Geplaatst Wat ik met dit topic wil bereiken weet ik nog niet geheel. Ik wil het even van mij afschrijven, mijn hoofd even helder krijgen. Want op dit moment ben ik volledig blanco en weet ik even niet meer waar ik goed aan doe. Wat ik wel weet is dat deze zes weken mijn onderbuikgevoel steeds sterker wordt en niet ten goede.
Anemie = bloedarmoede
HCT = hematocriet
RTC = reticulocyten --> voorlopers rode bloedcellen
Anaplasmose = tekenziekte
We zitten sinds eind mei, ongeveer een week of 6, in een flinke rollercoaster die op en neer blijft gaan. Jip, Australian Shepherd van 4,5 jaar werd eind mei ineens flink ziek. Klachten zoals benauwdheid, veel plassen, veel drinken, overmatig kwijlen, sloom/traag/weinig energie, reutelende ademhaling, stijfheid/kreupelheid en hoge koorts. We zijn naar onze eigen dierenarts geweest tot drie keer toe die week, waarna we door gegaan zijn naar de kliniek in Roosendaal (Visdonk). Daar is Jip vijf dagen opgenomen geweest, waarbij er een Anaplasmose en anemie geconstateerd waren. Er is een buikecho gemaakt waarop geen bijzonderheden te zien waren. Hij mocht naar huis met AB en afbouwschema voor de prednison omdat de Coombs test negatief terug kwam. Wel met opvolging eind die week van het HCT vanwege de anemie.
De anemie bleef helaas dalen en rond 11 juni kon Jip terug opgenomen worden in de kliniek voor een spoed bloedtransfusie. Daarnaast is er een beenmergbiopt genomen en zijn blaas is aangeprikt. Na drie dagen mocht hij weer mee terug naar huis. Afgelopen week hadden we na weer wat daling een lichte stijging in zijn HCT/RTC waardes. Zijn gedrag liet ook vooruitgang zien, hij werd weer speels, deed dingen die hij voor hij ziek werd weer en wilde mee op wandeling. Daarnaast was de uitslag van het beenmergbiopt binnen, waarin mogelijk afwijkende cellen gevonden waren die mogelijk zouden duiden op een variant van Leukemie. Zo kwam de oncoloog in beeld, maar zij is er niet van overtuigd dat leukemie de oorzaak is. Zijn andere waardes blijven stabiel, terwijl de HCT, RTC dat niet zijn. Ze vind Jip een bijzondere hond, dat hij nog rond loopt met een HCT van 13, waardoor zij zou gaan overleggen met specialisten in Gent. Er is een extra beenmerg onderzoek aangevraagd; immunohistochemie; uitslag is wel binnen maar nog niet besproken. Hij staat nog steeds op 1x daags 20 mg prednison, wat uit in enorm steel- en jat gedrag als het op eten aankomt.
Tot afgelopen weekend.
Hij liet flinke achteruitgang zien. Hij wilde na plassen/poepen terug naar binnen en sliep dan weer verder. Daarnaast maakte hij vreemde geluiden bij het ademhalen als hij plat lag, maar ook als hij eet en de etensbak staat op de grond dan maakt hij een snurkend/knorrend geluid. Vanavond zijn we weer voor bloedafname geweest en het is terug foute boel. De HCT is gedaald naar 11.9 en de RTC heeft een fikse daling gehad van 106 naar 25 vandaag. Morgenochtend ga ik overleggen met de oncoloog en de kliniek, want dat er op hele korte termijn iets moet gebeuren is overduidelijk.
En nu? Ik weet het echt niet meer. Ga ik hem nog een bloedtransfusie aan doen om 'tijd te winnen' om de oorzaak te achterhalen? Halen we hem eens volledig door de scan heen om te zien of we daar iets over het hoofd zien? Ik wil een oorzaak. Ik wil duidelijkheid. Maar tot op heden heeft nog niemand de oorzaak kunnen achterhalen. En misschien is er geen oorzaak en is het een genetische fout. Maar ik wil meer duidelijkheid voordat ik een definitieve keus moet maken. Mijn verpleegkundig hoofd draait overuren.
wat een vreselijke update. 
Veel te jong maar het lijkt erop dat je inderdaad geen keuze meer hebt als alle opties zijn uitgespeeld. Laat je nog onderzoek doen voor achteraf een eventuele oorzaak? 
