Wat ik daar zag, ik schrok me een ongeluk! 2 dode konijntjes, althans, dat dacht ik. één van de twee leefde nog! Hij ademde zachtjes, ik pakte hem op en zijn kopje hing, zijn oogjes waren groot. Hij begon te stuiptrekken, en werd weer rustig. Hij leefde nog.
Ik rende zo hard ik kon naar boven om mijn moeder te roepen dat we met spoed naar de dierenarts moesten, daarna belde ik de dierenarts op. We konden meteen terecht.
We stapten in de auto, ik met het konijntje op schoot. Normaal lijkt zo'n ritje naar de dierenarts heel snel te gaan, maar op zo'n moment lijkt het of alles tegen zit.
Plotseling piepte het konijn heel hard! Het begon naar adem te happen, het stikte.
Het begon te stuiptrekken, ik had het stevig tegen me aangedrukt, we hadden samen gevochten maar het was al te laat.
We zijn terug omgedraaid, de andere konijnen waren nog zo actief als altijd, kerngezond zagen ze eruit, maar toch maar eventjes naar de dierenarts. De beessies werden steeds slapper en hadden een ondertemperatuur.
En daar, op de tafel bij de dierenarts, begon weer een konijntje aan zijn reis richting het volgende leven. Stuiptrekken, hij sloeg op hol. Zijn koppie hing, maar hij ademde nog, dus legde ik hem bij zijn moeder. Zijn lieve krachtige moeder.
Ook dat lieve bolletje, blies zijn laatste adem uit. Onder zijn moeders koppie.
Mensen zeggen altijd, dat het heel romantisch is, wanneer iets in je armen overlijdt. De mooiste manier.. Nou geloof mij, het is het pijnlijkste wat je kunt meemaken. Mijn handen voelden als verlamd, en later mijn armen en schouders, want daar is dat beessie dood gegaan, daar eindigde het vechten..
Het verhaal begon met 5 baby's, en een moeder. Het is ongelofelijk, hoe snel die 5 in een 2 kan veranderen. De overige 2 hebben slechts een kleine overlevings kans, minimaal eigenlijk. En ook voor de moeder vreest de dierenarts het ergste, maar ik niet.. Ik geef de hoop niet op!
Ze probeerden zo te vechten, hun tijd was nog lang niet gekomen.
Klik hier voor de foto's van alle 5 van mijn baby's:
