dit was de bron, hier moest ik wezen.

Joshua ging ondertussen op de kast zitten bij de lege bakjes. Domme poes! Je moet juist in de buurt van de zak blijven!
