Even een quote van het hondenforum waar ik helemaal achter sta:
Citaat:
"Kruisingen zijn gezonder"
Absoluut onwaar. Ik denk dat veel mensen dat denken omdat ze ooit iets hebben gehoord over evolutie en genenpools etc., maar dat verhaal gaat helemaal niet op.
Om de sterkste nakomelingen te krijgen moeten de sterkste honden puppies krijgen. Als je het helemaal doortrekt betekent dat dat je alle honden uit de buurt optrommelt, ze op het hondenveldje samen laat leven (en zichzelf onderhouden) en dan afwacht tot de sterkste reu en sterkste teef zich manifesteren. Alleen daarvan mogen er dan puppies komen, waarvan ook nog eens een deel het niet zal redden en er wordt dan dus ook niet bijgevoerd en ingegrepen en wat dies meer zij. Als dit een aantal generaties kan gebeuren begint dat in de buurt te komen van "de natuur zijn gang laten gaan", en in theorie zou je dan de sterkste pups kweken. Het verdient alleen ethisch geen schoonheidsprijs.
Wat juist met goed stamboomonderzoek en een strenge selectie wel kan, is het "de natuur zijn gang laten gaan" zo goed mogelijk benaderen. Zonder de keiharde consequenties, maar gewoon op papier uitzoeken wie de sterkste zijn. Met het beste lijf en het beste karakter. En die dan op gecontroleerde wijze pups laten voortbrengen onder zo gunstig mogelijke omstandigheden.
Ik denk ook dat vele mensen denken dat kruisingen gezonder zijn omdat de kruisingen die ze in de praktijk zien vaak veel meer "gemiddelde" honden zijn. Een aardig deel van de kwalen komt voort uit het fokken van extremiteiten. Groter, zwaarder, te veel vel, of juist heel klein met een schedeltje waar de ogen en het gebit nauwelijks meer in passen.
Als je zo'n hond, zeker als het een niet al te best gefokt exemplaar is, afzet tegen een veel minder extreme kruising zal die kruising een aardige kans maken gezonder te zijn. Dat komt dan echter niet doordat het een kruising is, maar doordat het een heel andere hond is qua bouw.