Nadat ruim 4 jaar geleden mijn trouwe rottweiler vriendinnetje is overleden kreeg ik voor mn 15de verjaardag een nieuwe pup, En ja het werd weer een rottweiler.
Na lang zoeken kwamen een advertentie tegen van mensen in Limburg die toevallig 1 netjes rottweiler pups haden, Zou om een ongelukje gaan maar hele mooie en lieve ouders, Allebei aanwezig.
Pups hadden geen stamboom wel een belgie's papier (dit omdat de staartjes dr af waren gehaald).
Al snel afspraak gemaakt en gaan kijken en ze waren uber schattig, Helemaal verkocht en had dr 1 uit gezocht een ruitje, Hij kreeg een bandje op met zn naam dr op en we mochten hem met 9 weken ophalen.
Echter met een week of 5 werden we gebelt dat moeders de pups had verstotten en dat die van ons meteen opgehaald kon worden

En ik had me puppy, Veels te klein en veels te jong bij zn mamma vandaan.
Met 8 weken, Kreeg mn mannetje problemen doordat die zo vroeg bij zn mamma weg was had die veeel te weinig vocht en lag die op het randje van de dood, Door goede zorg en een goede dierenarts kwam die dr boven op.
Omdat wij ervaring hebben met rottweilers, weten we ook dat je ze echt consekwent moet opvoeden, Dus elke zondag stond ik trouw op curses en nog steeds

Oke tot het punt komend: Hij was ongeveer anderhalf jaar toen mn zus en ik door het winkelcentrum met hem liepen en we ruzzie kregen met een andere man, Hij heeft mijn zus een klap gegeven en die hond sprong er tussen en heeft die man weg geduwt bij dr, Mijn zus woonde toen al niet meer bij ons thuis en nu nog steeds niet, Vlak daarna is die door mijn on oplettendheid ontsnapt uit de tuin en hebben we hem na 4 uur terug gevonden door hulp van de dierenambulance, Hij was in een dorp hier ongeveer een uur vandaan gevonden, Waarschijnlijk met andere mensen mee gelopen.
En sinds die 2 gebeurtenissen is mn "lieve kleine" man een drama hond geworden.
Als we met hem wandelen , Valt hij mensen aan als het hem niet bevalt of als mensen te dicht bij komen, Als meneer los loopt is dr niets aan de hand, Maar aan de riem is het een drama.
Een haltie werkt niet daar word die helemaal agresief op, En een muilkorf vind ik echt zielig.
Het punt is dus dat ik zo bang ben voor zn gedrag dat ik niet meer met hem durf te wandelen, K ben heel bang dat hij iemand bijt ofzo, Mn moeder laat hem nu elke keer uit en die weet gelukkig presies hoe ze hem rustig moet krijgen in zo'n situatie. En ze kan hem heeel goed aan.
Maar ik wil ok heeel graag weer met MIJN hond wandelen, Binnen in huis is onze band super maar eenmaal buiten die poort wil hij mij te erg beschermen en schiet ik al in de stress als dr een auto aan komt. (die wilt die ook weleens aanvliegen).
K zit nog steeds op training met hem, En hij luisterd perfect!
Maar hij is te bescherment, We hebben al een gedrags trainer gehad een weekend en bij die mevrouw en mn moeder ging het goed maar zodra ik hem pakte wou die zelfs mn moeder aanvallen aan de riem.
Net ging ik met mn moeder mee en had ik ons andere hondje en mn moeder vroeg of ik het met hem wou proberen en dat wou ik wel, Meneer zat een kat en ik kreeg hem weer normaal rustig, Toen kwam dr een vrouwtje uit de buurt en die begon allemaal comentaar te geven tegen mij hoe ik die hond beet moet houden en toen raakte in helemaal in paniek en heb ik hem snel aan mn moeder geven, Mensen verklaren me echt voor gek dat ik bang voor hem ben omdat die binnen zo lief is, Maar buiten een draak.
Iemand tips om me minder onzeker te maken?
Moest het echt even van me afschijven sorry!!
Owh misschien wel handig inmiddels in meneer in decembr al 4 geworden en is die al vanaf zn 1ste jaar ongeveer geen "echte" man meer.
Edit; iets belangrijks vergeten: Fokkers bleken achteraf broodfokkers te zijn, Ging helemaal niet om een ongelukje en paps was zo aggresief als de neten en mamma al helemaal, Wij hebben een andere pappa te zien gehad toen we daar waren!